Azərbaycan Ordusunun igid əsgəri, şəhidimiz Şamil Nəcəfovun həyat hekayəsi...

O, alnına yazılan taleyi şərəf və ləyaqətlə yaşadı. Vətən torpaqlarının hər qarışı üçün canından keçməyə hazır oldu. Və hünəriylə ən uca məqama - Şəhidlik Zirvəsinə ucaldı. Bizlərin borcu da, onun kimi qəhrəmanların yollara qanları ilə qoyduqları silinməz izlərin tarixçəsini qələmə almaq, gənc nəslə ötürmək və gəncliyin bu izlərlə işıqlı sabahlara cığır açmalarına yardımçı olmaqdır. Bu gün şərəfli yolun yolçusu olan Vətən oğlunu xatırlamaqla, onu sizlərə daha yaxından tanıtmaq istəyirik.

QISA ARAYIŞ: ŞAMILRƏFİ oğlu NƏCƏFOV 4 fevral 1997-ci ildə Sumqayıt şəhərində dünyaya göz açıb. 2003-2014-cü illərdə 34 saylı tam orta məktəbdə, 2014-2018 cü illərdə Bakı Dövlət Universitetinin "İqtisadiyyat” fakültəsində təhsil alıb. 2018-2020-ci illərdə Bakı Dövlət Universitetinin "İqtisadiyyat” fakültəsinin "Turizmin iqtisadiyyatı” üzrə magistratura pilləsini uğurla başa vurub.

Ş.Nəcəfo v14.07.2020-ci ildə Səfərbərlik və Hərbi Xidmətə Çağırış üzrə Dövlət XidmətininAbşeron rayonu üzrə Hərbi Komissarlığı tərəfindən hərbi xidmətə çağrılıb.Azərbaycan Silahlı Qüvvələrininsıralarında, Gəncə şəhərində yerləşən"N" saylı hərbi hissədə müddətli həqiqi hərbi xidmətdə olub.

Gənc əsgər 27.09.2020-ci il tarixdə başlanan II Qarabağ - Vətən müharibəsində Kəlbəcər istiqamətində gedən döyüşlərdə iştirak edib...

-------------------------------

Nəcəfovlar ailəsi əslən Yardımlı rayonundandır. Nəcəfov Rəfi Dədəbək oğlu uzun müddət Sumqayıt şəhər Təmir-Tikinti İdarəsində fəhlə işləyib. 1992-ci ildə I Qarabağ müharibəsində iştirak edən könüllülərdəndir, Füzuli, Kəlbəcər... istiqamətində gedən döyüşlərdə mənfur düşmənə qarşı mərdliklə vuruşub.

Sumqayıt şəhərində anadan olan Gülşən xanım Qazarxanova Sumqayıt şəhər 11 və 17 saylı tam orta məktəblərdə təhsil alıb. Xarici Dillər Universitetinin məzunudur. 1984-cü ildə 22 saylı tam orta məktəbdə pioner baş dəstə rəhbəri kimi fəaliyyətə başlayıb. Müsabiqədən keçdikdən sonra şəhərin 38 saylı, daha sonra isə 34 saylı tam orta məktəblərində ingilis dili müəllimi işləyib və bu gün də bu təhsil ocağında fəaliyyətini davam etdirir.

Gənclər 1996-cı ildə ailə həyatı qurublar. Bu evlilikdən onların iki oğul övladı dünyaya gəlib. Şamil 04.02.1997-ci ildə, Emil isə 08.08.2002-ci ildə Sumqayıt şəhərində anadan olub. Şamil özündən yaşca kiçik qardaşını təzə-təzə heç qəbul etməzdi. Özünə oyun yoldaşı axtararaq, tərs-tərs körpəyə baxar, incikliyini gizlətməzdi...

Ana: "Emili uşaq vaxtı heç istəmirdi. Şikayətlənirdi ki, "neyləyirəm bunu, mənimlə oynaya bilmir, uşaqdır”. Aralarında 6 yaşa yaxın fərq vardı. Ona başa salırdım ki, "ana qurban, o da bir azdan böyüyəcək, səninlə oynayacaq, dostlaşacaqsız”. Zaman keçdi, Emil böyüdü, qardaşlar dostlaşdılar. O zaman Şamilin söylədiklərini yadına saldım, gülümsədi...”.

