Sabiq deputat, hazırda AMEA-ın İqtisadiyyat İnstitunun direktoru olan professor Nazim İmanov millət vəkli olduğu dönəmlərdə parlamentdə yaşanan maraqlı və məzəli hadisələri sonradan kitab halında cəm edib. "Milli Məclisin ağlamalı gülməcələri” adlanan kitabça əslində N.İmanovun zaman zaman-etdiyi qeydlərin nəticəsidir. Müəllif onu Milli Məclisdə qazandığı dostlarına həsr edib.

Modern.az saytı həmin kitabçada yer almış əhvalatları silsilə şəklində təqdim edir. Beləliklə, Nazim İmanov yazır: 

***
Allah sizə insaf versin!

"Qrant haqqında” Qanun layihəsinin müzakirəsinin fasiləsində o vaxt "Hürriyyət”də müxbir işləyən Ləman Ələşrəfqızı deputatlar arasında "Qrant nədir?” sualı ilə sorğu keçirmişdi. Müraciət etdiyi 28 deputatdan heç biri ona düz-əməlli cavab verə bilməmişdi və o da bunu yazmışdı qəzetinə.

Səhəri gün deputat Səmayə Piriyeva həmkarı Etibar Məmmədovu bir kənara çəkib gileylənirdi:

- Allah Nazimə insaf versin, qəzet məni biabır edib. Bu qanunu yazanda mötərizədə qeyd eləməzlər ki, qrant nə olan şeydir?

Etibar də bəy gülə-gülə demişdi ki, "ay Səmayə xanım, bəs birinci maddə elə qrantın tərifidir də”.

- Onda Allah sizə insaf versin. O vaxt gül kimi kiril əlifbamızı dəyişdirib keçirtdiz latına. İndi bu  zəhrimar qanun layihələrini heç oxumaq da olmur

***


Reklam, komputer və iki əfəl

"Reklam haqqında” Qanunun bir maddəsinə yüngülvari irad bildirdim:

- Burada deyilir ki, kompüter xidmətlərində reklam, yalnız abonentin razılığı ilə yerləşdirilə bilər. Bu nəinki praktiki baxımdan, heç nəzəri cəhətdən də mümkün deyil.

Spiker Mutuz Ələsgərov başladı məni tənbeh eləməyə:

- Ay Nazim, bu olmadı ki. Sən elə hər maddəyə protiv gedirsən. Belə olmaz, axı. Bu ölkənin bir Prezidenti var, yoxdu? Var, özü də bütün Azərbaycan xalqı onu dəstəkləyir, bildinmi?

Səsinin gurluğu səbəbi ilə mikrofona ehtiyacı olmayan Mikayıl Mirzə işə qarışdı:

- Düz deyir.

- Kim düz deyir?

- Nazim İmanov. Yox e, yəni əslində, əlbəttə ki, səhv deyir. Şəksiz və şübhəsiz. Məsələn, o gün "Fərhad və Şirin” tamaşasının son məşqi vaxtı ağzıgöyçək, sözügerçək, yanıdibçək gözəl bir xanım nəzakətlə, bəlağətlə, təravətlə və həm də məlahətlə təklif etdi ki, tamaşanın ortasında bir reklam pauzası olsun. Üzr istəyirəm, ədəbsiz də olsa, mən ona dedim ki, ay filankəsin qızı filankəs, belə şey olarmı ki, burda Fərhad ölsün, orda da siz reklam verəsiz? Mən ölüm, necə demişəm?

Murtuz Ələsgərov:

- Mikayıl müəllim düz deyir. Çox gözəl teatrdır. Mən genə də deyirəm, hazır olan kimi başda mən olmaqla bütün Milli Məclis bu teatra baxmalıdır. Özü də bura baxın, burda bəziləri rəsmi tədbirlərə dəvətnamə paylananda alırlar, amma sonra getmirlər. Qabaq sıralar boş qalır. Bu da ki səhnədən görünür. Başa düşdüz? Ona görə də mən tapşırmışam, bundan sonra kim o tədbirlərə gəlməsə, qayıb yazacaqlar.

"Qayıb” məsələsindən inciyib zaldan çıxmağa üz qoyan deputat Məzdək Hüseynovu həmkarı Səfa Mirzəyev yaxaladı:

- Məzdək müəllim, hara gedirsiz, indi səsvermə olacaq.

- Sənin canıva, Səfa, daha otura bilmirəm. Belə şey olar? Sonra da müxalifəti bəyənmirlər. Nazim kompüterdən danışır, Mikayıl Mirzə "Əsli-Kərəm”dən.

- "Əsli-Kərəm”dən yox e, Məzdək müəllim, "Fərhad-Şirin”dən.

- Ə, Səfa, bunun da bir fərqi var? İkisi də əfəl olub da bə: nə Fərhad Şirinə bir şey eləyə bilib, nə də Kərəm Əsliyə

***
Bəs xalat?

Milli Məclisin nümayəndə heyəti tərkibində Türkiyəyə səfər edən deputat İbrahim Qafarov daha respektabelli görünmək üçün yola qardaşı oğlunun təzə diplomatını götürür. İstanbulda məlum olur ki, kodu unutduğuna görə diplomatın qıfılını aça bilmir. Ha deyirlər ki, ay İbrahim müəllim, qıfılı sındır, çantanın təzəsini alarsan, deyir – yox ki yox. Deyirlər, yaxşı, çanta qalsın, elə-belə bazarlıq elə, deyir, bəs pul çantada qalıb axı. Və beləcə 2 həftə eyni dəyişək-köynəklə "məhsuldar” diplomatik fəaliyyətlə məşğul olur.

Bakıya qayıtmaq vaxtı çatır. Həmkarları İbrahim müəllimi otelin qabağında 10 dəqiqə gözləyirlər, gəlmir, 15 dəqiqə gözləyirlər, gəlmir, axırda Məmməd Məmmədovu göndərirlər ki, getsin görsün kişinin başına bir iş gəlməyib ki. Məmməd müəllim otağa girib görür ki, İbrahim müəllim dilxor bir durumda oturub çarpayının qırağında və gözlərini zilləyib qarşısına qoyduğu çantaya. Məmməd müəllim soruşur:

- Əşşi, camaat səni gözdüyür e, niyə gəlmirsən?

- Çantam açılmır da.

- Rəhmətdiyin oğlu, çantan yarım aydır bağlıdı də, bunun Bakıya qayıtmağa nə dəxləcəyi?

 İbrahim müəllim həsrətlə divardan asılmış xalata baxıb:

- Bəs bu? –deyə soruşur.

- Nə bu?

- Xalat də!

- Xalatdı də, noolsun?

- Bəs indi mən bunu hara qoyum?

***

İşığın sönməkliyi

Milli Məclisdə işıqlar söndü. Rayonlardakı kimi birdəfəlik yox, elə-belə, müvəqqəti. Təbii ki, mikrofonlar da  işləmədi. Deputat Eldar İbrahimov spiker Murtuz Ələsgərova təklif verdi:

- Murtuz müəllim, iclası saxlamıyacığıq ki. Gəlin işə başlayaq. Hələlik müxalifətə söz verin danışsınlar, sonrasına baxarıq da.

Təklif Murtuz Ələsgərovun sinəsinə yatdı:

- Düzgün fikirdir. İclasa başlamağımız məsləhətdir. İndi mən müxalifət deputatlarına söz verəcəyəm, ürəklərini boşaltsınlar. Amma mən genə də deyirəm, gündəlikdən kənara çıxsanız, mikrofonunuzu  söndürtdürəcəyəm!
Elmin NURİ