Sonsuz həsrətinlə qovruldum hər an,

Rahatsızlıq mənə olubdu qənim.

Bağışla, bağışla, gəl qucaqlaşaq,

Sənsiz darıxmışam, Tarovlum mənim.

Keçmiş xatirələr canlandı, dindi,

Qəlbimdə ən həzin hisslər oyanıb.

Üstündə gəzdiyim çəmənlik indi,

Gülüstana dönüb, nura boyanıb.

Göylərə ucalıb fəryadın sənin,

Kədərin oxunur mehli düzündən.

Nisgilli illərin-imdadın sənin,

Qoy səni oxşayıb, öpüm üzündən.

Yağı bulandırıb bulaqlarını,

Ələmli könlünü talan eyləyib.

Düşmənlər söndürüb ocaqlarını,

Ulu məzarları viran eyləyib.

Sükutun içində illərlə yandın,

Dərdinə bir çarə bilə bilmədim.

Diksinib yuxudan tez-tez oyandın.

Qanlı göz yaşını silə bilmədim.

Əsən tufanlara sinə gərmisən,

Hay verə bilmədim çağrılarına.

Küsübsən, oğlundan üz döndərmisən,

Bir əlac qılmadım ağrılarına.

O üzücü, o kədərli illərdə,

Kədərdən, ələmdən çələng toxundu.

Qəm-qüssəli, qan ağlayan dillərdə.

Bayatı deyildi, ağı oxundu.

Nər igidlər birləşdilər, əldə yaraq,

Qan töküb, uğrunda həlak oldular.

Neçə övladların saç ağardaraq,

Qərib diyarlarda yaşa doldular.

Əfsanə söyləyir uca Kərt dağı,

Dinləyə bilmirəm, bağrım qan olur.

Həzin layla deyir Məmi bulağı,

Gözümdə qanlı yaş, bil, giryan olur.

İzin ver qoynunda dağları gəzək,

Ziyarətə gəlib övladın sənin.

Gözümdə açılan təzə üfüqtək,

Dolanım başına buludun, çənin.

Üç dağ arasında yatan , Tarovlum,

Suların çağlasın, ocağın yansın.

Əzəli-əbədi məkan, Tarovlum,

Dan üzü köksündə günəş oyansın.

Elşad Eyvazov

Əməkdar müəllim