"Bütöv Azərbaycan” naminə canlarından, qanlarından keçməyə hazır olan Vətən oğulları düşmənin layiqli cavabını verərək ən ümdə arzularına çatırlar!

(Yazı Şəhidlərimizin Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunma ardıcıllığı ilə verilib).

QULİYEV RAMİL ELŞƏN oğlu

(Əsgər)

RAMİL ELŞƏN oğlu QULİYEV 4 yanvar 1991-ci ildə Qubadlı rayonunda dünyaya gəlib. 1997-2008-ci illərdə əvvəlcə Sumqayıt şəhər 14 saylı, daha sonra 35 saylı tam orta məktəblərdə oxuyub. 2010-2015-ci illərdə Ukrayna Respublikasının paytaxtı olan Kiyev şəhərində yerləşən "Personalın İdarəetməsinin Regionlararası Akademiyası”nın (MAUP) "Menecment” fakültəsində təhsil alıb.

R.Quliyev qiyabi təhsil aldığı müddətdə, 2008-2011-ci illərdə əmək fəaliyyəti ilə məşğul olaraq, ailə problemlərini, qismən də olsa, həll etməyə dəstək olub.

R.Quliyev Sumqayıt Şəhər Hərbi Komissarlığından "Çağırış” vərəqəsi aldıqdan sonra, 2015-ci ilin iyul ayında həqiqi hərbi xidmətə Lənkaran rayonunda yerləşən "N” saylı hərbi hissəyə göndərilir. Andiçmə mərasimindən sonra isə, Beyləqan rayonundakı "N” saylı hərbi hissədə xidmətinə davam edir. Gənc əsgər general-mayor Mais Bərxudarovun rəhbərliyi altında xidmətdən qürur duyur.

Hələ məktəbdə oxuduğu illərdə Xızıda yaşayan dayısıgilə qonaq gedən R.Quliyev əmisi oğlu ilə yaxınlıqdakı meşələrdə ova çıxar, öz məharətini göstərərdi.Onun ovunu səlis, dəqiq nişan alması hər kəsi təəccübləndirərdi. Elə hərbi xidmətdə də, heç kəsin diqqətindən yayınmayan bu bacarığına görə, o, "Baş atıcı” təyin edilir.

R.Quliyev 2016-ci ildə baş verən Şanlı Aprel döyüşlərinin də fəal iştirakçısı olur.

R.Quliyev xidməti dövründə təlimlərdəki aktivliyinə, idman normativlərinin və döyüş tapşırıqlarının düzgün və dəqiq yerinə yetirilməsində fərqləndiyinə görə, komandanlıq tərəfindən "Təşəkkürnəmə” ilə təltif olunur. Gözəl, xoş xasiyyəti, mehribanlığı, təlim-tərbiyəsi, ağlı, zəkası, asanlıqla ünsiyyət qurmaq qabiliyyəti, qoçaqlığı ilə rəhbərliyin və döyüş yoldaşlarının hörmət və rəğbətini qazanır.

2016-cı ilin iyul ayında hərbi xidmətini başa vuraraq evə dönən R.Quliyev Vətən müharibəsi başlanana qədər əmək fəaliyyəti ilə məşğul olur.

2020-ci ilin iyul ayında baş vermiş Tovuz hadisələri, digər vətənpərvər gənclər kimi, Ramilin də qəlbində bir çat yaradır. Hər kəsin sevimli generalı olan Polad Həşimovun itkisi gənci həddən çox sarsıdır. Və o, bir an belə tərəddüd etmədən, evdə də heç bir söz demədən, birbaşa Hərbi Komissarlığa gedir və adını könüllülərin siyahısına yazdırır.

