Kamal Almuradlı
 
Bu günlərdə 2004cü ildən bu yana qəriblikdə məhbəs həyatı yaşamış Ramil qardaşımız vətənə döndü.Ramil Səfərovun gəlişinə təbii ki mən də hamı kimi sevindim.

Uzun illər arzusunda olduğumuz futbol uğurunun ardınca bu xəbər ölkə gündəminə bomba kimi düşdü və partladı.Alternativ fikri bilmək üçün düşmən mediasına da göz atdım.Hətta erməni agentliklərinin Ramilin ekstradisiyası üçün 3 milyard pul ödənildiyini də oxudum.Amma bunlar mənim heç vecimə də olmadı.

Birincisi xəbərin doğruluğuna inanmadım,ikincisi bütün günü yolların sökülüb tikilməsi vasitəsi ilə milyardlar yeyilincə elə Ramil kimi igidin azad olunması yaxşıdır.Onsuzda biz o milyardları görmürük.

Mən narahat edən problemsə tamam başqadır.

Cəmiyyətin ura patriotizmi.

Facebook sosial şəbəkəsində ard arda yazılan statuslar məni çox narahat etdi.Dostlar bu qədər pafos bu qədər boğazdan yuxarı deyilmiş sözlər bu qədər yalançı patriotizm nəyə lazım???

Azərbaycanın qəhrəmana ehtiyacı var.

Ona görə də xalq qəhrəmana acıyıb.Xalqın qələbəyə ehtiyacı var ona görə də qələbəyə acıyıb.Uzun illərdirki xalq həm daxildən həm xaricdən olmazın zərbələr alıb.

Ramilin qayıdışı sadəcə xəstəyə vurulan müvəqqəti keyidici iynə kimidir.

Onun etdiyi şücayət alqışlanasıdır.

Amma nəzərə alaqki müharibə zamanı şücaət göstərmiş pələng kimi oğlanlar hələ də türmələrdə çürüyür.

Və çox inanmaq istərdimki Ramil iyrənc siyasi oyunlarda alətə çevrilməyəcək və ya çevirməyəcəklər.

Ümid edirəm ki Ramilin bu qayıdışı “ölünün qırxı çıxana kimidir” deyimi ilə tərs mütanasib olacaq.Ramil unudulmayacaq