3 Oktyabr 2020-ci il tarixdə Sumqayıt Şəhidlər Xuyabanında dəfn olunan Vətən oğullarını qürurla anırıq...

Onlar anadan Qəhrəman doğulublar! Hər birinin tükənməz arzuları olub. Lakin Azərbaycanın parlıaq sabahları naminə 30 illik torpaq, yurd həsrətinə son qoymağın nə olduğunu yaxşı dərk edirdilər. Bu səbəbdən ölümün gözünə dik baxdılar. Ürək Vətən eşqi ilə döyünəndə əziz-doğmalar belə arxa plana keçir. Və bu İgidlər böyüklükləri, şücaətləri ilə ölümü də kiçiltdilər, ən uca zirvənin sahibinə çevrilməklə - ŞƏHİD adını qazanmaqla...

(*Yazılar Şəhidlərinmizin Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunma ardıcıllığı ilə verilib).

--------------------

NURUZADƏ NURLAN TOFİQ oğlu

(Əsgər)

NURLAN TOFİQoğlu NURUZADƏ 9 avqust 2001-ci il tarixdə Sumqayıt şəhərində dünyaya gəlib. 2008-2017-ci illərdə Sumqayıt şəhər 17 saylı tam orta məktəbdə təhsil alıb.

Nurlan hələ məktəbdə oxuduğu illərdə fəallığı, cəldliyi ilə seçilib. Nadinc olsa da, müəllimləri onu çox seviblər. Dərslərinə diqqətli olan, tapşırıqları məsuliyyətlə yerinə yetirən N.Nurlan güclü yddaşa malik olub. Riyaziyyat fənnini daha tez mənimsəyibdi. Lakin qa­biliyyətinə, iti yaddaşına baxmayaraq, o, təhsilə çox da həvəsli olmayıb. Elə bu səbəbdən, 9-cu sinfi bitirdikdən sonra sənədlərini, ata-anasının istəyi ilə, 3 saylı Peşə Liseyinə verib. Liseyə daxil olsa da, bir aydan sonra təhsilini yarımçıq qoyub.

Nurlanın bir çox bacarıqları olub. Bu bacarıqdan istifadə edib sonacan bir yolu tutmağa səbri çatmayıb. Bəlkə, buna görədir ki, heç yerdə qərar tutmayaraq, daima axtarışda olub. Həyatda öz yerini tapmaq istəyən bu yeniyetmə, hər bir fürsətdən istifadə etməyə, qarşısına çıxan mövcud imkanı dəyərləndirməyə çalışıb. Ona daxilən rahatlıq gətirəcək, ürəyindən olacaq, sevə biləcək bir məşğuliyyət, iş axtarıb özünə.

Nurlan uşaqlıqdan rəqs etməyi çox sevib. Bir ailə tədbiri, qohum-əqrəba məclisi, yığıncaq olanda meydana çıxıb, gözəl rəqs edib. Hamı da onun məharətinə heyran qalıb. Elə bu səbəbdən, həvəslənən yeniyetmə rəqslə məşğul olmaq qərarına gəlir. Lakin bu dəfə də, bir aydan sonra məşqləri yarımçıq qoyur. Pul qazanmaq, ailəyə dəs­tək olmaq məqsədilə, elə evlərinin yaxınlığındakı taxta sexində işə düzəlir. Az da olsa, ailəyə kömək edə bildiyinə görə, özünü xoş­bəxt sanır.

AİLƏ:Nuruzadələr ailəsi səkkiz nəfər olmaqla böyük bir külfət olub. Ata, ana, üç qardaş və üç bacıdan ibarət olan ailə vaxtilə çox gözəl şəraitdə yaşayıb. Sonradan ata işi ilə bağlı problemlə üzləşir və mənzilini satmaq məcbiriyyətində qalır. O zamandan Nuruzadələr ailəsinin məşəqqətli günləri başlayır. Sumqayıt şəhərinin 8-ci mikrorayonunda yerləşən kiçik bir mebel sexi onların sığınacacaq yeri olur. Körpə uşaqlarla nəmişlik çəkən, uçuq, köhnə bir sexdə yaşamağın nə de­mək olduğunu anlamaq, təsəvvür etmək heç də çətin deyil... Lakin bütün bu şəraitsizliyə, kasıbçılığa baxmayaraq, məhz bu məkanda Nuruzadələr ailəsində və­tən­pərvər, qoçaq, qorxmaz, qəlbi Vətən eşqi ilə döyünən bir cəngavər oğul böyüyür.

---

Nurlan evin sonbeşiyi olduğuna görə, hamı onu əzizləyər, daha çox sevərdi. Elə ailənin kiçiyi idi deyə, ərköyünlüyü də var idi. Bunun da əsas səbəbkarı, Nurlanı hamıdan çox sevən, qayğısına qalan anası idi. Ana öv­lad­la­rın içərisində ən çox ona bağlı idi.

Mehriban xasiyyəti, gülərüzlüyü, cəfakeşliyi ilə seçilən Nurlan onu tanıyanların hörmət və rəğbətini qazanmışdı. Deyib-gü­lən, zarafatcıl, güclü yumor hissi olan bu gəncin yanında hamı öz dərd-sərini unudar, həyatın ən gözəl anlarını ya­şayardı.

Nurlanın da qəlbi, başqa gənclər kimi, düşməndən qisas hissi ilə alışıb-yanırdı. Azərbaycan xalqının başına gətirilən müsibətlər, düşmənin azğınlığı, vəhşiliyi onu hər zaman düşündürürdü. Hər dəfə dostlarıyla yığışıb söhbət edəndə bu mövzuya toxunar, öz mövqeyini çəkinmədən bildirərdi. "Ancaq müharibə yolu ilə erməninin cavabını verməliyik! Bəsdir daha, torpaqlarımızda özbaşınalıq etdilər! Onlara elə dərs keçməliyik ki, öz adlarını belə unutsunlar!”.