AİLƏ:Əslən Qubadı rayonundan olan Ramil, Qubadlı torpağında insaniyyətliyi və peşəkarlığı ilə adı dillər əzbəri olan xeyirxah ağsaqqal Qulu həkimin nəvəsi idi. Bu nəsil-kök rayonda tanınıb-seçilənlərdən idi. Nəslin xeyli gəncləri I Qarabağ müharibəsində qızğın döyüşlərdə iştirak etmiş, düşmənə qarşı mərdliklə vuruşmuşdular. Şəhid olanlar da olmuşdu. 1993-cü ildə Qubadlı işğal olunandan sonra, el-obalarından didərgin düşmüş insanlar bir çox bölgələrdə məskunlaşmışdılar.

Ramil bu hadisələri bir an belə unutmurdu. Dədə-baba qəbirlərinin düşmən tapdağı altında olan torpaqlarda nə hala salındığını görmək onun üçün çox ağır idi. Qisas hissi ilə alışıb-yanan gənc, bir gün o torpaqlara qayıdacağını, Qubadlıda qalan baba ocağında Azərbaycan bayrağını dalğalandıracağını hər dəfə dilinə gətirirdi...

Dörd nəfərdən ibarət olan Əliyevlər ailəsinin hər bir üzvü sadəliyi, səmimiliyi, mehribanlığı, əməksevərliyi, ən əsası ziyalılığı ilə seçilirdi. Hər bir ailə kimi, Əliyevlər də şirinli-acılı, sevincli-kədərli günlər yaşamışdı. Müharibə qoxulu ərəfələrdə ailədə qanqaradıcılıq hökm sürürdü...

Ramilin anası Güldanə xanım uzun müddət idi ki, onkoloji xəstəlikdən əziyyət çəkirdi. Bu səbəbdən atanın qırışları açılmırdı, bacı-qardaş - Ramil və Ramilənin üzlərinə isə kədər çökmüşdü. Bacı ailəli olduğundan öz evində ailə qayğıları ilə yaşayırdı. Tez-tez anasına baş çəkməyə gəlirdi. Ramillə atası ananın qulluğunda dururdular.

Vətən sevdalı Ramil iki yol ayrıcında qalmışdı: ananın dərdinə şərik olmaq üçün yanında qalmaq, yaxud zalımlardan illərin müsibətlərinin, günahsız insanların, şəhidlərimizin qisasını almaq. 27 sentyabr 2020-ci ildə II Qarabağ müharibəsi başlananda Ramil son qərarını verməli olur. O, çox yaxşı bilirdi ki, ağır vəziyyətdə olan xəstə anası onunla nəfəs alır. Övladından ayrı düşmək ananın durumunu daha da pisləşdirə bilərdi. Digər tərəfdə isə qəlbi Vətən eşqilə döyünən ürək dururdu...

Nəhayət, gözlənilən an gəlib çatdı. Ramilə müharibəyə getmək üçün çağırış gəlir. Sevincindən özünə yer tapa bilməyən gənc, bu hissləri gizlətməyə çalışır. O, bayaqdan bir kənardan onun hərəkətlərini diqqətlə izləyən anasına yaxınlaşır və gözlərinə baxır. Özünü ələ alıb, anasının boynunu qucaqlayır, saçlarını oxşayır, solğun yanaqlarından öpür və özündə qüvvə tapıb asta səslə deyir: "Canım ana, bilirsən, səni nə qədər sevirəm. İnanıram ki, məni doğru anlayarsan. Analar övladlarının qəlbindəkilərdən hər zaman agah olurlar. İnanıram ki, məni başa düşəcəksən... inanıram ki, mənə dəstək olacaqsan... Vətənin dar günündə qorxaq olmaq istəmirəm. Vətən basılsa, bizim sabahımız olmayacaq. Sabahımız naminə mənə halallıq ver...”. Ana hər şeyi anlamışdı. Ramil anasının göz giləsində yığılmış, bir anda yağış selinə dönəcək damlaları barmaqları ilə silir və dodaqlarına aparır. "Bir gün oğlun qəhrəmanlığı ilə sənin fəxrin olacaq, doğmalara Qələbə sevinci yaşadacaq. Bax, onda gözlərində heç vaxt yaş olmayacaq. Səndən bircə xahişim var: mən gələnədək özünü qoru... Sən güclü qadınsan... bacaracaqsan...”.

