Bakıdan bir ay olar çıxmışam. Yox, birdəfəlik getməmişəm, müvəqqəti ayrılıqdır mənimkisi. Sözün düzünü deyim bilin. Bəzən kənarda durub göydən baxanda qartala bənzəyən məmləkətimizi seyr etmək daha maraqlıdır. Xarici ölkəyə yolunuz düşsə, mütləq sınaqdan keçirin bu dediyimi. Baxın ölkəmizə oradan. Daha geniş planda hər şey daha xırda görünəcək gözünüzə. Devalvasiyanın fəsadları, ölkədə baş verən siyasi proseslər və daha nələr nələr… Aydın görünür uzaqdan hər şey. Dumansız-sissiz, bütün çılpaqlığı ilə...
Bir ay öncə cibimdə qalan son 50 manatımı da "kaşlok”umun bir küncünə basdırıb təyyarəyə oturmuşdum. Qayıdanda bir yerdə qarnımı otarmağa pulum olsun demişdim. Qalır o pul hələ də. Devalvasiyalarla zorlanaraq həyat qadını simasına düşən manatı qəzəbimdən "kaşlok”umun ən qaranlıq gözünə sıxışdırmışam. Amma onu gəlmədən hədiyyə edirəm birisinə. Nə borc verirəm, nə dəki sədəqə. Sadəcə könlümdən gəldi, qəlbimdən keçdi deyə bunu edirəm.
Bu pulu o şəxsə verirəm ki, onun həyatı və qadınlığı çox böyük "ağrılar” içində keçib. Özü də dəfələrlə bu barədə danışıb. Bu o şəxsdir ki, günlərdir mətbuat onun vücudunu göstərib başlığa onun dilində bir cümlə yazır. "İş adamı bir gecəmə yüz min təklif etdi" deyir müğənni Afaq Aslan. Reklammı edir özünü, gözəmi soxmaq istəyir, bilmirəm. İndi bu elə də vacib deyil məndən ötrü.
Çünki ona inanıram. Düz deyir. Verirlər o yüz mini. Bir gecəyə də verirlər, bir-iki saata da. Bax bu həqiqəti danışdığı üçün mən son pulumu ona hədiyyə edirəm.
Ona görə ki, bu ölkədə həqiqətən də, kasıbdan, fəhlədən, pensiyaçıdan, əlildən yığdığı rüşvətlə özünə malikanələr tikən yekəqarınlar gündəyməzləri üçün o pulları gözdən çıxardırlar. Bir gecəsinə 100 min təklif edənlər arasında təkcə iş adamları yox, rayonda əhalinin sıxıb suyunu çıxartdığı icra başçılarının övladları da var, prokuror çocukları da, gecəykən "Azpetrol”dakı mühafizəçinin başını bankomata vuran genral qohumu da.
Amma onlardan fərqli bir insan daha var. Ləyaqətli, cəsarətli, vətənpərvər bir insan. Sərxan adlı bir gəncdir. "Oğlumu orduya yola salanda boylu-buxunlu oğlan idi, üstümə 80 santimetr qayıtdı balam” deyən bir anası da var. İki ayağını Erməni təxribatı nəticəsində Ağdamda qoyub Sərxan. Təzə-təzə hamının qəhrəman dediyi, amma indi yeməyə çörək tapmayan bir gəncdir o. 100 minin cəmisi 5 mininə ehtiyacı var. O 5 minə ki, öz işini qurub, öz çörəyini qazana bilsin. Həm də bu həmin Sərxandır ki, deputatlardan biri "sən mənim seçicim deyilsən, get burdan” deyib onu qapısından qovub. Bu həmin deputatdır ki, ölkəyə bir çox adda siqaret gətirib milyonlar qazanır.
Əslində mən 50 manatımı Sərxana göndərcəkdim. Amma fikrimdən daşındım. Düzdür, mənim 100 minim yoxdur, düzdür, mənim rayondakı əhalinin sıxıb suyunu çaxaran vicdan yoxsulu atam da yoxdur, mənim heç "Azpetrolda”kı mühafizəçinin gözünün üstündəki qaşına baxıb əsəb keçirən və o əsəblə onun başının bankomata vurub partladan ürəyim də yoxdur. Nə də general "dyadyam” var. Mənim vur-tut bu mətni yazan qələmim, bir də son 50 manatımı gözdən çıxardacaq cəsarətim var.
Əgər həqiqətən də bu xanım sənətlə məşğul olacaqsa, 100 minlik təkliflərə casərətlə yox deyəcəksə və ona baxan, onu izləyən insanlara əxlaqı ilə örnək olacaqsa, mən bundan sonra da olan-qalan son pulumu Sərxana yox, ona verəcəm. Çünki Sərxan da bunu istəyərdi. Təki Azərbaycan qadının siması dəyişməsin, təki Azərbaycan qadını öz əxlaqını qorusun. Axı Sarxan bizim namusumuz olan torpağımız üçün maddiyatdan yüz min dəfə qiymətli canından, boy-buxunundan keçib...
Əfzələddin Ağalarov, azxeber.com
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.