Şamil dünyaya gələndən Gülşən xanım hər zaman ona görə narahat olub. Özü də bu narahatlığın səbəbini anlamayıb. O, Şamilin uşaqlıq illərini xatırlayaraq deyir: "Bağçaya qoymadım, qıymırdım ona. Elə bilirdim ki, orada ona nəsə olar, yıxılar, yaxşı baxmazlar, incidərlər... Ona anamgil baxırdı. Çox dəcəl idi. Böyüyəndən sonra isə elə sakit təbiətli oldu ki. Hələ ki tək idi, darıxmasın deyə, həyətdəki uşaqları çağırardım evə ki, onunla oynasınlar, bir yerdə yemək yesinlər. O qədər sevinərdi ki... Sulu xörəkləri çox sevərdi. Dostcanlı, mehriban, ünsiyyətcil idi”.

Uşaqlıqdan Şamilin oxumağa hədsiz həvəsi olub. Məktəbə gedənəcən artıq yazıb-oxumağı bilib. Kitab onun üçün ən gözəl hədiyyə olub. Ana söyləyir ki, "Şamil hələ məktəbə getmirdi, xalası Moskvadan rus dilində "Atlas mira” kitabını gətirmişdi. Kitab onun əlindən düşməzdi. Atası həmin kitabı götürüb əlçatmaz yerə qoyardı ki, uşaqdır, birdən cırar. Ata gedən kimi yalvarardı ki, "ana, nə olar, onu mənə ver də...”. Mən də fikirləşirdim ki, bu maraqsız kitabda nə görüb bu uşaq, axı hələ çox kiçikdir. Kitabda çayların, dağların cizgiləri olan xəritə şəkilləri var idi. Nə idi onu cəlb edən, heç cürə anlamırdım. Kitabın hər səhifəsinə diqqətlə baxar, baxandan sonra verərdi mənə, qoyardım yerinə”.

Şamil birinci sinifə gedəndə dərs prosesi o qədər xoşuna gəlmişdi ki, evə gələndən sonra təəssüratını bölüşməkdən yorulmamışdı. Sonrakı günlərdə isə dəfələrlə anasına demişdi: "Ana, altıncı, bazar günləri də dərs olsun da...”.

Ana: "Şamil çox qəribə uşaq idi, hər bir fənni sevirdi və bütün elmlərə marağı vardı, hər bir sənəti sevir, dəyələndirirdi. Adı kimi, sanki hər şey ona şamil idi. Uşaqlıqda nadinc olsa da, məktəb illərində tamam fərqli, sakit təbiətli idi. Bütün fikri yalnız dərs oxumağa yönəlmişdi”.

Şamil 6-7-ci siniflərdə oxuyanda məktəbdə təşkil olunan güləş üzrə pullu məşqlərə gedir. Ananın əsas istəyi o olur ki, oğlu hər hansı bir məqamda ən azından özünümüdafiəni bacarsın.

Ana: "Bir gün dedi ki, biz məkəbdən "Göyərçin”əcən qaçırıq. Narahat oldum ki, bu qədər uzaq məsafəni qaçmaq olar?! Müəllimə bildirdim ki, "mən onu qoymuşam ki, yüngülvari özünümüdafiə məqsədi ilə fəndləri öyrənsin...”. Bir gün də gəlib dedi ki, "ana , mən bilirəm kim olacam”. Soruşdum, "kim olasan?”, qətiyyətlə cavab verdi kİ, "güləşçi!”. Bilirdim ki, çox savadlıdı, parlaq gələcəyi ola bilər, ona görə də qəti qərarımı verdim: "Sabahdan idmana getməyəcəksən!”. Haradasa, bir il getdi məşqlərə. İdmanın arxasınca getsəydi təhsilə marağı azala bilərdi deyə, onu idmandan uzaqlaşdırdım. Həm də çox zəki uşaq idi, fikri təhsilə yönəlsin deyə, bu addımı atmaq məcburiyyətində idim”.

Nəcəfovlar ailəsi uzun müddət Sumqayıt şəhərinin Corat qəsəbəsində kirayədə yaşayır və ağır şəraitdə uşaqları çətinliklə böyüdürlər. 2001-ci ildə Abşeron rayonunun Saray qəsəbəsində kiçik birotaqlı torpaq sahəsi alan ailə bu evdə min bir əziyyətə qatlaşır. Hər gün Saray-Sumqayıt yollarında qalan ana və balalar bu çətinlikləri də dəf edə bilirlər.