Kövrəlmiş ana ğöz yaşlarına hakim ola bilmir və oğlunun boynunu qucaqlayıb, onu bağrına basır... Nə qədər ağır olsa da, ana da dərk edirdi ki, burada söhbət Vətən torpağından gedir. O torpaqdan ki, əzizlərin ruhları dədə-baba ocaqlarında narahat idi...

27.09.2020-ci il tarixdə minlərlə qeyrətli oğullar,könüllülər müharibəyə - ön xəttə yola düşürlər. İgidimiz də sentyabrın 29-da böyük ruh yüksəkliyi, sevinclə ölüm-dirim savaşına yollanır. R.Quliyev əvvəlcə Ağcabədi rayonuna, bir həftəlik təlimdən sonra isə Beyləqənda yerləşən "N” saylı hərbi hissəyə göndərilir.

Cəsur döyüşçü döyüş meydanında bir cəngavərə dönsə də, anası yadına düşəndə üzülürdü. Ona görə narahat olduğundan hər gün evə zəng edir, hal-əhval tuturdı. Oktyabrın 8-i Ramilin ailəsı ilə son danışığı olur.

9 Oktyabr 2020-ci il tarixdə Xocavənd rayonunun Hadrut qəsəbəsi uğrunda qızğın döyüşlər gedir. Verilən döyüş tapşırığını yerinə yetirənlərin arasında gənc əsgər də olur. Təəssüf ki, doğma ata-ana ocağı olan Qubadlı torpaqlarını görmək, torpağın əvəzolunmaz qoxusunu ciyərlərinə çəkmək arzusu ilə yaşayan cəsur əsgər bu savaşda düşmənin snayperi ilə vurulur və əbədi olaraq gözlərini yumur...

Güldanə xanım Ramilin şəhid xəbərini eşidəndən sonra, vəziyyəti gündən-günə ağırlaşmağa başlayır və oğlundan sonra cəmi 20 gün yaşaya bilir.Noyabr ayının 10-u Qələbə xəbərini eşidən ana, həmin gün oğlunun yoxluğuna bir daha üzülərək, bir neçə saatdan sonra dünyasını dəyişir...

Artıq o günlər arxada qalıb. Ramil kimi oğullarımızın sayəsində Vətən torpağı azad nəfəs alır. Əliyevlər ailəsi də kədərləriylə barışmalı olublar. Çünki bilirlər ki, bu gün ana-bala bir-birilərinə sarmaşıq kimi sarılaraq, öz dünyalarında – Cənnətdə xoşbəxtdilər.

Pozitiv enerjili, müsbət auralı, güclü yumor hissinə malik olan Ramil, hər zaman hər kəsi sevindirməyə, güldürməyə, bununla könlünü oxşamağa çalışıb. Həyat eşqli, nur simalı, vətənpərvər, qeyrətli, mərd, səxavətli bir Vətən oğlu idi bizim Ramil!

Uşaqlıqdan vətənpərvər ruhda böyüyən Vətən sevdalı igid əsgərimiz Ramil Quliyevin son arzusu bayrağımızı Qubadlıda sancmaq idi. Döyüş yoldaşları onun bu arzusunu həyata keçirdilər. Qələbədən sonra Azərbaycanın üçrəngli bayrağı şəhidimizin Qubadlıda olan ata-baba evində dalğalandırdılar, igidimizin şəklini isə düşmən tərəfindən viran qoyulmuş uçuq evin divarına vurdular.

Azərbaycan Ordusunun qeyrətli, igid əsgəri Ramil Quliyev 2020-ci il oktyabr ayının 22-də Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunur.

Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin 29 yaşlı qorxmaz, cəsur əsgəri Quliyev Ramil Elşən oğlu ölümündən sonra, Ölkə rəhbəri İlham Əliyevin müvafiq Sərəncamlarına əsasən, "Vətən uğrunda”, "İgidliyə görə” və "Xocavəndin azad olunmasına görə” medallarıilə təltif olunub.

Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!!!

------------------

MUSTAFALI ƏLİZAMİN VALEH oğlu

(Əsgər)

ƏLİZAMİN VALEH oğlu MUSTAFALI 01 sentyabr 1997-ci ildə Beyləqan rayonunda dünyaya gəlib. Əslən Qazax rayonundan olan ailə 2003-cü ildə, Əlizaminin 6 yaşı olanda Sumqayıt şəhərinə köçüb.

Ə.Mustafalı 2003-2012-ci illərdə Sumqayıt şəhər İ.Qayıbov adına1 saylı tam orta məktəbdə oxuyub. 2012-ci ildə Sumqayət şəhər 3 saylı Peşə Liseyində təhsilini davam etdirib. 2015-ci ildə liseyi "Kompüter təmiri və xidməti üzrə texnik” ixtisası üzrə bitirib.

Hələ uşaqlıqdan mehriban, gülərüz, zarafatcıl, qayğıkeş, istiqanlı olub qəhrəmanımız. Həlim, kövrək qəlbli, saf, hər şeyə tez inanan Əlizaminin heç kimlə işi olmazdı. Böyüklə böyük, kiçiklə kiçik kimi rəftar edər, özündən böyüklərə həddən artıq hörmət bəsləyərdi. O qədər həssas qəlbli, zəiflərə və imkansızlara yazığı gələn idi ki, qarışqanın belə tapdanmasını onu üzərdi.

Əlizamin anası Ülviyyə xanıma həddən artıq bağlı idi hər zaman ona deyərdi: "Anacan, gəl, ayağının altından öpüm. Axı, Cənnət anaların ayağı altındadır”. Ana da gülümsəyərək oğlunun saçlarını oxşayar, "yaxşı, bəsdir, yenə başlama...” deyərək cavab verərdi.

Əlizaminin də, həmyaşıdları kimi, tükənməz arzuları vardı. İstəkləri dəyişkən olub. Sanki həyatda öz yerini tapmaq üçün çarpışıb. Tək dəyişməyən isə, hərbiçi olmaq istəyi idi.

...Sadə, kasıb, zəhmətkeş bir ailədə Əlizamin vətənpərvər ruhda böyüyüyürdü. Onun bir çox qabiliyyətləri zamanla üzə çıxırdı. Məktəb vaxtlarından idmanla məğul olurdu. Futbol azarkeşi idi. Özü də məşqlərə böyük həvəslə gedirdi. Hətta bir dəfə oynadığı futbol komandası yarışda 3-cü yerə çıxmışdı. Qazandığı medalı sevərək qoruyurdu. Futboldan başqa, idman klublarında Sərbəst və Klassik güləşlə məşğul olmaqla bir çox nailiyyətlərə imza atmışdı.

Əlizamin həyatınin "Bahar çağı”nı sevib-seçdiyi Şəms adlı qızla yaşayır və 2015-ci il sentyabr ayının 15-də erkən yaşda -18 yaşında ailə həyatı qurur.

-----

Ə.Mustafalı 2015-ci ilin oktyabr ayında Sumqayıt Şəhər Hərbi Komissarlığı tərəfindən, Vətən qarşısında borcunu yerinə yetirmək üçün, Azərbaycan Ordusunda müddətli həqiqi hərbi xidmətə çağrılır. O, əvvəlcə Gəncə şəhərindəki "N” saylı hərbi hissəyə yola düşür. Andiçmədən sonra Gədəbəy rayonunun İsalı kəndində (keçmiş Saratovka kəndi) xidmətinə davam edir. Hərbidə vəzifəsi DŞK iriçaplı pulemyot atıcısı olub.