Artıq hərbi xidmətə getmək vaxtı çatmışdı. Nurlan sə­birsizliklə Hərbi Komissarlıqdan çağırışın gəlməsini gözləyirdi. Özü də yalnız ön cəbhəyə - döyüş bölgəsinə getmək is­tə­yirdi. O, I Qarabağ müharibəsində iştirak etmiş dayısının və onun döyüş yoldaşlarının yarımçıq qalmış mübarizəsini başa çatdırmaq, həm­çinin Qarabağ savaşında canlarından keçmiş şəhidlərimizin,günahsız insanların qisasını almaq, Qarabağ torpağına ilk bayraq taxanlardan biri olmaq, dillər əzbəri olan Qarabağın hər yerini qarış-qarış gəzib gör­mək arzusuyla yaşayırdı...

Nəhayət, 2019-cu ilin oktyabr ayında Nurlan Nuruzadə Sumqayıt Hərbi Komissarlığı tərəfindən həqiqi hərbi xidmətə yola düşür. Gənc əsgər əvvəlcə xidmətini Ağcabədi rayonunda, sonra isə Beyləqan rayonunda yerləşən "N” saylı hərbi hissələrdə davam etdirir. Hərbi xidməti dövründə topçu olan Nurlan özünü nümunəvi əsgər kimi göstərir, cəldliyi, çevikliyi ilə seçilənlərdən biri olur. Xoş xasiyyəti, isti münasibəti, təlim-tərbiyəsi, nizam-intizam qaydalarına riayət etməsi, ağlı, zəkası... ilə komandanlığın və əsgər yoldaşlarının hörmət və rəğbətini qazanır.

2020-ci il sentyabrın 27-dən – II Qarabağ müharibəsi başlanan ilk gündən gənc əsgər əks hücum əməliyyatına qoşulur və Füzuli rayonu istiqamətində gedən ağır döyüşlərdə iştirak edir.

Nurlan fürsət düşəndə ailəsinə zəng edib hal-əhval tutur, cəbhədə hər şeyin yaxşı olduğunu söyləyirdi: "Hər şey yaxşıdır. Mənə görə narahat olmayın. Siz özünüzdən muğayat olun”. O, silahdaşlarının yüksək əhval-ruhiyyəsindən ağızdolu danışırdı. "Siz bircə onları görəsiz! Min erməni ordusu da bizim igidlərin qarşısında dayana bilməz!”. "Belə getsə, tezliklə Qələbə çalacağıq. Hamı Qələbə əzmiylə vuruşur”...

N.Nuruzadə xidməti dövründə özünə çoxlu dostlar qazanmışdı. Burada hamı bir-birinə qardaş münasibəti bəsləyirdi, ayrı-seçkilik yox idi. Hətta zabitlər də o qədər sadə idilər ki; əsgərlərlə bir yerdə oturub-durur, onlarla bir yerdə səngərdə gecələyirdilər.

Düşmən üzərinə gözünü belə qırpmadən, cəsarətlə gedən, son damla qanından belə keçməyə hazır olan Nurlan Nuruzadə oktyabr ayının 1-də növbəti tapşırığın yerinə yetirilməsinə hazırlaşır. Füzuli uğrunda gedən qızğın döyüşlərdə cəsur döyüşçü düşmənə qarşı mərdliklə vuruşur. Vətənin igid əsgəri döyüş zamanı həlak olaraq gözlərini əbədi yumur, ən uca olan məqama - Şəhidlik Zirvəsinə yüksəlir.

Hər kəsin xəbərsiz olduğu bir alın yazısı, taleyi var. Həmçinin Nurlanın... Kimin ağlına gələrdi ki, onun şəhadətə qovuşduğu gün sevimli qardaşının doğum günü ilə üst-üstə düşəcək. Həmin gün sübh tezdən bütün ailə üzvləri, əsasən də neçə gün oğlunun səsini eşitməyən ana və ad günü olan qardaş Nurlanın təbrik zəngini gözləyir. Dəqiqələr, saatlar bir-birini əvəz edir. Nurlandan səs çıxmır...

Oktyabrın 2-si, axşam saat 9 radələri... Gələn acı xəbər hər kəsi sarsıdır... Elə həmin gün şəhidimizin üçrəngli Vətən bayrağına bükülmüş nəşi torpağa tapşırılmaq üçün doğma şəhərinə gətirilir.

Azərbaycan Ordusunun cəsur, mətin əsgəri Nurlan Nuruzadə 3 oktyabr 2020-ci il tarixdə Sumaqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunur.

Təəssüf ki, Nuruzadələr ailəsinin acıları bununla bitmir. Nurlanın xiffətini çəkən, onun itkisinə dözməyən ana 3 aydan sonra dünyasını dəyişir. Daha 3 ay keçəndən sonra isə, övladının və həyat yoldaşının yoxluğuna tab gətirməyən ata qəfildən ürəktutmasından həyatını itirir. Hər iki valideyn 59 yaşında həyatla, əzizləri ilə vidalaşmalı olur...

Müsahibələrinin birində ana və ata Nurlan haqqında ürək sözlərini söyləyərək demişdilər:

Ana: "Mən fəxr edirəm ki, oğlum Vətən yolunda şəhid olub. Təbii ki, bir ana kimi, qəlbim yanır, sızlayır... Ailədə hər kəsə qarşı ürəyiyanan, istiqanlı. diqqətcil idi. Mərd oğul idi...Oğlumla qürur duyuram!”.

Ata:"Fəxrimizdir. Mən o dərəcədə heyfsilənmirəm ki, mənim oğlum həyatdan getdi. O, həyatda yaşayır. Bütün Şəhidlərimiz yaşayırlar. Onların ruhları bizimlədir. Onlar ad qoyub getdilər, Hər biri Vətən yolunda Şəhid oldu. Bundan da böyük ucalıq ola bilərmi?!”.

Daima axtarışda olan, həyatda öz yerini tapmağa çalışan Nurlan Nuruzadə sonda öz müqəddəs yolunun cığırına düşərək, məqsədinə çatır...

Cəmi 19 yaşı vardı Şəhidimizin. Vətən sevdalı, qəlbi Vətən sevgisi ilə döyünən gənc əsgər 44 günlük Vətən müharibəsində şücaəti ilə təkcə I Qarabağ savaşında torpaqlarımızın azadlığı uğrunda gedən qanlı döyüşlərdə şəhid olmuş dayısının deyil, bütün şəhidlərimizin qisasını aldı.