Ana: "O zaman çox çətin idi. Yollar asfalt deyildi. Şamillə hər gün kələ-kötür, qışda palçıqlı yolları nə çətinliklə gedib-gəlirdik... Yarıyolda dillənirdi ki, "ana ayaqqabılarımın içinə palçıq doldu”, deyirdim, "ana qurban, döz, lap az qaldı, çatırıq”. Hansı ki, hələ nə qədər piyada yol vardı... Pal-paltarlarımızı yuyub peçin üstündə qurudurdum, ayaqqabılarımızı təmizləyirdim ki, səhər bir də geyinə bilək. Beləcə, uşaqlar böyüdülər... Nəhayət, 2012-ci ildə evin təmirini birtəhər başa çatdırdıq. Şamilin ayrıca öz otağı oldu. Otağına xalça salmışdım. Xoşlayırdı xalçanın üstündə uzansın, atlasını, iri xəritələri açıb xalçanın üstünə sərsin və baxsın. Xalça dəftər-kitablar, xəritələrlə... "bəzənərdi” sanki”.

Güclü yaddaşa malik olan və dərslərə xüsusi maraq göstərən Şamil müəllimlərin diqqətini ilk dəqiqədən çəkmişdi. Müəlliməsi hər zaman onu tərifləyib deyərdi ki, "Şamil riyaziyyatı əla bilir”. Gülşən xanımın qardaşı fizika müəllimi olduğundan Şamillə xüsusi məşğul olardı.

"Riyaziyyatı əla bilsə də, tarix və coğrafiya fənnləri onun hobbisi idi. O qədər gözəl mənimsəyirdi ki bu elmləri”, - deyir Gülşən xanım.

Bir gün Coğrafiya fənnini tədris edən rəhmətlik Tofiq müəllim iclasda bildirir ki, "Şamil bir bulaqdır, bulaq kimi qaynayır. Mən öyrədirəm? Yox. Şamil coğrafiyanı beş barmağı kimi bilir. Ona müəllim lazım deyil. O, fitri istedaddır!”. Bu cümlələr bir pedaqoqun öz şagirdinə verdiyi ən yüksək qiymət idi. Müəlliminin danışığına heyranlığını gizlətməyən Şamil hər zaman evdə deyirdi: "Tofiq müəllim çox yaxşıdır, elmi dildə danışır”.

Məktəbin fəxri olan Şamil Nəcəfov 9-cü sinifdə oxuyanda Şəhər üzrə keçirilən "Coğrafiyya üzrə fənn yarışması”nda 3-cü yeri tutur. Tofiq müəllimin sevinci yerə-göyə sığmır. Əslində hər bir müəllim özünün Şamil kimi davamçısı olmasını arzulayırdı. Hər kəs Şamildən yüksək nəticələr gözləyirdi.

Şamil təlim-tərbiyəsi, gözəl xasiyyəti, yüksək insani keyfiyyətləri, savad və bacarığı ilə sinif yoldaşlarının və müəllim kollektivinin sevgisini qazanmışdı. Bu gün onun haqqında hər kəs ağızdolusu danışır. Şamil anası işlədiyi məktəbdə oxusa da, o, hər zaman özünə güvənib və hər addımında anasını düşünərək başını uca etməyə çalışıb. Təhsil aldığı müddətdə elə bir vəziyyət yaratmadı ki, ana kiməsə ağız açıb xahiş etsin. Bəzən bəzi müəllim uşaqları, hansı ki valideynlə bir məktəbdə olurlar, ərköyünlük edir, sinif yoldaşları arasında lovğalanır, oxumaq istəməyib yüksək qiymət arzulayırlar. Amma Şamil tamam fərqli oldu.

Ana:"Haradasa, 9-cu sinifdə oxuyardı, televizorumuz xarab oldu. Buraxılış imtahanı verəcəkdi, heç düzəltdirmədik də ki, fikri yayınmasın. Başım işə, ev qayğılarına o qədər qarışırdı ki, heç maraqlana bilmədim ki, o, necə oxuyur. Təhsilin sonuncu ayı - may ayı idi. Dedim, bir maraqlanım, qiymətləri necədir. O gün mən nə yaşadım, Allah bilir. Öyrəndim, bütün qiymətləri əla idi. Sevincimin həddi-hüdudu yox idi.

