İlk dəfə onu Sumqayıt Dövlət Dram teatrında görmüşdüm. Bu, çoxdan olmuşdu, hələ səksəninci illərdə, bəlkə də, yetmişinci illərin sonları idi, dəqiq bilmirəm. Amma sonuncu dəfə gördüyüm, söhbət etdiyim vaxt dəqiq yadımdadır, düz bir ay bundan qabaq, Sumqayıt dəmiryolu vağzalında...
Mən Bakıya gedirdim, o isə Bakıdan gəlirdi. Söhbətləşməyə beş on dəqiqəmiz vardı. Mehriban görüşdük, bir-birimizin əhvalı ilə maraqlandıq. Heç nədən şikayət etmədi, hətta səhhətindən də... Gülümsəyərək hər şeyin yaxşı olduğunu bildirdi. Həmişəki kimi qayğıkeş və diqqətli idi. Yaradıcılığmla maraqlandı, nə üzərində işlədiyimi soruşdu və sonra "Sözün Sehri” qəzetində mənim "Büllur külqabı” və "Dağlar oğlu” hekayələrimi oxuduğunu, bəyəndiyini dedi və sonda: "Bu hekayələrin motivləri əsasında yaxşı film çəkmək olar” – dedi. Onun kimi istedadlı, ustad rejissorun dilindən bu sözləri eşitmək mənim üçün çox xoş və gözlənilməz olduğundan, nə deyəcəyimi bilmədim, tutulub qaldım. Qatarın fit səsi məni ondan ayrılmağa məcbur edirdi və "Doğurdanmı, siz mənim hekayələrim əsasında filim çəkmək istərdiniz?”, sualını sanki o, gözlərimdən oxudu. Mən arzuladığım, lakin yüksəkdən səsləndirmədiyim sualın cavabını gözləmədən qatara sarı yüyürdüm və vaqona mindiyim zaman geri çevrilib ona baxdım, əlimi yuxarı qaldırıb xudahafizləşdim. O isə mən eşidim deyə bir az yüksəkdən: "Qismət olsun!” – söyləyib çıxışa doğru addımladı.
Bəli, bu mənim onunla sonuncu görüşüm oldu. Bəlkə də, ola bilsin nə vaxtsa, hansısa bir rejissor mənim hekayələrimin motivləri əsasında film çəkəcək. Bu, mümkün ola bilər, təki qismət olsun! Amma səninlə bir də görüşməyimiz, "Qismət” olmayacaq Rövşən Almuradlı! Sənin ölümünlə mən nəinki qayğıkeş dostu, istedadlı rejissoru, həm də arzumu itirdim!
Heyif səndən!..
Allah sənə rəhmət eləsin, Rövşən bəy! Ruhun şad olsun, Dost!
ARİF ƏRŞAD (Yazıçı-tərcüməçi)
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.
