Son vaxtlar hər əlinə qələm alanın yazdığını görüb yazı yazmayacağıma söz vermişdim. Amma, önəmli məsələlərdən deyil, başdansovdu, "ala başına-külbaşına” yazılan yazıları görəndə dayana bilmədim. Yəni "desəm, öldürərlər, deməsəm, ölləm” prinsipinə girdim. "Deyim öldürsünlər”i seçdim. İnsanlarımızı heç cür başa düşə bilmirəm. Dost dünyada yer yerindən oynayır. Öz-özünə yazıçıyam deyənlərdə tərpəniş yoxdur. Həqiqi yazıçılar isə uydurmaların kölgəsində qalıb. Facebook maşallah, hamını tanınmış yazıçı etdi. Hamı tənqidçi, siyasi analitik, nə bilim,təhlilçi oldu. Bir sözlə, yaxşı söyüş söyə bilənlərin hamısı tanınmış yazıçı hesab olunur. Hələ Azərbaycan qadının beldən aşağısını müzakirə edən kişiciklər əməllicə məşhur olublar. Halbuki, azca başlarını qaldırsalar, görəcəklər ki, Avropa bir yandan, İran bir yandan, Rusiya da bir yandan bunların da, ailələrinin də beldən aşağısını tamamən sıradan çıxarıb. Bir sözlə, yazılası çox şey var. Türkiyədə və dünyadakı diasporlarımızın başı ancaq özlərini gözdən salmağa qarışıb. Kimin kimdən xoşu gəlmirsə,hətta erməni ilə əlbir olub xoşlamadıqlarını ləkələməklə məşğuldur. Əvvəldə qeyd etdiyim kimi, ancaq beldən aşağını müzakirə edirlər. Bədbəxt uşağı əsl fahişəxana havasında işləyirlər. Arada özünü ginekolok sayan ''kişilər'' də var. Hələ arvad komandası yaradıb, evlərə dedi-qodu prinsipiyləhücum çəkdiyinizənn edənləri demirəm.

Nə isə, vəziyyət gərgindir. Rusiya Azərbaycanın diasporasını bağlayır. Hollandiya erməni istəyir deyə İlhan Aşkını məhkəməyə verib istədiyini edir. Hansısa səfirliyin əməkdaşı Türkiyədəki universitetlərdən birinə gənclərin Azərbaycanla bağlı keçirtmək istədiyi tədbirə icazə verməməsi üçün minnətçi düşür.

Yazılacaq o qədər şey var ki. Zaman keçdikcə yazacam. 25 il əvvəl axı biz niyə ermənilərə uduzuruq deyə çox düşünürdüm. İndi heç düşünmürəm. Çünki, bizim içimizdəki ermənilər həqiqi ermənilərdən çox güclüdür. Bir sözlə, içimizdə iki cür insan var. Ermənisevərlər və "mən” xəstəliyinə tutulanlar. Ermənisevərləri hardasa başa düşürəm. Heydər Əliyev boşuna demirdi ki, təkcə Bakıda 30 min erməni gəlinimiz var. Yəni, bilavasitə dayısını sevən Azərbaycanlılardır. Erməni sevənlər mənəm mənəm deyən xəstələr isə ermənilərdən daha təhlükəlidir. Düşünün, səndən olduğunu sandığın biri xəstəliyinin verdiyi sindromla Azərbaycan üçün, dövləti üçün iş görənləri hər an arxadan vura bilər. Yəni sapı özümüzdən olan baltaların dərdi daha betərdir. Elə isə bir-birimizi yemək əvəzinə "Nigar bunu elədisə mən daha yaxşısını edə bilərəm” - deyib qollarımızı çırmalasaydıq,bu gün qarşımızda nə erməni,nə də ermənini müdafiə edən heç bir güc dayana bilməzdi. Hə, unutmadan xatırladım. Cənubi Azərbaycandakı 40 miliyon Türk üçün dönüş nöqtəsi başlayıb. Onlara dəstək ola bilməyənlər heç olmasa köstək olmayın. Bu günlük bu qədər. Davamlı dərdləşməyə qərar verdim. Odur ki, davamı var...
Nigar Ögeday
Xeberle.com

Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.