O, heç vaxt məni incitmədi. Elə bir vəziyyət yaratmadı ki, mən gedib kiməsə ağız açım, xahiş edim. İlk gündən ona demişdim: "Şamil elə hesab et ki, tamam başqa məktəbdə oxuyursan, mən də başqa məktəbdə işləyirəm. Özün görürsən ki, anan qürurludur, heç kimə əyilən deyil. Nəyə görə mən kiməsə ağız açım ki, "sən Allah...”. Axı, sən savadlısan”. Bu cümlələrim ona bəs oldu”.

Şamili tanıyanlardan onun haqqında yalnız xoş sözlər eşitmək olar. O, çox səxavətli, əliaçıq, mərd uşaq olub. Kimsə nəsə istəsəydi, tərəddüd etmədən verərdi. Geniş ürəkli, xeyirxah, köməksizə anındaca yardım əlini uzadan, maraqlı həmsöhbət, dostcanlı, ... belə bir oğul idi bizim Şamil Nəcəfov!

"Çox vaxt bütün sahələrə marağı olan fitri istedadlı uşaqların peşə seçimi çətin olur. Bəs, Şamil seçimini neçə etdi?” sualına Gülşən xanımın cavabı belə oldu:

- Şamil hərtərəfli uşaq idi. Bilirdim ki, hansı sahəyə getsəydi, uğur qazanacaqdı. O, öz üzərində çox işləyirdi. Onun dövründə iqtisadiyyat önəmli ixtisas olduğundan, mən yönəltdim onu. Sonradan peşman oldum ki, gərək həkim olaydı”.

Orta məktəbi yüksək qiymətlərlə bitirən Şamil ali məktəbə də yüksək balla daxil olur. Burada da pedaqoqların diqqətini cəlb edir, savadı, bacarığı, gözəl xasiyyəti ilə hər kəsin hörmətini qazanır.

Ailəcanlı, qayğıkeş, diqqətcil olan Şamil həm də çox zəhmətkeş idi. Valideynlərin etirazına baxmayaraq, o, yay tətillərində şadlıq saraylarında ofisiant işləyirdi. Ananın "ehtiyacımız yoxdur, işləmə, oğlum” sözlərinə Şamilin cavabı belə olardı: "Yox, ana, zəhmətkeş olmaq lazımdır”. Bəli, əməksevərlik, işgüzarlıq bu insanın canında idi.

Şamil zamanın qədrini bilərdi. Vaxtını seriallara baxmağa sərf etməz, hər musiqini, mahnını dinləməzdi. Öz zövqü, fərdi yanaşma tərzi vardı. Stolüstü oyunları yaxşı bilsə də, böyük həvəslə nərd oynayardı.

Samir çox ciddi görünsə də, həddən çox yumşaq qəlbli, mərhəmətli idi. Qonşuda əli zənbili yaşlı qadınları görəndə tez kömək etməyə tələsərdi. Ev işlərində ailəsinə dəstək olardı. Uşaqları çox sevərdi, heç vaxt onların xətrinə dəyməzdi. Böyüklə böyük, kiçiklə kiçik kimi rəftarına, sadəliyinə və səmimiyyətinə görə, hər kəsin rəğbətini qazanardı.

Ana: "Qonşunun bir uşağı vardı, Şamilə o qədər bağlı idi ki. O uşaq bizə gələndə divana çıxıb tullanar, evdə qaçar, bir sözlə, əməlli-başlı nadinclik edərdi. Şamil ona bir söz də deməzdi. Əksinə, ona qoşulub uşaq kimi oyun oynayar, onunla maraqlı söhbətlər edərdi. Uşaqlara sonsuz məhəbbəti vardı”.

N.Şamil intellektual səviyyəsi yüksək olan, dərin düşüncəli, danışığı, hərəkəti məntiqə əsaslanan yeniyetmə idi. Az danışar, cümlələri dolğun və konkret olardı. Hər bir işində dəqiq, dürüst idi. Əgər nəyisə eləmək istəyirdisə, onu dərindən öyrənərdi, oxuduğunun da çox gözəl izahını verərdi. Qəribəsi o idi ki, o, hər sahədə bacarıqlı idi. Müəllimi demişkən, fitri istedadı vardı.