Gənc əsgər hərbi xidmətdə olduğu vaxt, 2016-ci ilin aprel ayında bir övladı dünyaya gəlir. Uşağın adını "İbrahim” qoyurlar. Gənc atanın sevincinin həddi-hüdudu olmur. O, oğlunun qoxusunu ciyərlərinə çəkmək üçün səbirsizliklə görüş anını gözləyir. Nəhayət, 2017-ci ildə hərbi xidməti uğurla başa vuraraq evə dönür.

Əlizamin uşaqlıqdan hərbiçi olmaq arzusu ilə yaşayırdı. 8-ci sinfi bitirdikdən sonra, sənədlərini Cəmşid Naxçıvanski adına Hərbi liseyə verir, lakin səhhətilə bağlı, istəyinə nail olmur. Bronxlarındakı problem üzündən, yəni astma-bronxit əlamətinin olması arzusunun üstündən xətt çəkir. O, yenidəm orta məktəbə qayıdıb təhsilinə davam edir.

Hərbi xidmətdə olarkən Əlizaminin uşaqlıq arzuları yenidən baş qaldırır. O, xidməti başa vurduqdan sonra, hərbidə qalıb, müddətdən artıq xidmət edən hərbi qulluqçu (MAXE) kimi fəaliyyət göstərmək istəyir. Məlum səbəbdən yenə də müraciətinə imtina cavabı gəlir.

2017-ci ilin sentyabr ayında Əlizaminin ikinci qız övladı dünyaya gəlir, adını "Mədinə” qoyurlar. Artıq gənc atanın üzərində ailə məsuliyyəti olur. Ailədəki promlerləri qarşılamaq, tələbatları ödəməklə maddi durumu yüksəltmək üçün, Ə.Mustafalı 2017-2020-ci illərdə bir neçə kafe və restoranda ofisiant kimi çalışır. Heç bir işdən qorxmayan, çiyinlərini hər bir yükün altına verməyə hazır olan gənc, hər zaman işinə məsuliyyətlə yanaşır, xoş xasiyyətinə, təlim-tərbiyəsinə, nizam-intizamına, mülayin rəftarına görə, çalışdığı kollektivdə hörmət-izzət sahibi olur.

2020-ci il iyul ayının 12-dən başlayaraq Ermənistan Silahlı Qüvvələri Azərbaycan Dövlət Sərhəd Xidmətinin Tovuz rayonunda yerləşən mövqelərini artilleriya qurğularından atəşə tutmağa başlayır. "Tovuz hadisələri” kimi tarixə düşən bu döyüşlərdə Azərbaycan Ordusunun hərbi qulluqçularının həlak olması bütün Azərbaycan xalqı kimi, Əlizamini də kədərləndirir. General-mayor Polad Həşimovun itkisi ilə heç cürə barışa bilməyən gənc, intiqam hissi ilə alışıb-yanır.

Təsadüfdən də, 13 iyul tarixində Əlizaminin doğum günü olur. Belə ki, sənəddə "onun doğum tarixi 1 sentyabrda qeyd olunsa da, əslində bu, onun gerçək dünyaya gəldiyi gün deyildi. O, həqiqətən Beyləqan rayonunda, lakin iyulun 13-də anadan olmuşdu. Doğum haqqında Şəhadətnamə”ni bir qədər gec – Əlizamin 3 yaşında olanda alınıb. Və bu zaman aidiyyatı idarədə səhvə yol verilib. Əlizamin Ad günü sevincini hər zaman məhz 13 iyul tarixində yaşayıb.

Bir an belə düşünmədən, hər bir cəsur azərbaycanlı gənci kimi, Əlizamin də iyulun 14-ü Hərbi Komissarlığa gedərək adını könüllülərin siyahısına yazdırır. Sentyabrın 28-i ona zəng gəlir və bildirilir ki, sentyabrın 29-da Hərbi Komissarlıqda olsun.

27 Sentyabr 2020-ci il tarixdə Vətən müharibəsinin başlanması vətənpərvər oğulların sevincinə səbəb olur. Əlizaminin də intizarla gözlədiyi gün gəlib çatmışdı. Vəıtən oğlu bu savaşa hazır idi!

