"Sumqayıtı tərk eləməmişəm, sadəcə olaraq yaşamaq üçün Bakıya köçmüşəm. Oranın sakitliyini mən heç bir yerə dəyişmərəm. Amma bütün işim Bakıda olduğuna görə məcbur bura köçməli oldum."

Bu dəfəki qonağımız Dövlət Pantomima Teatrının aktyoru Ceyhun Dadaşovdur. Onunla him-cimsiz söhbətləşdik.

- Pantomimo teatrının seçilən, istedadlı aktyorlarındansınız. Neçə illərdir him-cimlə danışmaq sizi yormayıb?

- Artıq 13-14 ildir ki, mən bu teatrda fəaliyyət göstərirəm. Bu müddət ərzində "Mən və Mən", "Manqurt" kimi tamaşalara da quruluş vermişəm. İxtisasca teatr rejissoruyam. Amma hələ indiyə kimi bir dəfə də olsun, sizin təbirinizcə desək, him-cimlə danışmaqdan yorulmamışam. Çünki məni buna məcbur edən yoxdur. Susmağa məcbur edən yoxdur. Bir də ki, axı bizdə sözlü tamaşalar da oynanılır. Pantomimo teatrı bir çoxlarının düşündüyü kimi lal-kar teatrı deyil, burda sadəcə ehtiyac duyulduğunda danışıq da olur, yoxsa susurlar. Necə deyərlə "Danışmaq gümüşdürsə də, susmaq qızıldır"

- Elə hallar olubmu ki, teatrdan kənarda da insanlarla ünsiyyətdə bilməyərəkdən him-cimdən istifadə etmisiniz?

- Əslində hamı danışanda bilmədən him-cimdən istifadə edir. İnsan axı danışmağa başlamazdan əvvəl hərəkətlərlə izah edib istəklərini. Kənardan küçədəki insanlara baxsan görərsən ki,onlar bədənləri ilə necə də qəribə danışırlar. Kimisi darıxır, kimisi əsəbidir, kimisi yorulub və s. Xarici səfərlərdə olanda isə him-cim yüz faiz dadımıza çatır. Nə də olmasa, pantomima universal dildir.

- "Gənclərarası teatr tamaşaları" festivalında tamaşanız birinci yerə layiq görüldü.

- Demək olar ki,üç ildir Bakıda müxtəlif mövzularda "Gənclərarası teatr festivalı" keçirilir. Bu il mövzu narkomaniya idi. Mən sırf aktyor kimi komandaların birində baş rolu ifa edirdim. İş elə gətirdi ki tamaşamız çox bəyənildi və birinci yerə layiq görüldük. Təbii ki, çox sevindirici haldır. Nə də olmasa enerji sərf edirsən.

- Sizə Mədəniyyət nazirliyinin "Fəxri mədəniyyət işçisi" döş nişanı verildi. Bir aktyor kimi bu uğurunuz özünüzə qarşı məsuliyyəti artırdı,yoxsa nisbətən arxayınlıq yaratdı?

- Bu il teatr günü bir neçə incəsənət işçisinə "Zirvə" mükafatının və döş nişanlarının təqdim olunması ilə bağlı Azərbaycan Dövlət Musiqili Komediya Teatrında böyük bir tədbir keçirildi. Bizim teatr həmin tədbirdə nominasiyalar arasında müxtəlif səhnəciklərlə çıxış edirdi. Mən o aktyorların arasında səhnə arxasında dayanıb öz çıxışımı gözləyirdim. Birdən Mədəniyyət və Turizm Naziri, cənab Əbülfəs Qarayev mənim adımı çəkdi. Sözün düzü özümü itirdim, eyni zamanda da sevindim. İnşan öz əməyinə qarşı qiymət, diqqət görəndə çox sevinir. Elə nazirimiz özü məni "Fəxri mədəniyyət işçisi" döş nişanı ilə təltif etdi. Məsuliyyət isə birə-beş artdı, çünki yüz faiz əmin oldum ki, mənim fəaliyyətimi izləyənlər, mənə inananlar var.

- Gənc aktyorlar arasında özünüzü hansı pillədə görürsünüz?

- Bu mənim üçün çox çətin bir sual oldu. Özümü hansısa pilləyə qoyub başqalarını özümdən aşağı, və ya yuxarı yerləşdirmək məncə düzgün deyil. Əsasən də bizim sənətdə. Bu gün teatrda fəaliyyət göstərən gənclərimizin hamısı isteadlıdır. Ona görə də müqayisə etmək asan deyil. Fərq yalnız bu gün bütün gəncliyin bəlası olan mütaliə, intellektual səviyyə ola bilər.