Ana: "Kompüter kursuna getdi və kursu uğurla bitirdi. Magistraturaya hazırlaşanda onun kompüterdə işləməsinə fikir verdim. Kitab işinə, yazıya qarşı münasibətini görəndə, bir dəfə dedim ki, "Şamil, yeni kitablar üzərində səninlə bir yerdə işləyərik; testlərin hazırlanmasında, tərcümə işlərində... Firkrim vardı ki, ingilis dili ilə bağlı kitablar üzərində işləyim. Ondakı bu marağı görüb sevindim ki, elə bir yerdə çalışarıq...”.

Şamil qardaşına da imtahanlarında kömək edərdi. Hər bir detalı xırdalığına qədər ona başa salardı. Onda çox gözəl izah etmək, öyrətmək qabiliyyəti vardı. Emil qardaşının dəstəyi ilə məktəb imtahanlarını uğurla verdi, daha sonra yüksək balla Bakı Mühəndislik Universitetinə daxil oldu. (M.: E.Nəcəfov bu il universitetin magistraturasına daxil olub).

Ana: "Şamili hər şeydən, hər kəsdən qorumağa çalışırdım. Sonradan gördüm ki, Şamil necə hərtərəflidir. Özünü inkişaf etdirirdi. Elə uşaq idi ki, hamı onu sevirdi. Bizdə bir qonşu var, deyir ki, "mən həmişə gözləyirdim ki, Şamil bu küçədən keçsin, onuna söhbət edim”. O, deyir, "mən Şamilin hesabına universitetə girdim”. Mənim balam az yaşıyla çox insanlara dəstək oldu”.

Şamilin sevgisi...

Hər bir yeniyetmə-gənclərdə olduğu kimi, elə bir an yetişir ki, Şamil də sevgi hisslərini yaşamalı olur. Elə birinci kursda tələbə yoldaşına bir könüldən min könülə aşiq olan gənc, sonuncu kursacan qıza heç bir söz demir, hətta ona hisslərini sezdirməməyə çalışır... Gülşən xanım deyir ki, "hələ siz görəydiz ki, Şamil sevəndə necə sevirdi... onun hissləri necə pak, təmiz idi... Ona hər zaman məsləhət verirdim ki, nə badə qızları aldadasan, hissləri ilə oynayasan... Olmaz!”.

Gülşən xanım gənc yaşlarından namaz qılmağa başlamışdı. Şamil uşaq olanda, anası namaz qılan zaman onun yaylığını başından çəkərərək götürüb qaçardı. Bu hal 3 dəfə təkrar olardı. Sonra isə o, kənarda dayanıb diqqətələ anasına baxardı. Haradasa, 7-8-ci siniflərdə oxuyanda Şəmildə dinə maraq yaranır və o, namaz qılmağa başlayır. O, hətta 75 yaşlı babasına da namaz qılmağı öyrədir.

Qeyrət, namus məsələsi Şamil üçün ən önəmli idi. O, dərsləri ilə yanaşı, dini kitabları da mütaliə edir, peyğəmbərlərin həyatı ilə daha yaxından tanış olurdu. Hətta Vətənə xidmətə gedəndə belə, babasının səccadəsini özü ilə götürür.

Şamil dinə bağlı olduğundan qızlarla çox yaxınlıq etmirdi, onlarla ünsiyyətdə olmaqdan çəkinirdi. Elə bu səbəbdən könlünə yatan qıza heç nə deməmişdi... Bəzən, dinlə bağlı, qrup yoldaşları ilə baxış dünyaları fərqli olduğundan, o, bir qədər kənara çəkilərdi. Yalnız sonuncu kursda oxuyanda qəlbini qıza açır. Qız isə "mənim öz istədiyim var”deyib, Şamilin sevgisini rədd edir...

Ana: "O, elə pis olmuşdu ki.... Evə girəndə dəhlizdə yerə çöməlib oturdu və ağladı. Onu ilk dəfə idi belə çarəsız, ağlayan gördüm. Ürəyim paramparça oldu. Özümü ələ alıb təskinlik verdim. Dedim, "Şamil, oğlum, bir gün olacaq, sən tanınacaqsan, vəzifədə olacaqsan, televizorlarda səni göstərəcəklər... Onda o qız sənə razılıq vermədiyinə görə çox peşman olacaq”. Dedi, "doğrudan, ana?”, dedim ki, "əlbəttə, sənin çox gözəl gələcəyin var, sən çox savadlısan”. Bir neçə müddət depressiyaya düşdü. Sonradan bir dəfə də xoşladığı qız oldu, lakin bu dəfə yanılmışdı...

