C. Hüseynov 1998-ci il sentyabr ayının 16-da Lerikdə anadan olub. 2003-cü ildə, Cavadın 5 yaşı olanda ailəsi Sumqayıta köçüb. Corat qəsəbəsində 1 otaqlı kiçik mənzildə kirayə qalan ailənin ilk övladı 34 saylı orta məktəbdə təhsil alıb. 11 illik təhsili müddətində rəsmə və idmana marağı olub. Rəsmə olan marağı həvəskarlıqla yekunlaşsa da, cüdo idman növü ilə 8 il məşğul olub. Müsabiqələrdə iştirak edib, yerlər tutub. Orta ümumtəhsil müəssisəsini bitirib, ali məktəbə sənəd verən Cavad Lənkəran Dövlət Universitetinin Biznesin İdarə olunması fakültəsinə qəbul olub. Universitetin 3-cü kursunda ali təhsilini yarımçıq qoyub, hərbi xidmətə yollanıb. Tərtər rayonu Tülküdərə adlanan yerdə şəhid olub.

Nəşi 34 gün neytral zonada qalıb

Şəhidin anası Şəfiqə Hüseynova Xeberle.com-a xatirələrini bölüşərkən deyir ki, Cavadın üzünü son dəfə yanvarda görmüşəm, gözlərində problem var idi, Bakıya hərbi hospitala gətirmişdilər:

Şəfiqə ana həmçinin deyir ki, övladlarını kirayələrdə qalaraq, çox çətinliklə böyüdüb: "Elə Cavadın ali təhsilini yarımçıq qoymasına səbəb də, maddi sıxıntılarımız olub. Heç vaxt ailəyə yük olmaq istəmirdi”.

Cavad vəsiyyətində nə yazıb?

Ana Cavadın son döyüşə gedərkən vəsiyyət yazdığını bildirir: "Onunla birgə döyüşən, yaralanıb hospitala gətirilən gizir deyib ki, Cavad döyüşə gedəndə iki vəsiyyət yazıbmış. Biri ailəsinə, digəri isə istədiyi qıza... Dostu götürməyib, qaytarıb qoyub cibinə, deyib salamat qayıdacaqsan, özün deyərsən sözünü.

Şəhid olanda da cibində olub o məktublar, lakin cəsəd 30 gündən yuxarı yağışın, günəşin altında qaldığı üçün vərəq oxunmaz hala gəlib. Amma cibindən tapılıb həmin vərəqlər... Ailəyə deyilib ki, çalışacağıq bərpa edib, oxunacaq vəziyyətə qaytaraq vərəqləri. İndi ana səbirsizliklə oğlunun son sözlərini oxuya biləcəyi günü gözləyir.

Sən getmə, burda qal, mən gedərəm.

Şəhidin bacısı Aytac qardaşı haqqında danışarkən bildirir ki, Cavad həmişə qayğıkeşliyi ilə seçilib: "Hətta cəbhə yoldaşları deyir ki, aramızda kimsə xəstələnəndə Cavad səhərə qədər yatmazdı, yanında qalardı əsgər yoldaşının, qulluq edərdi. Aramızda irəli getməyə qorxub, çəkinən olanda Cavad deyərdi ki, sən getmə, burda qal, mən gedərəm.

Aytac həmçinin deyir ki, Cavad heç nədən qorxmazdı. Dostları da onun ölümünə inanmır, itkin xəbəri veriləndə də, deyirdilər ki, ona heç nə olmaz. Cavad harada olsa da salamat çıxacaq, çünki onun cəsurluğunu bilirdilər.

Qarabağı aldıq, sən də gəlib burda əsgərlik çəkərsən

Ailə də Cavad daha çox kiçik qardaşı Anarla qəlbən yaxın olub, sirdaşlıq edib. Elə hərbi xidmətə yola düşəndə də ailəsini ona əmanət edib. Anar deyir ki, hər gün Şəhidlər Xiyabanına gedirəm. Qardaşımın məzarını görəndə istər-istəməz dizim boşalır: "Sözlə ifadə etmək çox çətindir, saatlarla Cavadın məzarı üstündə oturub onunla söhbət edirəm. Amma orda ağlayan anaları, ataları görəndə qeyri-ixtiyari ayağa qalxıb onlara səbr diləyirəm, axı bizim doğmalarımız elə belə ölməyiblər. Mənim üçün fəxrdir qardaşımın Şəhid olması. Qardaşım son dəfə mənimlə danışanda dedi ki, Qarabağı aldıq, sən də gəlib burda əsgərlik çəkərsən. Mən bundan sonra da çalışacam qardaşımın adına layiq olum, onun istədiyi kimi olum”.

Xədicə Səxavətqızı