Bu gün Nurlan Nuruzadənin timsalında bütün şəhidlərimizin ruhu şaddır. Çünki onların Haqq savaşının nəticəsi olaraq, təkcə düşmən tapdağından azad olunmuş Qarabağda deyil, bütün Azərbaycan diyarında Yenilməz, Üçrəngli Bayrağımızdalğalanır!

Azərbaycan Silahlı Qüvvlərinin 19 yaşlı qorxmaz,igid əsgəri, topçu Nurlan Tofiq oğlu Nuruzadə ölümündən sonra, Azərbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevin müvafiq Sərəncamlarına əsasən, "Vətən uğrunda”, "Cəbrayılın azad olunmasına görə”, "Xocavəndin azad olunmasına görə”, "Füzulinin azad olunmasına görə”, həmçinin Cəsur döyüşçü” və "Şuşanın azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.

Ruhun şadolsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!!!

---------------------------------------------------------------------------------

İSMAYILOV ELVİN ARİF oğlu

(Əsgər)

ELVİN ARİFoğlu İSMAYILOV 28 mart 2002-ci ildə Sumqayıt şəhərində anadan olub. Uşaq bağçası-körpələr evində tərbiyə aldıqdan sonra, 2008-ci ildə 24 saylı məktəbin 1-ci sinfinə gedib.

Elvin hələ 3-4-cü siniflərdə oxuyanda, valideynləri onun idmana olan marağını görüb, adını "Cüdo” id­man növünə yazdırıblar. O, 28 saylı məktəbin idman zalında, məşqçisi Ceyhun müəllimin rəhbərliyi ilə keçirilən məşq­lərə böyük həvəslə gedib. Yarışlarda iştirak edən yeniyetmə bir çox Fəxri Fərman və Didlomlarla təltif olunub, hətta yarışların birində Gümüş medal qazanıb.

Elvinin ən böyük arzusu futbolçu olmaq idi. Futbola hədsiz marağı onu cüdonu yarımçıq qoyub, futbolla məşğul ol­mağa sövq edir. Beləliklə, Elvin İsmayılov 2010-cu ildən futbolla məşğul olmağa başlayır.

Çox iti yaddaşı olan Elvin, demək olar ki, dünyanın bütün komandalarının və oyunçularının ad­larını əzbər bilirdi. Ən çox sevdiyi futbolçu isə Nessi idi. Fut­bolçuların şəkil kolleksiyaklarını toplamaq ona xüsusi zövq verirdi.

Futbol Elvinin həyatında elə önəmli yer tutmuşdu ki, şəhər və paytaxt stadionunda keçirilən yarışların birindən də qal­mazdı. Televiziyada nümayiş olunan canlı oyunları maraqla izləyərdi. Sonradan Azərbaycan Futbol Fe­de­ra­siyası Assosiasiyası "Təhsil” RİM-in Sumqayıt filialının futbol komandasının tərkibində olan Elvin, meydanda gös­tər­di­yi oyun taktikaları, dəqiq atışları ilə, məşqçilərin diqqətində olur. Məşqçisi Cavanşir müəllim onun parlaq gələcəyinə in­a­nır və ona ümidlə baxırdı.

12 il futbolla məşğul olan Elvin İsmayılov, hərbi xidmətdən qayıtdıqdan sonra da futbolda məşqlərinə davam etməyi plan­laş­dır­ırdı.

Elvin orta məktəbi bitirdikdən sonra, Peşə Liseyində təhsilini davam etdirmək istəyir. Lakin sənədlərində problem yarandığından, bu məsələ yarımçıq qalır.

AİLƏ:Əslən Qərbi Azərbaycanın Zəngəzur mahalından olan İsmayılovlar ailəsi baba və nənədən, ata və anadan, iki qız və bir oğlan övladından ibarət olub. Sadə, zəhmətkeş, heç kəslə işi olmayan, öz qayğıları və problemləri ilə yaşayan sakit bir ailə. İsmayılovların ailə tablosu belə idi.

Ata uzun müddət təmir-tikinti, dekor işləri ilə məşğul olub. Sevil xanım, evdar xanım olmaqla, ailənin bütün qayğısını çəkib, uşaqların təlim-tərbiyəsi ilə məşğul olub, dərslərinə diqqət göstərib. Elvin hər zaman bacıları Nərmin və Sevinclə qürur duyub, onlarla fəxr edib.

İsmayılovlar ailəsi 20 il kirayədə yaşayıb. Çətinliklərə baxmayaraq, ailədə mehribançılıq, səmimiyyət, bir-birinə diqqət, halal zəhmətə qiymət, böyüyə hörmət, Vətənə sevgi, olana şükr etmək... önəmli faktorlardan biri olub.

Böyük-kiçik yeri bilən övladlar çoxlarına nümunə göstərilib. Elvin də təlim-tərbiyəsi, danışığı və davranışı ilə seçilib, hər kəsin rəğbətini qazanmışdı. Ailədə ona sözü bir dəfə deyiblər, ikinci dəfə deməyə eh­tiyac olmayıb. Həmin an tapşırılan işi can-başla yerinə yetirib. Valideynlərinin, həmçinin baba-nənəsinin hər zaman hörmətini saxlayıb. O qə­dər istiqanlı, qayğıkeş, diqqətcil olub ki, bütün qohum-əqrəbalar sevgilərini ondan əsirgəməyiblər.

Elvin heç vaxt böyüklərin üzünə ağ olmayıb. Namus, qeyrət, şərəf, ləyaqət onun üçün hər şey­dən üstün olub. Evdə anasına tapşırardı ki, "qızları həyətə qoymayın, onlar mənim namusumdular”. Ümumiyyətlə, qız uşaq­la­rının çöl-bayırda çox olmasını qəbul etməzdi. O üzdən bacılarına da ciddi nəzarət edər, nə kömək lazım olsa, yan­la­rında olardı. Bacılar da qardaşın bir sözünü iki etməz, onu özlərinə bir arxa, dayaq bilərdilər.

Elvinin də, digər gənclər kimi, tükənməz arzuları vardı. Bu arzulardan biri o olub ki, bacıları ali təhsilli olsunlar. Özü məktəbdə ortabab oxusa da, qabiliyyətli, iti yddaşa, geniş təfəkkürə malik olub. "Tələbə” adının sevincini o da yaşamaq istəyib. Lakin tale elə gətirir ki, təhsilini davam etdirə bilmir. Bəl­kə elə bu səbəbdən, o, çatmadığı arzusuna bacılarının qovuşmasını istəyirdi.

