22 illik ömrünün 4 ilini Vətənə xidmətə həsr edən gənc hərbiçi şücaəti ilə adını Vətən Tarixinin şanlı səhifələrinə Qızıl hərflərlə yazdı! Bu gün İgidimizlə hər kəs fəxr edir. Onun şərəfli döyüş yolu hər zaman yetişən gənc nəslə örnək olacaq!
-----
ALLAHVERDİYEV ASİMAN NİYAZ oğlu
(Əsgər)
ALLAHVERDİYEV ASİMANın öz əli ilə yazdığı "Tərcümeyi-hal”la tanış olaq: "Mən Allahverdiyev Asiman Niyaz oğlu 1998-ci il avqust ayının 23-də Sumqayıt şəhərində dünyaya gəlmişəm. Azərbaycanlıyam. 2004-cü ildə Sumqayıt şəhər "Fars-İngilis dilləri təmayüllü” tam internat məktəbin ("İnternat tipli Gimnaziya)1-ci sinifinə daxil olmuşam, 2013-cü ildə həmin məktəbin 9-cu sinifini bitirmişəm. 2013-cü ilin sentyabr ayında 3 saylı Sumqayıt Peşə Liseyinə daxil olmuşam, 2016-cı ildə "Kompüter operatoru” ixtisası üzrə bitirmişəm.
2016-cı il oktyabr ayının 10-da Sumqayıt şəhər SHXÇDX-nin şöbəsi tərəfindən həqiqi hərbi xidmətə çağırılmışam. 2016-cı il oktyabr ayından 2017-ci il noyabr ayınadək "708” saylı hərbi hissədə xidmət etmişəm, 2017-ci il noyabr ayından 2018-ci ilin aprel ayınadək "Xüsusi Təyinatlı Komando” kursunu keçmək üçün "052” saylıhərbi hissəyə ezam olunmuşam. 2018-ci il may ayından "071” saylı hərbi hissənin "Xüsusi əməliyyat taboru”nun "Xüsusi əməliyyat qrupu”nun kəşfiyyatçısı vəzifəsində xidmət etmişəm”.
---------
Asiman və Cavidan qardaşları – bir almanın iki üzü! O qədər oxşar olublar ki, bəzən onları ayırmaq belə çətin olub. Əkiz qardaşlar orta məktəbdə bir yerdə oxuyublar, peşə liseyində ayrı-ayrı ixtisaslar üzrə oxusalar da, yenə bir yerdə olublar...
Ailə:Övladlarını min bir əziyyətlə böyüdüb boya-başa çatdıran, qayğıları ilə yaşayan və hər zaman onlarla fəxr edən Sevinc xanım üstlərində ağac yarpağı kimi əsib. O, müxtəlif işlərdə çalışaraq oğlanlarını halal zəhməti ilə dolandırıb, ailənin təlabatlarını qismən də olsa, həll etməyə çalışıb. Ailə vəziyyətinin çətin olmasına baxmayaraq, ana-balalar xoşbəxt yaşayıblar...
Ana hər zaman deyib ki, "oğlanlarımı evləndirim, sonra rahat bu dünyadan köçüb gedərəm”.Elə bu xoş arzularla yaşayırdı Sevinc xanım... Övladlar da ananın zəhmətini itirmir, onunla fəxr edir, qürur duyurdular.
Asiman uşaqlıqdan sakit təbiətli, mehriban olub. Uşaq vaxtı ona oyuncaqlar alanda, əsasən hərbiyə aid olan oyuncaqlara üstünlük verib. Müxtəlif silah növlərini bəyənib: tapança, avtomat, binokl... Vətənpərvərlik hissləri elə o vaxtdan cücərməyə başlayıb kiçik Asimanın yumruq boyda kiçik qəlbində. Soruşanda ki, "böyüyəndə nəçi olasan?”, həmin dəqiqə qətiyyətlə "polis olacam!”deyib. Yuxarı siniflərdə oxuyanda o, artıq hərbiçi olmaq arzusu ilə yaşamağa başlayıb...
Məktəb illərində təim-tərbiyəsi, içtimai işlərdə, tədbirlərdə fəallığı ilə seçilib. Bütün fənlərə maraq göstərib, dərslərinə hazırlıqlı olub. Ağlı, zəkası, düşüncəsi və danışığı ilə fərqlənən Asiman, müəllimlərinin rəğbətini qazanmışdı.