Sentyabrın 29-u Əlizamin də diğər könüllülərlə birlikdə ön cəbhəyə yola düşür. İşğal altında olan ərazilərin yağı düşməndən azad olunması üşün cəngavər tək döyüşə atılan Əlizamin Mustafalı Cəbrayıl, Füzuli, Hadrut istiqamətində gedən döyüşlərdə şücaət göstərir. Ölümün gözünə dik baxaraq, qolundakı gücə, ürəyindəki Vətən sevgisinə sağınaraq düşmən üzərinə məğrur addımlayan gənc əsgər ən böyük arzusunu gerçəkləşdirir. O, sevimli generalının - Polad Həşimovun qisasını alır.

Sosial şəbəkələrdə aktiv olan Əlizaminin paylaşımlarına nəzər yetirəndə görürük ki, sanki gənc oğlan Şəhidlik arzusu ilə yaşayıb. Sanki o, bu dünyaya Şəhid olmaq üçün gəlmişdi və missiyasını yerinə yetirməli idi...

Əlizamin paylaşımları hələ 2012-ci ildən diqqəti çəkib:

* "Düşün ki, insan fikirli olanda, başına nə gəlirsə, elə onda gəlir. Biz siz rahat nəfəs alasız deyə getdik, üzülüb ağlayasız deyə yox. Hamıya da deyin ki, üzülməsinlər, gözləri arxada qalmasın. Ürək-dirək verin. Azərbaycan qadınının başını aşağı görəndə, kədərli görəndə kim evindən cıxacaq?! Ona görə də, nə olursa-olsun, barışmaq lazımdır, başını dik tutmaq lazımdır!”;

* "”Vətən bölünməz, Şəhidlər ölməz!”. Doğrudur. Bu dünyada ölümdən başqa hər şey yalandır!”;

* "Mən ölsəm, məni unutmayın”;

*"Vurur ürək Vətən eşqilə, biixtiyar VƏTƏN deyərək!”...

Bütün döyüşlərdən mərdi-mərdanə, üzüağ çıxan igidimiz 21 oktyabr tarixində Hadrut istiqamətində gedən döyüşlərə qatılır. Düşmənə qarşı nifrət hissilə savaşan qəhrəmanımız bu döyüşdə şücati ilə ən uca məqama – Şəhidlik Zirvəsinə ucalır.

Azərbaycan Ordusunun cəsur, məğrur döyüşçüsü Əlizamın Mustafalı 22 oktyabr 2020-ci il tarixdə Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunur.

Qəhrəmanımızın uşaqlıqdan qəlbində doğan hərbiçi olmaq arzusu gerçəkləşməsə də, o, öz əməlləri ilə Azərbaycan Ordusunun cəsur, qorxmaz əsgəri kimi, Vətənin Zəfər Tarixinin parlaq səhifələrinə adını elə hərbiçi kimi yazdı! Bu gün təkcə "Vətən sağ olsun!” deyən ata yox, "Qürurumuz, Fəxrimizdir!” deyən ana yox, bütün Azərbaycan xalqı qeyrətli Vətən oğlu Əlizamin Mustafalı ilə öyünür, şərəf duyur!

İnanırıq ki, bu gün Əlizamindən Vətənə və bizlərə yadigar qalan iki övladı ataları kimi Vətənə layiq, vətənpərvər ruhda böyüyən, qeyrətli, namuslu, ləyaqətli, şərəfli yolun yolçusu olan Azərbaycan vətandaşları olaraq, doğma diyarı ürəkdən sevəcək, qoruyacaq və yeri gəlsə, Vətən yolunda canlarından belə keçməyə hazır olacaqlar!

