Ofelya şəhər mərkəzi xəstaxanasının ginekologiya və patologiya şöbəsində kiçik tibb işçisi işləyirdi. Hər gün tezdən yuxudan oyanır, ev işlərini sahmana salır, uşaqları üçün yemək hazırlayır, sonra tələsik özünü səliqəyə salıb yola düzəlirdi. Saat yeddidə növbə dəyişilirdi. O da, vaxtında iş yerinə çatıb, xəstələrin otaqlarını silib – süpürməli idi. Həmin gün də eyni məqsədlə çıxmışdı evdən .

O, xəstəxanaya çatanda hava hələ tam açılmamışdı. Ofelya pilləkənlərlə yuxarı qalxmaq istəyəndə gözünə pilləkənin altındakı göy paket sataşdı.

Bir anlıq bədəninə üşütmə gəldi. Elə bil ürəyinə nə isə damdı.

- Deyəsən bu paket mənə tanış gəlir axı...

Yox, aman Allah, düşündüyüm olmasın. Yaxınlaşdı. Paketi bir az araladı. Qorxduğu başına gəlmişdi.

Bu , dünən suni doğuş etdirən gəncin altı aylıq körpəsinin cansız bədəni idi. Qeyri qanuni yolla hamilə qalmış gənc qız etdiyi iyrənc əməlini ört – basdır etmək üçün suni doğuş etdirdi. Əməliyyat qurtaranda cəsədi bu salafana qoyub anasının "qucağına verdilər”. "Ana ” əməllərinin bəhrəsi olan bu cansız körpəni dəfn etmək əvəzinə buradaca atıb getmişdi.

Bəlkə də, o, bütün günahlarını bu salafana yığıb Pilləkənin altında tərk etmək istəmişdi.

O, körpəsindən ayrıldığına üzülməmişdi, əksinə ondan qurtulduğu üçün sevinə-sevinə ayrılmışdı bu xəstəxanadan. Indi o təkrar ata –anasının təmiz, çiçək balası kimi evlərinə dönəcəkdi. Olanlardan xəbərsiz ata, qızım , deyib onu qucaqlayacaqdı. Dərsdən gəlmisən ,bala, yorğunsan . Bu narı sənin üçün dənələmişəm . Götür ye, mənim balam, deyə anası ona qayğı göstərəcəkdi.

Ofelya özünü itirmişdi. Hər hansı günahın qurbanı olan bu günahsız körpə meyidini orada qoya bilməzdi. Ürək ağrısı ilə paketi qaldırdı. Fikirləşə - fikirləşə yuxarı çıxdı.Yarı yolda dayanıb bir az da düşündü. Ağlına nə gəldisə tez geri qayıtdı.Tələsik pilləkənləri düşdü. Artıq hava da açılmışdı. Ofelya xəstəxananın bağbanı Əhməd dayının yanına gəldi. əhvalatı olduğu kimi danışıb körpəni münasib yerdə basdırmasını xahiş etdi.

Əhməd dayı saqqalını sığallaya – sığallaya dərindən ah çəkdi. Paketi onun əlindən alıb otağına apardı. Axşamı gözlədi. Gecənin zülməti hər tərəfi bürüyəndə Əhməd dayı xəstəxananın bağında kiçik bir məzar qazdı. Meyidi dəfn etdi. O yenə dərindən ah çəkib:

- Neynəməli ay bala sənin də alnına doğulmadan öldürülüb, ünvansız bir məzara mənim əlimlə gömülmək yazılıbmış, dedi və getdi.

Getdi, ancaq, səhər açılanda gördüyü mənzərə onu yamanca sarsdı.

Yaxınlıqdakı yeməkxananın ətrafında məskən salmış sahibsiz köpəklər məzarı dağıtmış , körpəni parça – parça didmişdilər.

Ağaca ilişib qalmış göy paketi isə külək aramla yellədirdi.

NƏSİBƏ NƏSİBqızı
baymedia.az