"Erməni kimi doğulmuşuq, uşaqlığımız kürd olaraq keçdi, böyüyərkən də Türk olduq”

Mari Esgici Diyarbakırlı bir ermənidir. 2007-ci ildən bu yana Beyoğlunda "Məkan"adında bir kafe işlədir. Onun dediklərindən:

Biz Diyarbakırda erməni kimi doğulmuşuq, uşaqlığımız kürd olaraq keçdi, böyüyərkən də Türk olduq. Amma təbii ki, bunun içində hər zaman bir ermənilik vardı və elə qaynayıb-qarışmağa çalışırdıq.

Bizə dedilər ki, səsini çıxartma, şəxsiyyətini, kimliyini asanlıqla bildirmə... Mənim adım Maridir, amma küçədə Məryəm adını istifadə edirdim. Beş uşağıq, beşimiz də başqa adlardan istifadə edirdik. Baranın adı İbrahim, Aramın adı Xəlil, Setanın Zeynəb, Silvanın Selva, mənim də Məryəm oldu...

"PKK sayəsində "Haram sümük” olmaq töhmətindən çıxdıq"

- Kürd siyasi hərəkatının erməni probleminə baxış bucağını necə qiymətləndirirsiniz?

Doğulu Ermənilər ilə kürdlərin əslində, dindən başqa, bir fərqlilikləri yoxdur. Nağılları, ağıları, paltarları, yeməkləri eynidir. PKK-nın yaranmasından sonra kürdlər dəyişməyə başladı. Kürdlər artıq Şeyx Səid Kürdləri olmaqdan çıxdı.

PKK-nın tərkibində xalqları tanımaq vardı. PKK-nın bu yanaşması sayəsində biz "Haram sümük" olmaqdan çıxdıq. Əhəmiyyətli qatqıları oldu.

Taksimdə 24 Aprel Erməni soyqırımını anma tədbirinə getmişdim. Qucağıma bir dəstə qərənfil verildi. Biz yerdə otururduq. Arxamda kürdlər vardı. Qərənfilləri atmaq üçün ayağa qalxdım, amma insanlar arasında sıxılıb qaldığım üçün bir şey edəmmədim. Arxadan birisi digərinə kürdcə dediki, "İki gözünü yeyərəm o qızın. Arxadan yaxşı tutun, yıxılmasın. Aydındır ki, canu-dildən atır qərənfilləri."

Dünənə qədər mənə əlini sürtərkən dəstəmazının qaçdığını, mənə toxunmaqla haram qazandığını düşünənlər vardı. İndi isə "Arxadan tut, beli möhkəm olsun" deyənlər var....