Müəllimləri onu belə xatırlayırlar:"Asiman sinifdə çox sakit, çalışqan, diqqətcil idi. Çox fərqli düşüncəsi və həyata baxışı olub. Qardaşlar hər zaman bir-birilərini, arxa-dayaq olmaqla, dəstəkləyiblər. Vətənpərvərliyi uşaqlıq illərindən özünü göstərib. Hərbiçi olmaq istəyirdi. Qarşısına məqsəd qoydu və istəyinə çatdı”.
Əkiz qardaşlar hər yerə bir yerdə gedərdilər. Onlar mehriban qardaş olmaqla yanaşı, həm də möhkəm dost, sirdaş idilər.
Məktəbi bitirdikdən sonra qardaşlar peşə liseyinə daxil olurlar. Həddən çox oxşarlıqlarından çoxları hətta onları səhv də salırdı. Asiman "kompüter operatoru”, Cavidan isə "bərbər” ixtisasına yiyələnir.
Asiman hələ uşaqlıqdan fərqli xüsusiyyətləri ilə seçilərdi. Onun öz dünyası, maraqlı fikirləri, ideyaları olardı.
Ailəcanlı, qayğıkeş, mehriban, hər kəsə qarşı diqqətli olan Asiman uşaqla uşaq, böyüklə böyük rəftar edərdi. Onunla kim ünsiyyətdə olardısa, fərasətinə, savadına və bacarığına görə, hörmət bəsləyərdi. Uşaqları həddən çox sevərdi igidimiz.
Asiman idmanı çox sevdiyindən "Cüdo” idman növü ilə məşğul olub. Məşqçisi Sabir müəllimin rəhbərliyi ilə Sumqayıt Şəhər "Polad” İdman Mərkəzində məşq edib. Bir çox yarışlarda iştirak edən gənc idmançı uğurlara imza ataraq, 1, 2, 3-cü yerləri tutub, Diplom və Fəxri Fərmanlarla təltif olunub.
Təhsilini başa vurduqdan sonra, Sumqayıt Şəhər Hərbi Komissarlığından "Çağırış” vərəqəsi alan Asiman Allahverdiyev həqiqi hərbi xidmətəGoranboy rayonunun Ballıqaya kəndindəki hərbi hissəyə göndərilir. Ana və oğlu Cavidan təlimlərdən sonra keçirilən Andiçmə mərasimində iştirak edir. Ana hətta oğlunun ən çox sevdiyi "peraşki”dən də bolluca bişirib aparır ki, oğlu əsgər yoldaşları ilə nuşcanlıqla yesin. Asiman sonradan anasına zəng edəndə, yoldaşlarının "çox sağ ol”unu çatdırmağı da unutmur. "Ana, əllərinə sağlıq, hamı bəyəndi, çoğ sağ ol”deyir. Andiçmədən sonra Asiman Bərdə, daha sonra isə Mingəçevir şəhərlərində yerləşən "N” saylı hərbi hissələrdə xidmət edir. Təlimlərdə fəallığına, nümunəvi xidmətinə görə, bir neçə dəfə ongünlük məzuniyyətə buraxılır.
Hərbi xidməti bitirib evə dönən Asiman, hərbiçi olmaq arzusunu reallaşdırmaq üçün, Müdafiə Nazirliyinə müraciət edir. Müsbət cavab aldıqdan sonra böyük həvəslə hərbidə xidmətə başlayır. Kəşfiyyatçı olaraq, o, bütün çətin təlimlərdən uğurla keçir.
Xidməti dövründə nizam-intizamına, döyüş tapşırıqlarını yüksək səviyyədə yerinə yetirdiyinə görə, rəhbərlik tərəfindən dəfələrlə "Təşəkkür məktubu”, Fəxri Fərman, Diplom və digər mükafatlarla təltif olunur.