Bir gün oğluma başa saldım ki, sən dinə bağlısan, namaz qılırsan, gərək özünə uyğun, sənin yolunla eyni yolu addımlayıb səni başa düşəcək, həyata baxışlarınız, düşüncələriniz yaxın olan bir qızla ailə qurasan. Sonradan mənimlə razılaşdı”.

Ataların yolu oğulların yoludur...

Yaranışdan insanın qəlbində elə bir hiss var ki, onu heç nə ilə əvəz etmək olmaz. Bu, Ana və Vətən sevgisidir. Nəyisə, kimisə nə iləsə, kiminləsə əvəz eymək olar, lakin Ana və Vətən əvəzolunmazdır! Anasına bağlı olan Şamilin də Vətən sevgisi sərhədsiz idi. O, hələ uşaq yaşlarından I Qarabağ savaşında mənfur düşmənə qarşı rəşadətlə mübarizə aparan atasının söhbətlərini maraqla dinlərdi. Və onda düşmənə qarşı nifrət hissi get-gedə artardı. Hələ orta məktəbdə oxuyanda tarixi kitablara maraq göstərər, tarixi filmlərə baxardı. Ona pul veriləndə tez gedib kitab alar, həmin dəqiqə də mütaliəyə başlayardı. Şamil atası ilə Azərbaycanın tarixi keçmişi, bu günü və sabahı ilə bağlı söhbətlər edər, xəbərləri mütəmadi izləyərdi.

Ana: "Bəzən telefonla oyun oynayanda, əsasən də bu oyun ermənilərlə olanda, Şamil qalib gələndə elə sevinərdi ki. Əllərini yuxarı qaldırıb qışqırardı: "Yessss, ermənini uddum!”. Və sevincini mənimlə bölüşərdi”.

Nəcəfovlar ailəsində oğullar vətənpərvər ruhda böyümüşdülər. Şamil tezliklə təhsiliniu başa vurub Vətən qarşısındakı borcunu yerinə yetirməyə tələsirdi. Nəhayət, o gün gəlib çatır. Vətən sevdalı Şamil Nəcəfov 14.07.2020-ci il tarixdə müddətli həqiqi hərbi xidmətə yollanır. O, Gəncə şəhərində yerləşən "N” saylı hərbi hissədə xidmətə başlayır.

27.09.2020-ci ildə Ali Baş Komandanın əmri ilə düşmənə qarşı əks-hücum əməliyyatı – II Qarabağ müharibəsi başlananda Şamil Nəcəfov artıq ön cəbhədə idi.

24.09.2020-ci il tarixdə əzizləri ilə telefonla danışan gənc əsgər, narahat olmasınlar deyə, harada olması barədə doğmalarına heç bir məlumat vermir...

Oktyabrın 1-i 2020-ci il tarixdə Azərbaycan Ordusunun igid əsgər və zabitləri Kəlbəcər istiqamətində gedən qızğın döyüşlərdə düşmənə qarşı rəşadətlə savaşırdılar. Bu qorxmaz, cəsur igidlərin arasında Şamil Nəcəfov da var idi. Bir vaxtlar atanın düşmənə qarşı döyüşdüyü ərazidə indi oğul mənfur qonşuların layiqli cavabını verir, günahsız insanların, şəhidlərimizin qisasını onlardan alaraq, ataların yarımçıq qalan işlərini tamamlamağa çalışırdı. Təəssüf ki, düşmənin atdığı minamyotun qəlpələri köksü Vətən eşqi çırpınan gəncin həyatına son qoyur. Əsgər Şamil Nəcəfov bu döyüşdə qəhrəmancasına həlak olaraq ən uca olan Şəhidlik Zirvəsinə yüksəlir...

Ana: "Şamil əsgərliyə gedən gündən görüşə bilməmişdik. İcazə verilmirdi. Cəmi 2 ay 16 günün əsgəri idi...

