Nə vaxtadək Yerevanın mərkəzində çəkilən köhnə kadrlarda "RAF"ları, "Moskviç"ləri göstərib özümüzü aldadacağıq?!

Gəlin özümüzü aldatmayaq! Vətənə sonsuz sevgimiz, dövlətimizə hədsiz sədaqətimiz öz gücündə qalmaqla düşmənin də nəyə qadir olduğunu, gücünü-gücsüzlüyünü olduğu kimi göstərməliyik! Bunu mən hələ 23 il əvvəl demişəm ki, düşməni nə çox güclü hesab edib, ondan qorxub-çəkinmək, nə də zəif hesab edib, ona asanlıqla qalib gələcəyimizi düşünmək qətiyyən düzgün deyil. Düşmənin zəif və ya güclü olmasından asılı olmayaraq, biz onunla hər zaman ən ağır, çətin döyüşlərə də ondan üstün olaraq hazır olmalıyıq.

Ancaq, təəssüf ki, bəzi telekanallarımız xalqımızda Ermənistan haqda şox zəifləmiş, "əldən düşmüş", dilənçi kökündə yaşayan, ordusu çox zəif təsəvvürü yaratmaqla yanlış yol tutur, Ermənistanın bu gün - sabah "çökəcəyi"ni bildirir, sübut olaraq hər dəfə (artıq uzun illərdir ki!) Yerevanın mərkəzi meydanında 20-25 il əvvəl çəkilən süjetdə güclə hərəkət edən "RAF"ları, "Moskviç" və "Jiquli"lərin köhnə markalarını göstərib düşmənin zəiflədiyi barədə əhalimizdə arzuolunmaz arxayınçılıq yaradırlar. Bu nəyə lazımdır və hansı məqsədlərə xidmət edir?

Moskva telekanallarında Ermənistan və Dağlıq Qarabağdan hazırlanaraq göstərilən telesüjetlər, sənədli filmlər və s. isə o gorbagor olmuşların heç də son nəfəsdə olmadıqlarını, iqtisadi və sosial sahələrdə az-çox nəyəsə nail olduqlarını, hər halda acından ölüb gəbərmədiklərini, dilənçi kökündə olmadıqlarını göstərir.

Bir-neçə gün əvvəl Qarabağın, Xankəndinin tarixi ilə bağlı internetdə axtarış apararkən gözləmədiyim, inanmaq istəmədiyim mənzərələrlə qarşılaşdım. Dəhşətə gəldim... Aydın oldu ki, düşmən heç də bizim təsəvvürümüzdə yanlış olaraq yaradıldığı kimi zəif və gücsüz, çürüyüb-ölməkdə, qırılmaqda olan köpəyuşağı deyilmiş. Bunu nəzərə alaraq, bizim üçün nə qədər xoş olmasa da, bunu qətiyyən istəməsək də, o it uşağının hansı şəraitdə yaşadığını, ölüb-ölmədiyini olduğu kimi görməliyik. Odur ki, qoy bəzi telekanallarımız xalqımıza "ayı xidməti” ("медвежья услуга») göstərməsinlər. Bu cür "əks-təbliğat” nə ölkəmizə, nə də xalqımıza lazım deyil. Ağı – ağ, qaranı da qara göstərmək daha mühüm, daha vacibdir.

Bir dаha təkrar edirəm: nə düşməni güclü hesab edib, ondan qorxub-çəkinmək, nə də zəif hesab edib, ona asanlıqla qalib gələcəyimizi düşünmək, onunla döyüşlərə maksimum hazırlıqlı olmamağımız da qətiyyən düzgün olmazdı. Düşmənin zəif və ya güclü olmasından asılı olmayaraq, biz onunla hər zaman ən ağır, çətin döyüşlərə də ondan üstün olaraq hazır olmalıyıq.

İndi isə, buyurun İrəvanın və Xankəndinin bugünkü vəziyyəti, mənzərəsi ilə tanış olun! Mən də sizlərin hər biriniz kimi çox arzu edərdim ki, vaxtilə babalarımızın, atalarımızın və son dövrdə indiki nəslimizin – bizlərin əldən verdiyimiz Qərbi Azərbaycana - Göyçəyə, Zəngəzura, həmçinin Dağlıq Qarabağa yenidən qayıdaq, o Oğuz yurdlarına yenidən sahib olaq! Bax, ondan sonra yaşamağa dəyər!Bax, o zaman cəsarətlə demək olar ki, biz məğlubedilməz türk övladları, türk xaqanlarıyıq! 

Hələlik isə... şəkillərə baxın... Bura– bir vaxtlar "Şuşasız bir gün də yaşaya bilmərik” dediyimiz, lakin 30 (!) ilə yaxındır ki yaşadığımız, həsrət qaldığımız Dağlıq Qarabağdır, Xankəndi adını qaytarmağa nail olmadığımız Stepanakertdir...

Respublika mükafatı laureatı