Mənzil şəraitim həmişə ağır olub...
35 ildir ki, Sumqayıt-Bakı yolundayam. Jurnalistlər üçün birinci bina tikiləndən bəri gözüm orada idi, sadəcə Orta Asiyada müxbir işlədiyim üçün düşündüm ki, burada mənə mənzil verən kimdir?! Ən çox da oradakı jurnalistlərlə bir binada yaşamaq xəyalında idim. Təsəvvür edin, o binada elə layiqli jurnalistlər var ki, onlarla eyni məkanda yaşamaq xəyalı belə məni fərəhləndirirdi. Allah cənab Prezidentin canın sağ eləsin ki, onları bir araya yığıb. Bizim məsləkimiz birdir axı, mən onları görəndə sanki işıq görürəm, sevinirəm. Binanın qabağından keçəndə həmişə deyirdim ki, kaş mənim də burada evim olaydı. 90-cı ildən Sumqayıtda, hazırkı sahəsi 26 kvadrat metr olan evimdə yaşayıram. Hamı bilir ki, mənim ev şəraitim həmişə ağır olub, amma heç vaxt bundan şikayətlənməmişəm.

Vaxtın bitməyinə bir ay qalmış sənəd verdim
Demək olar ki, müraciət üçün ayrılan vaxtın bitməyinə bir ay qalmış verdim sənədlərimi. İnanmırdım və düşünürdüm ki, çox adam sənəd verəcək. Mən yəqin ki, heç yada düşmərəm.

Kitabçamdakı 35 illik iş təcrübəmin yalnız 6 ayı jurnalistikaya aid deyil
Əmək kitabçamı vərəqlədikcə oradakı qızlardan biri təəccüblə mənə dedi ki: "Aida xanım, əgər ölçsək ən ağır sizin əmək kitabçanız gələcək”. Kitabçamdakı 35 illik iş təcrübəmin yalnız 6 ayı jurnalistikaya aid deyil. Yaxşı ki, mən jurnalistika sahəsində bu qədər uzun müddət fəaliyyət göstəmişəm, bunu özümə fərəh və şərəf hesab edirəm.

Dostlarıma yazırdım ki, əgər siyahıda adım olmasa, jurnalistikadan gedəcəm

Müraciət üçün vaxt bitdikdən sonra çox həyəcanlı idim, əsas da son bir həftədə gecəm-gündüzüm olmadı, stress yaşayırdım. Ümidli idim, amma bir tərəfdən də bəlkə siyahıda mən olmaram deyə düşünürdüm. Dostlarıma yazırdım ki, əgər siyahıda adım olmasa, jurnalistikadan gedəcəm. Sonra da öz-özümə deyirdim ki, görəsən, mən jurnalistikadan getsəm, nə edəcəm, hansı işlə məşğul olacam?! Axı mənim başqa məsləyim yoxdur, bundan qeyri iş bilmirəm, heç yerdən təqaüd də almıram, mən nə ilə dolanaram?! Ayın 19-u günorta saat 4-ə qədər gözlədim, müraciət edən dostlarla tez-tez xəbərləşirdim ki, bəlkə kiməsə zəng gələr.

Çox sevincli idim...
Ayın 18-i Bakıya, uşaqlıq dostum və ən yaxın rəfiqəmin qızının toyuna getmişdim. Toydan çıxıb getdim onlarda qalım ki, birdən zəng gələr, elə paytaxtda olum. Həyətdə oturub samovar çayı içirdik, qəflətən Prezident Adminstrasiyasından zəng gəldi və mənə "Aida xanım, təbrik edirik” deyiləndə sevinclə qışqırdım: "Nəyi?”. Cavabında dedilər ki, sizə ev verilib. İnanın çox sevincli idim, sadəcə "Tanrı sizi qorusun, Allah köməyiniz olsun. Çox sağolun ki, mənə xəbər verdiniz” sözlərini təkrarlayırdım. Onların "Aida xanım, siz buna layiqsiniz. Sizin elə "Qalibiyyət, şəhidlər və şahidlər” kitabınız nəyə desən dəyər” sözləri məni çox fərəhləndirdi. Sağ olsunlar ki, mənim fəaliyyətimi araşdırıblar.

Bu ev mənim nəslimə, adıma şərəf gətirdi
Əslində mənzil almasaydım, bir az küskün və incimiş olsam da, yenə öz kiçik mənzilimdə yaşaya bilərdim. Mən sadəcə o binada yaşamağa iddialı idim. Allah qonşularımın canını sağ eləsin, qarşılıqlı hörmətimiz də var bir-birimizə, amma onlardan heç kim məni həyətə düşüb söhbət edən görməyib. Axı mən onlarla oturub bizim jurnalistikamızı müzakirə edə bilmərəm. Lakin indi, yeni binada biz jurnalistikamızı müzakirə edəcəyik, cəmiyyəti düşündürən aktual məsələlərdən danışacağıq. Bu ev mənim nəslimə, adıma şərəf gətirdi. Axı onu mənə sevdiyim Prezidentim verib. Əstəğfrullah, mən özümdən razı deyiləm, amma bilirəm ki, jurnalistika sahəsində mənim səhv addımım olmayıb.

Çox sağolsunlar ki, məni bu qədər dəyərləndirdilər
Ən birinci yaşlı əmimə zəng elədim, ondan xeyir-dua aldım. Bu gözəl xəbərdən sonra səhərə qədər yatmaq olar?! Səhər, yəni 20-si cənab Prezidentin görüşünə getdik. Çox sağ olsunlar ki, məni bu qədər dəyərləndirdilər və öndə, cənab Prezidentin sonradan oturacağı sırada əyləşdirdilər. Şəkildə də görürsünüz ki, o, mənim əlimdən tutub və cənab Prezidentlə olan şəkillərim onun saytında da yerləşdirilib, bundan gözəl nə ola bilər?! İnanın ki, əgər layiq olmasaydım, heç vaxt şəkillərimi orada yerləşdirməzdilər.

O, mənim xaqanımdır
Çıxmamışdan qabaq bir də gördüm ki, xaqanım gəlir. Ona Prezident deyə müraciət etsək də, dostlarım arasında deyirəm ki, o, mənim xaqanımdır. Mən ona bir xaqan kimi baxıram. Biz türkük axı və türk dünyası insanlarının elinə, obasına, soydaşlarına kömək etmək, dəstək olmaq kimi bir adətləri olub. Cənab Prezidintimiz də demək olar ki, hər ay nə qədər ailəni sevindirir. O, Azərbaycan dövlətinin ürəyiaçıq xaqanıdır.

Mənim də həyatımda istədiyim, amma əldə edə bilmədiyim şeylər çox olub
Mən bilirəm ki, evlə təmin olunmayan jurnalistlərimizin çoxu inciyiblər. Amma başa düşmək lazımdır ki, hamıya eyni anda mənzil vermək mümkün deyil. Sadəcə deyərdim ki, bir az özlərinə inansınlar. Şəxsən mən bir kağıza yazıb qoymuşdum ki, o evi almışam və onun sahibiyəm. Hərdən belə şeylər də insanı motivasiya edə bilir (gülür). İnsan gərək ümidini itirməsin. Mənim də həyatımda istədiyim, amma əldə edə bilmədiyim şeylər çox olub. Məni də sındırmaq istəyənlər olub, lakin mən heç vaxt sınmamışam. Bu günün sabahı da var, daim sabaha inansınlar.Tanrıya daim dua etsinlər. Çünki o, xoş duaları eşidir və insana gözəl hadisələr yaşamağı nəsib edir.

Hazırladı: Elnarə Salamova
Xeberle.com