Həmin günü çox narahat idim. Müəllimə yoldaşım mənə təskinlik verib sakitləşdirmək istəyirdi. Evə gəlməyimlə qapının döyülməyi bir oldu. Dedilər ki, ağır yaralıdı. O qədər dualar etdim... Bir də gördüm ki, yavaş-yavaş insanlar həyətimizə toplaşır...”.

Azərbaycan Ordusunun igid, qeyrətli oğlu Şamil Nəcəfov 01.10.2020-ci il tarixdə Abşeron rayonunun Saray Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunur.

Ana: "Çox istərdim ki, bugünkü dərsliklərimizdə Vətənin igid oğulları haqqında, qısaca da olsa, məlumat verilsin, onların şücaətlərindən yazılsın. Vaxtilə bizə necə rus qəhrəmanlarını tanıdırdılar, bu gün öz igidlərimizi uşaqlarımız tanısın. Təbliğat elə uşaq yaşlarından, bağçadan, məktəbdən başlanmalıdır”.

Şamilin ev muzeyinə nəzər yetirirəm, kitablarını vərəqləyirəm... Qəribədir, hansı kitabı açdımsa arasından Şamilin ingilis dilində söz ehtiyatı kimi yazdığı vərəqlər çıxdı. Məlum oldu ki, ingilis dilini anasından öyrənən gənc, bilmədiklərini anasından soruşub bu vərəqlərdə qeyd edib. Sanki kitabların arasından Şamilin anasının boynunu qucaqlayıb tez-tez işlətdiyi cümlə də bizə boylanırdı: "Mənim anam çox savadlıdır, onunla qürur duyuram!”.

İnanıram ki, Şamil aramızda olsaydı elmin yollarında ən böyük uğurlara imza atardı, layiq olduğu məhəbbətinə qovuşardı və gözəl ailə başçısı olardı. İnanıram ki, Cənnətdən bizə deyəcək sözü də bu olardı: "Zamanın qədrini bilin, biliyinizi artırın, Vətəni qoruyun və bizləri unutmayın!”.

Rahat uyu, İgidimiz, qanınız bahasına geri aldığınız Vətən torpaqları etibarlı əllərdədir!

Azərbaycanınərazi bütövlüyünün təmin edilməsi uğrunda döyüş əməliyyatlarına qatılan və hərbi hissə qarşısında qoyulmuş tapşırıqların icrası zamanı vəzifə borcunu şərəflə yerinə yetirdiyi üçün, həmçinin şəxsi igidlik və şücaət nümayiş etdirdiyinə, döyüş zamanı fərqləndiyinə görə, Azərbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevinmüvafiq Sərəncamlarına əsasən, ASQ-nin 26 yaşlı qoçaq əsgəri, baş tuşlayıcı Şamil Rəfi oğlu Nəcəfov ölümündən sonra"Vətən uğrunda” (15.12.2020), "Kəlbəcərin azad olunmasına görə” (29.12.2020) və "Hərbi xidmətlərə görə” (30.12.2020) medallarıilə təltif olunub.

Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!

---------

P.S.: Biz Gülşən xanımla söhbət edərkən Rəfi bəy söhbətimizə diqqət kəsilsə də, müdaxilə edib fikir söyləmək istəmədi. Atanı qınamadım da. Onun sızlayan yaralarının qoparılması ağır olardı... Oğul itkisi ilə hələ də barışmayanbu insanın gözlərindəki kədəri görməmək, qəlbindəki ağrını duymamaq mümkün deyildi... Bircə kəlmə qalır demək: "Allah səbir versin! Cənnətdən bizlərə boylanan Şamillə hər birimiz qürur duyuruq! Çox sağ olun, belə övlad böyütdüyünüzə görə!”.

Aygün Hacıyeva,

AJB, AYB v AAB-nin üzvü,

-----------------------------------

***Gülşən müəllimənin oğlu Şamilə həsr etdiyi şeir:

Şamilim dünyaya gəldi-gəlmədi,

Qeyri-adiliyi sardı ətrafı.

Kiçikdi, məktəbə getmirdi hələ,

Amma oxuyurdu "Atlas Mira”nı.

Əvvəllər fərqinə varmırdım nədən?

Niyə düşünmürdüm, bu yaşda uşaq,

Axı, nə axtarır, nə başa düşür

Dünyadan bəhs edən bu xəritədən?