Altıncı gün idi. Hava yaman isinmişdi. Tələsə – tələsə gedirdim ki, gün bir az da qızmadan yolumu başa vurum. Qarşımı ağ saçlı, 60-70 yaşlarında nurani bir qadın kəsdi. Yaxşı yadımdadır. Ağ örpəyi də var idi.

- Qızım, bir dəqiqə olar səni?

- Buyurun, xanım

-Qızım, mən Hacıqabul avtobusundan düşmüşəm. Avtobusda basa-bas idi. Bir qadın çantamı saxlamaq üçün məndən aldı. Sonra harada düşübsə, xəbərim olmayıb. Çantamı oğurlayıb. Pensiya kartım, 182 manat pulum, telefonum hamısı içində. İndi qalmışam küçədə. İmkanın nəyə çatırsa, mənə pul ver. Yolda qalmayım.

Mağazadan qayıdırdım. Üstümdə pul qalmamışdı. Təəssüf elədim. Bütün gün qadın fikrimdən çıxmadı. Hadisədən iki aya yaxın vaxt keçib. İndi təsəvvür edin ki, mən yaşadığım ərazi ilə iş yerim arasında xeyli məsafə var. Biri təzə şəhər, biri köhnə şəhər adlanır. İş otağındayam. Qapı döyülür.

- Buyurun.
- Müdiriyyətiniz harada oturur?
- Müdir məzuniyyətdədir. Necə kömək edə bilərəm, buyurun, istəyiniz nədir?

Qadın məni təkidlə otaqdan çıxardır. Baxıram tanış gəlir. Elə bildim ki, şəhər sakinlərindəndir. Fikirləşdim yəqin daha əvvəl də rastlaşmışıq. Mehriban baxışları ilə üzümə baxır.

-Qızım, mən burada yaşamıram. Əslən Bakının Keşlə kəndindənəm. Naxçıvanda yaşayıram. 4 gündür gəlmişəm Şirvana. Küçələrdə qalmışam. Sabirabaddan gəlirdim. Avtobusda basa-bas idi. Bir hicablı gəlin çantamı aldı ki, saxlasın. Sonra harada düşübsə, xəbərim olmayıb...

Elə anında mehriban sandığım baxışların süni olduğunun fərqinə vardım. Artıq qadını harada gördüyümü yaxşı xatırlayırdım. Mövzu eyni idi. Sadəcə bu dəfə marşrutu dəyişmişdi. Hacıqabuldan yox Sabirabaddan gəlirdi. Onu tanıdığımı hiss elətdirmədən davam elədim.

-Adınız nədir?

-Ələkbərova Ofelya Böyükağa qızı.

-Eviniz haradadır?

-Naxçıvanda. Nəriman Nərimanov küçəsi 145 ünvanında yaşayıram.

-Sabirabada niyə getmişdiniz?

-Tələbə yoldaşım ölüb. Ana bala qəzaya düşüblər .

-Adı nə idi?

-Zərnigar.

-Hüzürə 50 manat pul yazılmışam. Hüzür yiyəsinə xəbər yolladım. Polis ilə. Heç mənimlə maraqlanmadılar.

-Haranı bitirmisiniz?

-Filologiyanı.

-Naxçıvandan Sabirabada yaşlı qadın tək-tənha durub hüzürə gəlmisiniz?

-Onlar mənim atamla anam öləndə gəlmişdilər.

Sualları ardı-ardına verirdim. Dayanmadan, fikirləşmədən cavab verirdi. "Gəl otur su, çay nə istəyirsən, verim” dedim. Bəhanə edib otağa gətirdim. Sərin su istədi. Əslində vaxt qazanmaq istəyirdim ki, onu çəkə bilim.

-Mənə elə çox pul lazım deyil. Bakıya gedim oradan da başımın çarəsini taparam.

-Necə? Bakıda kimin yanına gedəcəksən?

-Keşlədə bütün qohumlarım var. Gedecəm onların yanına. Yəqin indi oğlum telefonuma zəng vurur. O da narahatdır.

-Haradadır oğlun?

-Rasiyada yaşayır.

-Al, zəng vur, mənim telefonumdan.

-Heç kimin telefonu yadımda qalmayıb.