Elvin hədiyyə verməyi, sürpriz etməyi çox sevərdi. Bayram günlərində bütün ailə üzvlərinə qarşı diqqətcil olar, xüsusən də "8 Mart – Beynəlxalq Qadınar Günü”ndə əzizlərini sevindirəndə özünü dünyanın ən xoşbəxt insanı sanardı.

Allaha həddən çox bağlı olan Elvin, fəlsəfi fikirləri ilə özündən böyükləri də valeh edər, diqqət çəkərdi. Az yaşıyla çox­la­rından "böyük” idi gənc oğlan. Çox kitab oxumasa da, onunla ünsiyyətdən elə düşünərdin ki, o, bütün kitabları oxuyub başa çat­dır­ıb. Zəngin dünyagörüşünə, geniş təxəyyülə malik idi. Maraqlısı o idi ki, bu bilgiləri o, nə vaxt, harada, kimdən almışdı? Ailə üzvləri də onun qabiliyyətinə, istedadına məəttəl qalardılar. Sonda bunu "Allah vergisi” adlandırardılar. O, bütün elmlərdən xə­bərdar idi. İnsanın yaradılış və əməl fəlsəfəsinə olan sevgisi, bağlılığı onu vaxtından əvvəl böyütmüşdü.

Elvin çox dostcanlı olub. Dostluqda sədaqətə, etibara önəm verib. Gözəl xasiyyətinə görə əhatə dairəsi geniş olub. Elvinin dost­larının əksəriyyətiyaşca özündən böyük olublar. O, yaşından asılı olmayaraq, hər kəslə asanlıqla ünsiyyətə girmək qabiliyyətinə malik olub. Səbrlə, təmkinlə danışanı dinləyib. Səlis danışığı, ağıllı fikirləri ilə həmyaşıdlarından fərqlənib. Onun maraqlı, şirin söhbətlərindən, incə yumorundan kimsə yorulmazdı.

E.İsmayılov nurlu simasına, mehribanlğına, əxlaqına... görə, hər zaman ətrafındakı insanların rəğbət və məhəbbətini qazanmağı bacarıb, sadəliyi və səmimiyyəti ilə seçilib. Əsl kişi xarakterinə və gözəl insani keyfiyyətlərinə görə, hər kəs bu gənclə ünsiyyət qurmaq, dost olmaq arzusundaydı.

Hərbi Komissarlıq tərəfindən həqiqi hərbi xidmətə çağırılan Elvin İsmayılov may ayının 8-i 2020-ci ildə Beyləqan rayonundakı "N” saylı hərbi hissəyə yola düşür.

2020-ci il avqustun 16-da ata, ana və iki bacı Elvinin xidmət etdiyi hərbi hissəyə, onun görüşünə gedirlər. Çox şən olan Elvin əziz­lərini sevinclə qarşılayır. O gün İsmayılovlar ailəsinin ən xoşbəxt günlərindn biri olur. Çoxlu şəkllər çəkilir, arzular dilə gəlir...

Sentyabrın 26-sı Arif bəy oğlunun yanına getməyi planlaşdırsa da, hərbi hissədən ona bildirilir ki, əsgərlər təlimlərdə olacaqlar...

2020-ci il sentyabrın 26-dan 27-sinə keçən gecə Ali Baş Komandanın əmri ilə Azərbaycan Ordusu tərəfindən düşmənə qarşı əks-hücum əməliyyatı başlanır. Qis­mən səfərbərlik elan olunsa da, Hərbi Komissarlıqların qarşızında könüllü yazılmaq istəyənlər saya gəlmir. Elvin özü­nü xoşbəxt sanır ki, məhz bu məqamda o, Vətən qarşısında borcunu yerinə yetirir və tezliklə öz cəbhədə döyüşmək im­kanı olacaq. İllərlə düşmənə qarşı qəlbində tüğyan edən fırtınaya son qoymaq anı yetişmişdi. Axı, nə qədər səbr etmək olar­dı? Bir gün torpağa göz dikənlərin cavabı verilməli idi! Dədə Qorqud demişkən: "Torpağı qorumasan, əkib-becərməyə dəyməz, əkib-becərməyəcəksən – qorumağa dəyməz!”.

Sonuncu dəfə ailə üzvləri Elvinlə sentyabrın 30-u danışırlar. Elvin hər şeyin yaxşı olduğunu və narahat olmağa əsas olmadığını bildirərək, doğmalarını arxayın edir...

Nəhayət,Elvinin səbirsizliklə gözlədiyi gün çatır. Onlara yeni tapşırıq veilir. Elvin Füzuli-Cəbrayıl istiqamətində ge­dən ağır döyüşlərdə mərdlik nümayiş etdirərək, düşmənlə qarşı qəhrəmancasına savaşır. Görünüşcə çəlimsiz olsa da, güclü-qüvvətli, mərd və qorxmaz idi igidimiz. Döyüş zamanı bir addım da belə geri çəkilmir, hətta yaralı yoldaşlarının savaş meydanından çıxarılmasına köməklik göstərir.

Oktyabrın 1-i Azərbaycan Ordusunun məğrur, cəsur əsgəri Elvin İsmayılov düşmənə qarşı son damla qanınadək rəşadətlə vuruşur. Lakin alnına Şəhidlik yazılan Vətən oğlu həlak olaraq, şücaətilə ən uca məqama yüksəlir.

Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin mərd, qorxmaz əsgəri Elvinİsmayılovun nəşi oktyabr ayının 3-ü 2020-ci ildə Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında torpağa tapşırılır.

Elvinin atası Arif İsmayıIov I Qarabağ müharibəsində Laçının azadlığı uğrunda gedən qızğın döyüşlərdə iştirak edib. Ötən günləri yada salıb, acı xatirələri vərəqləyənArif İsmayılov bu gün fəxrlə deyir: "1992-ci ildən bəri tökülən şəhid qanlarının, günahsız qırılan insanların qanlarının intiqamını mən ala bilmədim, oğlum Şəhidliyə ucalaraq bu qisası aldı və Qələbə sevincini bizə yaşatdı! Onunla qürur duyuruq!”.