Asimanın işə düzəlməyi ilə, əvvəllər problem içərisində olan ailənin tədricən maliyyə vəziyyəti düzəlməyə, problemlər həllini tapmağa başlayır. O, ailənin nədəsə korluq çəkməsinə imkan vermir. İlk öncə isə anasının işləməyinə razılıq vermir, bundan sonra əziyyət çəkməsini istəmir. Hər dəfə maaşından alış-veriş etsə də, anasına müxtəlif hədiyyələr alıb, onu sevindirməyi də unutmur. O, yığılan borcların hamısını tam bağlayır. Bir sözlə, Asiman evin böyüyü, başıpapaqlısı kimi, bütün məsuliyyəti öz üzərinə götürür. Üçlük sakit, heç kəslə işləri olmayan bir səadət dolu həyat yaşayırlar...
2020-ci ilin iyul ayında baş verən Tovuz hadisələri Asimanı sarsıtmaqla yanaşı, onun düşmənə qarşı olan nifrətini daha da artırır...
27 Sentyabr 2020-ci ildə II Qarabağ savaşının başlanması hər kəs kimi, Asimanı da sevindirir. Nəhayət, erməni təxribatlarına, yalanlarına, torpaq həsrətinə birdəfəlik son qoyulacaq, Şəhidlərin intiqamı alınacaqdı. Asiman bu döyüşə canla-başla hazır idi.
Azərbaycan Ordusunun müzəffər əsgəri böyük ruh yüksəkliyi ilə döyüşlərə qatılır. O, oktyabr ayının 9-dək Füzuli, Cəbrayıl rayonları istiqamətində gedən döyüşlərdə şücat göstərir, 50-dən çox mənfur düşməni məhv edir, texnikasını sıradan çıxarır.
Oktyabrın 9-u2020-ci ildə Füzulinin Qarazilli kəndi uğrunda qızğın döyüşlər başlananda, Asiman Allahverdiyev düşmənə qarşı mərdliklə mübarizə aparır, düşmənə gözünü açmağa belə, imkan vermir. İgidimiz həm döyüşür, fürsət tapan kimi də, yaralı silahdaşlarını
döyüş meydanından çıxarmağa çalışırdı. Təəssüf ki, namard gülləsi – snayperdən açılan atəş nəticəsində mərd, cəsur igidimiz həlak olaraq şəhadətə qovuşur...
Ölümün gözünə dik baxan, Şəhid olmağı hər zaman özünə şərəf bilən gənc Asiman Allahverdiyev, elə arzuladığı ölümə layiq bilinir Uca Allah tərəfindən. İgidliyi və qorxmazlığı ilə seçilən qəhrəman Şəhidlik Zirvəsinə yüksəlməklə adını tarixin Qızıl səhifələrinə silinməz mürəkkəblə yazır və milyonların qəlbini fəth edir!
Asimanın döyüş yoldaşları onu hər an xoş xatirəylə anaraq deyirlər: "Asiman əsl Cənnətlik idi, o məkana da layiq görüldü. Çox saf ürəyi vardı. Hər zaman arzusu qardaşı və anasını xoşbəxt eləmək idi. Qəlbində sonsuz Vətən sevgisi olan Asiman düşmənə aman vermirdi. Asimana deyəndə ki, "döyüşdə bombaları qurtarma, qənaət elə”, o, cavabında "şərəfsizlərin kökünü belə kəsmək lazımdır, qoy birdəfəlik qırılsınlar!” deyərdi. Asiman Vətən üçün doğuldu, Vətən yolunda Şəhid oldu!”.
Vətən eşqli, Vətən sevdalı Asiman hər zaman Vətənə qulluğa hazır idi. Onun üçün narahat olan anasına deyərdi: "Ana narahat olma, hər şey yaxşı olacaq”.Oğlu üçün darıxan, onun üçün narahatçılıq keçirən ananın gözləri hər zaman yollarda olardı. Asiman şəhid olsa da, ananın gözləri yenə yollardadır... bir gün evə dönəcək deyə...
Sevinc xanım (ana):"Əkiz övladlarımı çox çətinliklə böyütdüm. Qız həyalı cüt oğullarımla çox qürur duyurdum. Əsgərliyə getdi. Qayıtdıqdan sonra hərbiçi olmaq istədi və oldu. Təlimlərdə, döyüşdə fərqləndi oğlum. Türkiyəyə oxumağa getməli idi, müharibə başladı...
