1946-cı il dekabrın 4-də İran qoşunları Azərbaycana genişmiqyaslı hücuma başladılar.
Belə bir vəziyyətdə son nəfəsə kimi döyüşməyi qərara alan Pişəvərinin rəhbərliyi altında Müdafiə Komitəsi yaradıldı.
MK-ya Pişəvəridən əlavə, M. Şəbüstəri, Padigan Qulamyəhya, Qazı Məhəmməd və Pənahian daxil idi. Dekabrın 8-də könüllülərdən ibarət xalq qoşunları və fədai dəstələri Miyan Tkab istiqamətində əks-hücuma keçərək, düşməni geri çəkilməyə məcbur etdilər. Lakin hücumu davam etdirmək üçün silah yox idi. Moskvanın Cənubi Azərbaycan və Pişəvəriyə xəyanətinə baxmayaraq, firqə rəhbərliyi hələ də Stalindən az da olsa yardım almağa, onu insafa gətirməyə ümid edirdi. Ona görə də Cənubi Azərbaycana rəhbərlik edənlər başda Pişəvəri olmaqla 1946-cı il dekabrın 8-də yaranmış ağır vəziyyət haqda geniş məktubla Stalinə təkrar müraciət etdilər.
S.C. Pişəvərinin silahdaşları ilə birlikdə Stalindən az miqdarda da olsa silah istədikləri məktubda deyilirdi: "...Əgər biz təslim olsaq, tarix bizi həmişə lənətləyəcək. Dünyada heç bir xalq öz qüdrətini öz əli ilə məhv etməz. Bütün xalq bizə müraciət edib, öz azadlığını qorumaq üçün cəbhəyə getməyə icazə verməyimizi tələb edir”.
Qızğın döyüşlərdən sonra dekabrın 12-13-də Təbrizi və Cənubi Azərbaycanı işğal edən şah qoşunları təxminən 1 milyona yaxın azərbaycanlını qətlə yetirdilər.
Və döyüşlərdən geridə qalan bir şahid var:
Güney Azərbaycanın Miyana şəhərindəki çayın üstündə yerləşən Qız körpüsü.
Qız körpüsü 1946- cı ildə Tehran ordusunun Azərbaycana hücum etməsindən sonra, Azərbaycan demokrat firqəsi tərəfindən patladılıbdır. (atv.az)
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.