Bu gün Sevil xanıma olan zənglərin ardı-arası kəsilmir: "Mərd, qanacaqlı, ürəkli, mərifətli oğul böyütdüyünüzə görə, qar­şı­nızda baş əyir, əllərinizdən öpürük”, "Elvin təkcə sizin yox, bizim hər birimizin oğludur!”, "Hər anaya Şəhid anası olmaq nəsib olmur. Siz xoşbəxt anasız! Oğlunuzla qürur duya bilərsiz!”...

Cəmi 18 il yaşadı. Amma 18 illik həyat hekayəsinə nələri sığışdırmadı qəhrəmanımız?! Bu gün hər bir ailədə Elvin İsmayılovun adı qürurla çəkilir. Azərbaycan torpaqlarınının işğaldan azad edilməsində göstərdiyi qəhrəmanlığa görə, Azərbaycan Ordusunun 18 yaş­lı gənc əsgəri İsmayılov Elvin Arif oğlu ölümündən sonra, Azərbaycan prezidenti İlham Əliyevin müvafiq Sə­rən­cam­larına əsasən, "Vətən uğrunda”, "Cəsur döyüşçü” və "Füzulinin azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.

İMANQULİYEV RUSLAN NATİQ oğlu

(MAHHXHQ, Əsgər)

Qısa arayış: RUSLAN NATİQ oğlu İMANQULİYEV14 mart 1996-cı ildə Sumqayıt şəhərində dunyaya göz açıb. 2003-2012-ci illərdə Həzi Aslanov adına Sumqayıt şəhər 22 saylı tam orta məktəbdə oxuyub. Doqquzillik təhsildən sonra sənədlərini 1 saylı Sumqayıt şəhər Peşə Liseyinə verib və qəbul olub. 2015-ci ildə liseyi "Telekommunikasiyada kompüter texnikasının istismarı” üzrə "Operator” ixtisası ilə bitirib.

2015-ci ilin iyun ayında Hərbi Komissarlıq tərəfindən həqiqi hərbi xidmətə çağrılan Ruslan İmanquliyev 2017-ci ilin yanvar ayınadək Şəmkir ra­yonunun Dəllər qəsəbəsində Dövlət Sərhəd Xidmətinin "N” saylı hərbi hissəsində "Çevik Alay Taboru”nda xidmət göstərib. 2019-cu ilin dekabr ayında Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin sıralarına qayıtmağa qərar verib. Müdafiə Nazirliyinə müraciəti müsbət qarşılanan gənc, MAHHXHQ kimi, Ab­şeron rayonunun Pirəkəşkül qəsəbəsində yerləşən "N” saylı hərbi hisssənin "Tank əleyhinə taqım”ın motoatıcı dəs­təsinin komandiri vəzifəsində çalışmağa başlayıb.

R.İmanquliyev 2 oktyabr 2020-ci ildə Füzuli istiqamətində gedən döyüşlərdə həlak olaraq Şəhidlik Zirvəsinə yüksəlib.

Azərbaycan Ordusunun mətin əsgəri 3 oktyabr 2020-ci ildə Sumqayıt Şəhid­lər Xiyabanında dəfn edilib.

------------------

Ailə:Ruslanın atası Natiq bəy Ermənistanın Sisian rayonunun Vağüdü kəndində, anası Ramiyyə xanım isə Sumqayıt şə­hə­rin­də anadan olub. Ruslan hələ kiçik yaşında olarkən valideynlərin yolları ayrılıb. Yeganə övladını tək­başına böyütmək məcburiyyətində qalan ana bütün həyatını oğluna həsr edib, oğlu ilə nəfəs alıb, onun sağlam, xoşbəxt böyüməsi üçün əlindən gələni etməyə çalışıb.

Anadan olduğu gündən yanında anasını və nənə-babasını gö­rən Ruslan, qayğısız uşaqlıq illəri yaşayıb. Ana min bir əziyyətlə övladını böyütsə də, onu heç zaman korluq çək­mə­yə qoymayıb. Ruslan yalnız ağlı kəsəndə ananın bu illərdə nələr yaşadığını dərk edib.

Baba və nənəsinin isti qucağında, onların nəvazişi, məhəbbəti ilə boy atan Ruslan, dün­ya­sı­nı dəyişən sevimli babasının itkisi ilə barışa bilməyib. Gözü hər an onunla şirin söhbətlər edən, uşaq vaxtı müxtəlif oyunlar oynayan, hər yanı gəzdirən ba­basını axtarıb... onun xiffətini çəkib...

------

Ruslan çox tərbiyəli, nizam-intizama riayət edən, təbiətcə ciddi xarakterə malik bir insan idi. Küçə-bayırda boş-boşuna gəzməyi, çay­xanada vaxtını keçirməyi sevməzdi. Onun üçün zaman qızıla bərabər idi. Necə deyərlər, "Zamanın qədrini bil ki, zaman sənə işləsin” prinsipiylə yaşayardı. Sağlamlığını qorumaq və formada olmaq üçün,idmanla məşğul olardı, tez-tez trenajor zalına gedərdi. Komüterə hədsiz marağı olduğundan, baxmayaraq ki, peşə mək­təbində məhz bu sahənin sirrlərinə yiyələnmişdi, hər zaman kompüter bilgilərini artıqmağa çalışardı.

Ruslan İmanquliyev çox ailəcanlı, dostcanlı, qayğıkeş, mehriban, istiqanlı olub. O, anasına qırılmaz tellərlə bağlıydı. Anası bu həyatda onun üçün ən dəyərli varlıq, həyatın özü idi. Onlar təkcə ana-bala deyil, dost, sirdaş, bir-birinə arxa-dayaq idilər.

Ruslan İmanquliyev Vətən qarşısında oğul borcunuşərəflə yerinə yetirmək üçün fəxarət hissi ilə xidmətə yolanır. Ruslan qəlbində olan Vətən sevgisindən, Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin sıralarına qayıtmağa qərar verir. Müdafiə Nazirliyinə ünvanladığı müraciəti müsbət qarşılanır və o, hərbçi kimi Vətənin keşiyində durur. İşlədiyi müddətdə müxtəlif hərbi təlimlərdə aktiv iştirak edir.