Oktyabrın 9-da zəng etdi, Bu, balamın son zəngi oldu. Çox sevinirdi, fərəhlə danışırdı. Dedi: "Ana, yaxşıyıq, narahat olma. Çox qabağa getmişik. Bəlkə, gəldim görüşməyə...”. Gecəni səhərəcən yuxu almadım. Xəbər gəlmədi... Demək, qismət belə imiş. Tez-tez deyərdi ki, "qabaqdayıq, tezliklə qurtaracağıq”. Dediyi kimi də oldu. Müharibə 44 günə bitdi. Lakin oğlum gəlib çıxmadı....
Cavidan işləyirdi, Asiman da təzə işə düzəlmişdi. Əmək haqqısı da yüksk idi. Özünə ev tikdirirdi. Bir gözəltısı da var idi. Balamı evləndirmək istəyirdim. Amma evimizə balamın bayraqla bəzədilmiş tabutu gəldi...”.
Asiman anasına görə çox niğaran olub. Həyatını qardaşlara həsr edən, yuxusuz gecələr keçirən anasına bağlı olan igidmiz əkiz qardaşına deyərdi: "Mənə nəsə olsa, anamdan muğayat ol. Onu qoru. Zəfərlə gələcəm. Ancaq yenə, hər şey ola bilər”.Onun bir sözü vardı: "Qocalıb orda-burda ölməkdənsə, ŞƏHİD olmaq daha şərəflidir”.
A.Cavidan:"Cəbrayılda olanda zəng etmişdi. Demişdi, "Cəbrayıldayam. Ermənilər qaçırlar bizdən. Bombaatan texnikayla erməniləri biçirik. 30-40 erməni öldürmüşəm, artıq sayını da itirmişəm”. Çox sevinirdi.
Əkizlərin hissiyatı güclü olur. Biz qardaşlar da bir-birimizi duyardıq. O, şəhid olan günü özümü çox narahat hiss edirdim. Sonra 2-3 gün yuxularıma gəldi...”.
Asiman hər şənbə və bazar günləri evə gələrək anasının boynunu qucaqlayar və deyərdi: "Ana, mən şəhid olsam, ağlamazsan. Mən bütün nəslimizə başucalığı gətirəcəm”.Ana isə ciyərparasını əzizləyərək, "elə demə, oğul, sənin yerinə mən ölərəm”deyər, oğlunun saçlarını oxşayardı. Gah da deyərdi ki "ana, hərbiçilərin toyu bilirsən necə gözəl keçir? Əsgər və zabit yoldaşlarımız hamısı toya gəlir, bir qiyamət olur ki...”Oğlunun söhbətlərini maraqla dinləyən ana onunla qürur duyar, xoş xəyallarla yaşayardı. Çox heyf ki, arzuları yarımşıq qaldı Asimanın...
Asiman haqqında bu gün hər kəs deyir: "Çox ağıllı uşaq olub. Yaşından böyük ağıllı sözlər danışardı. Xocalı hadisəsini eşidəndə barışa bilmədi. Yaşına görə dərk etməsi, fikir yürüdüb münasibət bildirməsi hər kəsi heyran edirdi. Hərbidə qalanda daha da güclənmişdi. "Mən o vaxt rahat olaram ki, topaqlarımız azad olar. İşğalla barışa bilmərəm!”. Sözünün əvvəli də, sonu da bu idi...”.
Asiman özünə bir "güllə-maqazin” çantası sifariş vermişdi, döyüşdə istifadə etsin deyə. Təəssüf ki, çox həvəslə verdiyi sifarişi yalnız döyüşdən sonra ailəsinə gətirilir. Bu gün ailə Asimana qismət olmayan çantanı, ondan bir əziz yadigar kimi, qoruyub saxlayırlar. Arzuları yarımçıq qalmış bir igidin son xatirəsi...
Vətənin qeyrətli oğlu Asiman Allahverdiyevin nəşi noyabr ayının 6-da neytral zonadan çıxarılaraq Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında torpağa tapşırılır.
Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin mərd, qəhrəman oğlu, 22 yaşlı kəşfiyyatçı Asiman Allahverdiyev ölümündən sonra, Azərbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevin müvafiq Sərəncamları ilə, "Vətən uğrunda”, "Hərbi xidmətlərə görə” və"Cəbrayılın azad olunmasına görə” medalları, daha sonra isə"Azərbaycan Bayrağı” ordeni və "Füzulinin azad olunmasına görə” medalıilə təltif olunub.
Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!!!
Aygün Hacıyeva,
AJB, AYB və AAB-nin üzvü
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.