- Pantomimo teatrının bugünki vəziyyəti, şəraiti sizi qane edirmi?

- Artıq neçə ildir ki,eynı teatrda fəaliyyət göstərirəm və hələ heç bir yerə getməmşəmsə, deməli məni qane edir. Bu məkanda bir rejissor, bir aktyor və bəzən lazım olanda müəllim kimi öz istəklərimi həyata keçirə bilirəmsə, deməli hər şəy yaxşıdır. Teatrımızın yaradıcısı və baş rejissoru Respublikanın Xalq artisti Bəxtiyar Xanızadə burada elə bir münbit torpaq yaratmışdı ki, əgər istedadın varsa cücərib boy atacaqsan.

- Olubmu ki, tamaşaçı sizin ona çatdırmaq istədiyinizi anlamasın?Elə bir hiss yaşamısınız?

- Belə məqamlar az olsa da təbii ki,olur. Belə anlarda insan özünü çox pis, yarımçıq hiss edir Amma tez bir zamanda özümü ələ alıb çalışmışam ki, anlayım. İstədiyim fikrin çatmamasına səbəb nədir? Səbəb ya quruluşda, ya da hissin düzgün ötürülməməsində, bəzən isə tamaşaçının bu stilistimaya hazır olmamasında, eləcə də texniki hansısa səhvdə ola bilər. Əsas odur ki, bunu tapıb problemi aradan qaldırasan. Emosiyalara qapılıb qalmaq olmaz.

- Yerli tamaşalardan hansının adını çəkə bilərsiniz ki,ona böyük zövqlə baxmısınız?

-Bizim teatr işçilərinin böyük bir çətinliyi var. Bütün teatrlarda tamaşalar eyni zamanda başladığına görə başqa tamaşaları izləmək bir az çətinləşir. Mən demək olar ki, bir ay ərzində cəmi iki və ya ən çox halda üç tamaşada oynayıram. Ona görə də başqalarını izləməkdən bir az məhrum oluruq. Amma bununla belə bacardıqca tamaşalara baxmağa çalışıram. Çox sevdiyim tamaşalardan biri isə Cənnət Səlimovanın quruluş verdiyi "Sonuncu qatar" , " Skapenin kələkləri", Nicat Kazımovun "Pəri cadu" və s tamaşalardır. Öz teatrımızın tamaşalarının adını isə çəkmirəm.

- Həm də rejissor kimi fəaliyyət göstərirsiniz. Hazırda quruluş verdiyiniz hansı əsər var?

- Bəli,rejissor kimi də fəaliyyət göstərirəm. Əslində mən ixtisasca teatr rejissoruyam. Amma aktyorluq eləmək hissini də kənara qoya bilmirəm. İndi yeni bir tamaşa üzərində işləyirəm, digərinin isə planları qurulur. Mən heç vaxt iş hazır olmamışdan qabaq onun barədə məlumat vermirəm. Elə ona görə də düşünürən ki, bu qədər məlumat yetər .

- Bildiyimizə görə, Sumqayıt şəhərində doğulmusunuz. Bu şəhərdə böyüyüb, boya-başa çatmısınız.Sumqayıtı tərk eləmək sizin üçün çətin olmadı ki?

- Mənə çoxları bu sualı verir. Sumqayıtı tərk eləməmişəm, sadəcə olaraq yaşamaq üçün Bakıya köçmüşəm. Sumqayıt yenə də mənim üçün ən gözəl şəhərdir. Oranın sakitliyini mən heç bir yerə dəyişmərəm. Amma bütün işim Bakıda olduğuna görə məcbur bura köçməli oldum.

- Qardaşınız Yusif Dadaşov da aktyor kimi fəaliyyət göstərir.Aktyor kimi bir-birinizə qarşı rəqabət hissi varmı?

- Doğrudur, qardaşım Yusif Gənc Tamaşaçılar Teatrının aktyorudur. Ən böyük qardaşım Fərhad isə sehrbazdır, yəni o da incəsənət sahəsindədir. Mən əksinə rəqabətdənsə dəstəyə daha çox önəm verirəm. Çünki onlardan mən həmişə dəstək görmüşəm.

Zeynəb Abdullah

Xeberle.com