Xidməti dövründə Ruslan təlim-tərbiyəsi, nizam-intizamı, səliqə-sahmanı, savad və bacarığı, xoş xasiyyəti, ciddi xarakteri... ilə əsgər və zabitlərin hörmət və məhəbbətini qazanır. Hər kəsə qarşı diqqətli olan gənc, hər zaman yoldaşlarına dayaq olmağa, köməklik göstərməyə çalışırdı. Hər bir işdə fəal, aktiv idi.

R.İmanquliyev hərbçi həyatı yaşadığından, elə günlər olurdu ki, Ramiyyə xanım oğlunun üzünə həsrət qalırdı, yaxud çox az-az görürdü onu. Bu məqamlarda ana intizarla ciyərparəsinin yolunu gözləyər, gözləri yol çəkərdi... Ana oğlu ilə görüşəndə, illərin həsrətlisi kimi, onun boynuna sarılar, qoxusunu ciyərlərinə çəkər, saçlarını tumarlayar, üzündən, gözündən doyunca opərdi...

Ruslan çox vaxt qəlbindəki hissləri anasına açmaq, düşüncələrini anası ilə bölüşmək istəsə də, sonda fikrindən yan keçərdi. Onu əsla narahat etmək istəməzdi...

Rusalan bir il olmazdı ki, xidmət edirdi, anası oğlunun üzünü, üst-üstə toplansaydı, bu müddətdə 20-30 gün görmüş olardı. İş həyatı onları Sumqayıt vağzalında görüşdürər, daha sonra ana-bala qol-boyun olaraq, birlikdə bazarlıq edər və evə dönərdilər. Beləcə, sevgi dolu, sakit bir həyat yaşayardı ana-bala...

Ruslan da, başqa gənclər kimi, könlünə yatan, sevib-bəyəndiyi qızla xoşbəxt olmaq istəyir. Bu arzuyla 17.07. 2020-ci il tarixdə Elvina adlı xanımla ailə həyatı qurur. Təəssüf ki, gənc ailənin səadəti uzun sürmür. Cəmi 3 ay çəkən xoşbəxtlik gəncin mübarək şəhadəti ilə bitir...

Sentyabrın 26-sı, saat 13-00. Evə gələn Ruslan anasına Beyləqana 5 günlük genişmiqyaslı hərbi təlimə gedəcəyini bildirir. Sevinirdi. Nəhayət, illərlə onu incidən, qəlbini sızladan, unuda bilmədiyi Xocalı soyqırımı qurbanlarının qisasını qatillərdən alacağı gün gəlib çatmışdı!

2020-ci il sentyabrın 27-də Ali Baş Komandanın əmri ilə başlanan əks-hücüm əməliyyatının - II Qarabağ müharibəsinin ilk günündən ön cəbhədə düşmənlə qarşı-qarşıya durdu Vətənin igid əsgəri Ruslan İmanquliyev! Torpaqlarımızın bütövlüyü uğrunda gedən döyüşlərdə hərbi anda sadiq qalaraq, mətinlik və mərdlik nümayiş etdirdi. Düşmənə qarşı amansız olan Ruslan döyüş meydanında rəşadətlə vuruşdu.

...Azərbaycan Ordusunun mübariz əsgəri Ruslan İmanquliyev 2 oktyabr 2020-ci ildə Füzuli istiqamətində gedən döyüşlərə qatılır. Bu, onun son döyüşü olur...

Toplardan atılan mərmilərdən ətraf toz içində olur. Döyüşün qızğın yerində qəfildən Ruslanın silahı itir. Cəsur döyüşçü bir an belə özünü itirmür və ağır artilleriya ilə düşmənə layiqli cavab verir. Düşmənə sarsıdıcı zərbələr vurduqdan, qüvvələrini azaltdıqdan sonra, Ruslan hərbi anda sadiq qalaraq, silahının arxasınca gedir. Döyüşün daha da şiddətlənməsinə baxmayaraq, İmanquliyev silahını axtarıb tapır, götürmək istəyəndə namərd düşmənin gülləsinə tuş gəlir. İgidimiz yaralı halda silahına əl atır, son damla qanınadək düşmənlə mübarizə apa­rır. Bu savaşda mənfur düşmənə qarşı mərdliklə döyüşən Ruslan İmanquliyev qəhrəmançasına həlak olur və ən uca məqam olan Şəhidlik Zirvəsinə ucalır. 18 nəfərdən ibarət dəstədə təkcə Ruslan Allahın seçil­mişi olaraq, şəhadətə qovuşur. Silahını çox sevən şəhidimiz, elə silahına sarılaraq dünyasını dəyişir...

Ruslan təlim adıyla evdən çıxanda beş günə dönəcəyini bildirmişdi. Məhz beş gündən sonra onun nəşini doğma şəhərinə gətirirlər.

Ruslan çox vaxt deyərdi: "Müharibə olsaydı, torpaqlarımızı birdəfəlik alardıq. Biz də özümüzü göstərərdik”. Qəh­rəmanlıq keçirdi ürəyindən. Elə QƏHRƏMAN da oldu!

Azərbaycanın Zəfər tarixinə adını Qızıl hərflərlə həkk edən igid əsgərimiz Ruslan İmanquliyev 3 oktyabr 2020-ci ildə son mənzilə yola salınaraq, Sumqayıt Şəhid­lər Xiyabanında dəfn edilir.

Vaxtilə zəngin yaşantılarla dolu olan bir mənzilin bu gün buz kimi soyuq olan dörd divarı arasında sükut hakimdir... Oğul itkisinə dözə bilməyən ana tez-tez deyirdi: "Oğlumun yanına gedəcəm tezliklə. Onun ilinəcən mütləq gedəcəm”. Ramiyyə xanım bu sözləri söyləyəndə heç ağlımıza da gəlməzdi ki, ana tezliklə arzusuna çatacaq... "Ruslanım gələ bilmədisə, mən özüm oğlumun arxasınca gedəcəm! deyən ana, oğlunun keçdiyi yolların izinə düşür, Beyləqana, Füzuliyə, Tərtərə gedir. Ruslan haqqında məlumat toplamaq üçün onlarla insanla görüşür. Oğlunun şəhid olduğu torpaqda - Füzuli rayonunun Yuxarı Alxanlı kəndində olur və o torpaqdan bir ovuc götürüb evinə gətirir. Bu torpaq ona oğlunun qoxusunu xatırladırdı.