-Harada qalırsan gecələr?

-Elə orada-burada, oturacaqlarda yatıram.

-Nə yeyirsən?

-Kim nə versə. Xəstəxanaya getdim. Orada bir qızdan xahiş etdim ki, iş xalatını ver geyim sən mənim köynəyimi yu qurut. Yudu, qurutdu verdi geyindim. Bulkidən- mulkidən verdi yedim. "Cəngən” deyilən mağazadan bura piyada gəlmişəm (bəhs etdiyi mağaza mənim evimin yaxınlığındadır. Birinci dəfə elə o tərəflərdə çıxmışdı qabağıma. Mağazanın əsl adı başqadır. Şəhər arasında "Cəngən” deyirlər. Qadının artıq çoxdan şəhərdə yaşadığına bu da bir işarə idi. Dediyi ərazidən bura piyada gəlməsi üçün təxminən 9-10 km məsafə qət etməlidir. Temperatur 42 dərəcə, 60-70 yaşlarında bir qadının ayaqları...)

-Gəl səni polisə aparım. Onlar sənə kömək edər.

-Getmişəm. Faydası yoxdur.

-İcra Hakimiyyətinə də getmişəm. Ərizəmi götürdülər. Ama heç bir yardım eləmədilər.

Bu dəfə üstümdə pul var idi, amma qadına "Təəssüf edirəm, pulum yoxdur” dedim. Yaxınlıqda başqa idarə olub olmadığını xəbər alıb getdi.

Vaxt itirmədən Şirvan şəhər İcra Hakimiyyətinə zəng vurdum. Mühafizə xidmətindən Rəfael Abasov mövzunu deyən kimi kimdən söhbət getdiyini o dəqiqə xatırladı.

-Balaca boylu, ağ saçlı qadın. İki ay olar bizə müraciət etdi. Dedi ki, Sabirabaddan gələndə yolda çantasını oğurlayıblar. 10 manat verib yola saldıq getdi Bakıya.

-Əminsinizmi getdiyinə?

-Düzü, nə deyim. Bizə dedi ki, Bakıya getməyəcə pul lazımdır.(red. Şirvan –Bakı nəqliyyatı 3 manatdır )

Ağ saçlı, nurani görkəmli ana. Hələ mənim bildiyim iki aydır ki, bu ağsaçlı ana neçə-neçə ürəyi yumşaq adamın qəlbindən cibinə əl atıb. Yığdığı pullarla neçə dəfə Bakı şəhərinə gedib qayıdıb. Bəlkə, doğrudan da Naxçıvanda yaşayır. Bəlkə doğrudan da çantasını oğurladıb, bəlkə doğrudan da hüzür yerinə gəlib. Bütün bunlar əsas vermir ki, ağ saçlı qadın bu cür yalanlarla əskilərək dələduzluq etsin. Ağ saçlı üzün ağ olsun!

Dostdan çox düşmən var. Düşmən yanında xar eləmə millətimi. Hansı rayondan, hansı şəhərdən olursan ol, azərbaycanlı olduğunu unutma (bəlkə də deyilsən). Fırıldaqçı deməyə dilim də gəlmir. Ağ saçlarına hörmət edib bu yaşlı qadın barədə polisə xəbər verməyə qıymadım. Üzünə də vura bilmədim. Onun gözümün qabağında pis hala düşəcəyini (bəlkə də düşməyəcəkdi) seyr etmək istəmədim. Mənim millətimin Həcər kimi, Nigar kimi qadınları olub. Bu gün bizə yaraşarmı analarımız dilənsin. İstər oğlunu bizlər üçün gülləyə qurban vermiş Kəlbəcərli Sultan ananın dilənməsi, istərsə də, səbəbi hər nə olur olsun, Ofelya ananın dilənməsi heç bizə yaraşmır. Mən əminəm ki, bu analar müraciət etsə, dövlətimiz onları həm işlə təmin edəcək, həm də xəstələrini müalicə edəcək. Bizim qan ilə yoğrulmuş namus ilə qurulmuş dövlətimiz var. Ağ saçlı analar, axı siz kimsəsiz deyilsiniz...

Nəsibə Nəsib qızı
Xeberle.com