Hər hansı bir sorğu üçün insanlara yaxınlaşdıqda əksəriyyət ya müsahibə verməkdən çəkinir, ya da adlarının çəkilməməsini istəyir. Kamera görən kimi arxasına baxmadan qaçanlar da olur.
Bu məsələnin psixoloji tərəflərinə Modern.az-a müsahibəsində psixoloq Şahin Əliyev aydınlıq gətirib. Onun sözlərinə görə, tarixən formalaşan düşüncə qəlibləri və özünüqınaq nəticədə belə problemlərə gətirib çıxarır.
Bu məsələdə regional psixologiya amili danılmazdır. Bizdə yaşadığımız regiona xas düşüncə qəlibləri var. Tarixi inkişaf prosesində biz kollektiv içərisində yaşamışıq, individualığa meyilli olmamışıq. Buna görə də özümüzdə hər hansı fərdi xüsusiyyətləri inkişaf etdirməyə çalışmamışıq. Bizim uşaqlıqdan formalaşan düşüncə qəliblərimiz var. Bu qəlibləri ilkin olaraq ailəmizdən, ətrafımızdan və cəmiyyətdən almışıq. Məsələn, "başqa biri baxar, nə deyər”, əgər avtoritar ailədirsə, ailənin öz daxili qanunları varsa, belə bir şey ümumiyyətlə qəbul edilmir. "birdən səhv edərəm, bu qədər insan məni izləyir” , "yaxınlarım mənə baxıb gülər”. Bütün bunların kökündə özünüqınaq durur. Bununla birlikdə özgüvən azlığı da var. Bunu uşaqlıqdan ailəmiz, məktəb illərində məktəb müəllimlərimiz, universitet illərində isə universitet müəllimlərimiz formalaşdırır. Bizim cəmiyyətdə icazə verilmir ki, fərd şəxsiyyət olaraq formalaşsın, azad sözlü olsun, istədiyi cümləni deyə bilsin. Biz buna hazırlaşdırılmırıq”.
Psixoloq bu məsələnin yalnız jurnalistikayla bağlı olmadığını da qeyd edib.
"Havalar soyuyanda sanki boz kütlədən ibarətdir hamı. Hamı daha çox qara və ya boza üstünlük verir. Çünki biz seçilmək istəmirik. Diqqət mərkəzində olmaq istəmirik. Diqqət mərkəzində olsaq, hamının diqqəti bizdə olacaq. Hamının diqqəti bizdə olsa, daha çox səhvlərə yol verəcəyik. Bu, kamera qarşısında da olur, jurnalistlərdən çəkinirik və s..
Bu problem artıq yavaş-yavaş aradan qalxmaqdadır. Yeni nəsil, gənclər yeni ailə modelleri deməkdir. Bu ailələrdə yetişənlər isə daha çox özgüvənə sahib olacaqlar”.
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.