Təəssüf ki, bu gün Ramiyyə xanım aramızda deyil. O, dediyi sözü tutur. "Mənim oğlum ölməyib. Mən onun ildönümünü qeyd etməyəcəyəm!” deyən ana Ruslanın il mərasimi ərəfəsində dünyasını dəyişərək oğluna qovuşur... Vətən sevdalı şəhidimizi və oğul dərdi ilə dünyadan tez köç edən Ananı bu gün hər kəs ehtiramla yad edir...

Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin 24 yaşlı əsgəri, qeyrətli, cəsur Vətən oğlu Ruslan Natiq oğlu İmanquliyev ölümündən sonra, Azərbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevin müvafiq Sərəncamlarına əsasən, "Vətən uğrunda” və "Füzulinin azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.

Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!!!

------------------------------------------------------------------

ƏLƏKBƏROV NİYAMƏDDİN İSRAFİL oğlu (Gizir)

Qısa arayış: NİYAMƏDDİN İSRAFİL oğlu ƏLƏKBƏROB 12 iyul 1989-cu ildə Naxçıvan Muxtar Respublikasının Sədərək kəndində (Müəl.:28 avqust 1990-cı ildən "Sədərək rayonu” adlanır) anadan olub. Ələkbərovlar ailəsi 1992-ci ilin noyabr ayında Sumqayıt şəhərinə köçüb.

N.Ələkbərov 1996-cı ildə Sumqayıt şəhər Nizami Gəncəvi adına Texniki və Təbiət Elmləri Liseyində (TTEL) 1-ci sinfə gedb. 2003-2007-ci illərdə Sumqayıt şəhər 35 saylı tam orta məktəbdə oxuyub.

2007-ci ildə təhsilini uğurla bitirən N.Ələkbərov sənədlərini Naxçıvan MR-də Dövlət Universitetinə verib və "Jurnalistika” fakültəsinə qəbul olub. Lakin 3 ay təhsil aldıqdan sonra, Vətənə xidməti hər şeydən üstün tutduğundan, təhsilini davam etdirməyib.

2011-ci il oktyabr ayının 21-də Sumqayıt Şəhər Hərbi Komissarlığı tərəfindən müddətli həqiqi hərbi xid­mətə çağrılan Niyaməddin Ələkbərov xidmətini Ağdam rayonunun "N” saylı hərbi hissəsində keçib. 3 aylıq təlimlərdən sonra, o, xidmətini kəş­fiy­yatçı kimi davam etdirib. 2013-cü il aprel ayının 1-də N.Ələkbərov hərbi xidmətini başa vuraraq evə dönüb.

N.Ələkbərov hərbçi olmaq arzusu ilə Müdafiə Nazirliyinə müraciət edib. Müraciəti müsbət qarşılanan gənc oğlan 2013-cü ilin iyun ayında Naftalan şəhərində yerləşən "N” saylı hərbi hissədə MAXE əsgər (kiçik çavuş) olaraq, kəşfiyyatçı kimi xidmətə başlayıb.

N.Ələkbərov 2016-cı ildə baş verən Şanlı Aprel döyüşlərində də fəal iştirak edib.

2018-ci ildə Müdafiə Nazirliyinin "Təlim və Tədris Mərkəzi”ndə "Gizir” kursunda təhsil alan N.Ələkbərov, kursu uğurla bitirdikdən sonra, Beyləqan rayonunun "N” saylı hərbi hissəsində, "Gizir” rütbəsi ilə, "Kəşfiyyat” taborunda taqım komandiri vəzifəsində çalışıb..

N.Ələkbərov 2 Oktyabr 2020-ci il tarixdə Füzuli şəhərinin azad olunması uğrunda gedən qızğın döyüşlərdə qəh­rə­man­casına həlak olaraq ən uca məqama – Şəhidlik Zirvəsinə yüksəlib.

Azərbaycan Ordusunun mübariz giziri Niyaməddin Ələkbərov 3 oktyabr 2020-ci il tarixdə Sumqayıt Şəhidlər Xi­yabanında dəfn olunub.

----------------

AİLƏ:Ələkbərovlar ailəsi altı nəfərdən ibarət olub: ata, ana, iki bacı və iki qardaşdan. Niyaməddin ailədə 3-cü övlad idi. Qardaş və bacılar ailə həyatı qurmuşdular. Ata və ana təqaüdçü idilər. Niyaməddinin 31 yaşı olsa da, Vətən torpağının düşmən tapdağından azad olunmasına nail olmayınca, ailə həyatı qumaq haqqında düşünmürdü.

Əziz-doğmalarının təkidlərinə baxmayaraq, o, öz mövqeyində dururdu. "Torpaqlarımız azad edilsin, ondan sonra bu məsələyə ba­xa­rıq...”deyirdi.

Sadə, zəhmətkeş, mehriban bir ailədə böyüyb boya-başa çatan gənc oğlan, sevimli ailəsinə dəstək olmaq üçün, hərbi xidmətə gedənədək işləmişdi.

Xasiyyətcə sakit təbiətli olan, gülərüz, zarafatçıl, böyük-kiçik yeri bilən Niyaməddin hər kəsə qarşı qayğıkeş, diqqətcil olmuş, nümunəvi davranışı ilə seçilmişdi. Bacardığı qədər xeyirxah əməl sahibi olmağa çalışmış, etdiyi yaxşılıqları heç zaman dilinə gətirməmişdi. Gözəl qəlbinə, müsbət keyfiyyətlərinə görə ətrafında olan insanların hörmət və rəğbətini qazanmışdı.

Niyaməddin məktəb illərində fut­bola maraq göstərdiyindən, bu idman növü ilə həvəskar kimi məşğul olmuşdu. Tez-tez məhlə uşaqları ilə yığışaraq, məktəbin idman mey­dan­ça­sında yarışlar təşkil etmişlər. Tarix fənninəxüsusi maraq göstərən yeniyetmə tarixi, döyüş filmlərini böyük həvəslə izləmişdi. Asudə vaxtlarında həzin, lirik musiqiləri saatlarla dinləməyi sevərdi. Belə zamanlarda o, öz xəyal dünyasına baş vurar, gələ­cək üçün planlar qurardı.

Hərbi xidmətdə olarkən, Niyaməddinin hərb sənətinə olan marağı və sevgisi daha da artmışdı. Bu səbəbdən o, hərbçi olmaq qərarına gəlir və aidiyyəti quruma müraciət edir. Beləcə, Niyaməddin özünün gələcək həyat yolunu seçir və ona doğru addım atır. Müraciəti müsbət qarşılanan gənc ilk hərbi xidmətinə Naftalan şəhərində yerləşən "N” saylı hərbi hissədə başlayır.

N.Ələkbərov xidməti dövründə xasiyyət və xarakterinə, döyüş hazırlıqlığına, nümunəvi davranışına, qüsursuz xidmətinə görə bir çox mükafatlara layiq görülür. Azərbaycan Respublikasının Müdafiə na­zi­rinin 26 iyun 2018-ci il tarixli müvafiq əmrinə əsasən, o, "Azərbaycan Ordusunun 100 illiyi (1918-2018 yubiley)” Yu­biley medalı ilə təltif edilir.

Gizir Niyaməddin Ələkbərov 28.05.2020-ci il tarixdə "28 May – Respublika günü” münasibətilə, eləcə də "Döyüş və ictimai siyasi hazırlıqda qoşun xidmətinin təşkilində əldə etdiyi nailiyyətlərə görə”, xidmət etdiyi hərbi hissənin komandiri polkovnik-leytenant Orxan Əkbərov tərəfindən, 03.07.2020-ci il tarixdə "Azərbaycan Ordusu miqyasında "Ən yaxşı keyfiyyət biliyi” adı uğrunda keçirilən yarış zamanı I yerin əldə edilməsində göstərdiyi səy və bacarığına görə”, "N” saylı hərbi hissənin komandiri, general-mayor Mayis Bərxudarov tərəfindən Fəxri Fər­man­larla təltif olunmuşdur.

Niyaməddin uşaqlıqdan vətənpərvər ruhda böyümüşdü. Vətən, Torpaq yolunda hər an canından keçməyə hazır idi. Ələkbərovlar ailəsində valideynlər tez-tez ermənilərin xalqımızın başına gə­tir­dikləri müsibətlərdən danışardılar. Zaman keçdikcə, mənfur qonşuların iç üzünə bələd olan Niyaməddinin düşmənə qarşı kin-küdurəti artmaqda idi. O, bilirdi ki, xəbis, paxıl qonşular işğal etdikləri torpaqları elə-belə qaytarmayacaqlar. Yalnız güc yolu ilə Vətənin hər qarış ərazisini geri almaq olar. Və o günü səbirsizliklə gözləyirdi.

27 Sentyabr 2020-ci il tarixdə II Qarabağ müharibəsi başlananda Azərbaycan Ordusunun Vətən sevdalı igid zabiti tərəddüd etmədən ön cəbhəyə yollanır. Torpaqlarımızın azad olunması uğrunda gedən dö­yüş­lər­də mətin kəşfiyyatçı mərdliklə vuruşur, düşmənə göz açmağa belə imkan vermir.

2 Oktyabr 2020-ci il tarixdə Füzuli şəhərinin azad olunması uğrunda qızğın döyüşlər gedir. Düşmən movqelərinin – vacib səddlərin bir neçə istiqamətdə darmadağın edilməsində Niyaməddin Ələkbərovun da imzası olur. Təəssüf ki bu, amansız savaşda köksü Vətən eşqi ilə çırpınan cəsur döyüşçü qəh­rə­man­casına həlak olur və hər kəsin arzuladığı ən uca məqama – Şəhidlik Zirvəsinə yüksəlir.

Şəhidimizin anası Xavər xanım hələ də oğul itkisi ilə barışa bilmir. Axı, bir ana qəlbi bunu necə qəbul etsin? Canının bir parçasını qoparsalar, necə yaşaya bilərsən? Lakin ananın bir təskinlik yeri var: Şəhidlər Allah dərğahında Cənnətin mə­lək­lə­ri­dirlər! Məgər, hər bir insana bu ucalıq nəsib olur? Əsla, yox!

Şəhidlərimiz öz möhkəm iradələri, qətiyyətləri ilə şərəfli mübarizə yolunu seçdilər, ölümü gözə alaraq! Xalqına, millətinə QƏLƏBƏ şərbətini içizdirdilər igid oğullarımız, xəyal və arzularının üstündən xətt çəkərək!

Xəvər xanımın dedikləri: "Uşaqlıqdan Vətənə sevgisi, bağlılığı ilə seçilirdi. Çox fərqli idi. Müharibədə, o, qanlı-qadalı alovun içərisində olsa da, bunu bizdən gizlədib. Hər dəfə danışanda deyib ki, "mən müharibə olan ərazidən çox uzağam”. Biz də arxayın olduq. Düzdür, müharibə gedirdi, narahat idik, hər gün xəbərləri izləyirdik, döyüşçülərimiz üçün dualarımızı əsirgəmirdik. Amma balam, biz nigaran olmayaq deyə, bizdən həqiqəti gizlədib... O, belə oğul idi!

Fürsət tapan kimi, bizimlə əlaqə saxlayardı. İşinə aid bir kəlmə də da­nış­mazdı. Ağzı möhkəm, sirr saxlamağı bacaran idi. 13 il ləyaqətlə xalqına, Vətəninə xidmət etdi. Onu bilirəm ki, hərbçi anası olmaq çox çətindir. Gözün hər zaman yolda qalır...

Son danışığımız sentyabr ayının 31-də oldu, yenə gülə-gülə, sevinclə danışırdı.Harada, hansı bölgədə olduğunu yenə demədi. Oktyabrın 1-də danışa bilmədik, 2-si isə şəhid olması xəbərini aldıq...

Oğlumla bağlı arzularım yarımçıq qaldı.... Yenə də təs­kinlik yerimiz odur ki, Zəfərimizdə oğlumun da adı var!”.

Qəhrəmanlığı ilə hər kəsin qəlbində taxt quran Vətən oğlu – Azərbaycan Ordusunun mərd, mübariz giziri Niyaməddin Ələkbərov 3 oktyabr 2020-ci il tarixində Sumqayıt Şəhidlər Xi­yabanında dəfn olunur.