Azərbaycanın ərazi bütövlüyünin qorunması, torpaqlarımızın işğaldan azad olunması uğrunda gedən 44 günlük Vətən müharibəsində rəşadətli döyüşü ilə qəlbləri fəth edən qeyrətli, igid Vətən oğlu, 23 yaşlı gənc əsgər, pulemyotçu Əlizamin Valeh oğlu Mustafalı ölümündən sonra, Azərbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevin müvafiq Sərəncamları ilə, 3-cü dərəcəli "Vətənə xidmətə görə” ordeni, "Vətən uğrunda”, "Cəsur döyüşçü”, "Füzulinin azad olunmasına görə”, "Cəbrayılın azad olunmasına görə” və "Xocavəndin azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.

Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!

------------------------

HÜSEYNOV İMAMƏLİ CƏLİL oğlu

(Kiçik gizir)

Qısa arayış: İMAMƏLİ CƏLİL oğlu HÜSEYNOV 03 dekabr 1992-ci ildə Zəngilan rayonunun Tağlı kəndində dünyaya göz açıb. 1999-2008-ci illərdə Abşeron rayonu Mehdiabad qəsəbə 2 saylı tam orta məktəbdə oxuyub. 2008-2011-ci illərdə 6 saylı Bakı Peşə Məktəbində "Sürücü” ixtisası üzrə təhsil alıb.

İ.Hüseynov Hərbi Komissarlıqdan gələn Çağırışa əsasən, Vətən qarşısında oğul borcunu yerinə yetirmək üçün, 2012-ci ilin aprel ayında müddətli həqiqi hərbi xidmətə gedib.Daxili İşlər Nazirliyinin Daxili Qoşunlarının Nərimanov rayonundakı "N” saylı hərbi hissəsində xidmətə başlayıb. Andiçmə mərasimindən sonra Şəki şəhərindəki hərbi hissəyə göndərilib. İ.Hüseynov 2013-cü ilin oktyabr ayında xidmətini başa vurub.

AİLƏ:Əslən Qafan rayonundan olan Hüseynovlar ailəsinin taleyinə iki dəfə "qaçqınlıq”, "köçkünlük” həyatını yaşamaq düşüb.1988-ci ilin yanvar ayının 25-də qədim Azərbaycan torpağının Qafan və Mehri rayonlarından zorla qovulmuş yüzlərlə insanlar – ailələr Azərbaycana pənah gətirirlər. Onların arasında Hüseynovlar da olur. Ailə Zəngilan rayonunda məskunlaşır

Öz məkrli niyyətindən əl çəkməyən düşmən, Azərbaycan torpaqlarını havadarları sayəsində işğal etmək yolunu tuturlar. 29 oktyabr 1993-cü ildə ESQ tərəfindən Vətən torpaqları işğal olunur. İşğaldan qabaq düşmən tərəfindən qırılmaq təhlükəsi ilə üz-üzə qalan on minlərlə insan, mühasirədən canlarını qurtarmaq üçün, Araz çayını keçərək xilas olurlar. Taleyinə "didərginlik” yazılmış Hüseynovlar ailəsi bu dəfə Hacıqabul rayonunun Nəvahi qəsəbəsinə pənah gətirirlər, daha sonra isə Abşeron rayonunun Mehdiabad qəsəbəsində məskən salırlar. Ailə ağır, məşəqqətli bir yol keçsə də, hər əzaba, zülmə, çətinliyə, ağrı-acıya dözür...

Hüseynovlar ailəsi ata, ana Gülarə xanım və iki qardaşdan – Bayram və İmaməlidən ibarət olub. 2008-ci ildə atanın dünyasını dəyişməsi ailə üzvlərini çox sarsıdır. Evin bütün yükü ananın üzərinə düşsə də, yeniyetmə oğullar ananın əziyyət çəkməsinə imkan vermirlər. Əsasən də, evin böyük oğlu Bayram işləyərək ailə problemlərini həll etməyə çalışır, ananın qayğısına qalır, qardaşının təhsili ilə maraqlanır. Daha sonra Bayram ailə həyatı qurur və bir qızı dünyaya gəlir.

27 yaşlı qəhrəmanımız İmaməli Hüseynov subay olur. Sonradan könlünə yatan, sevib-seçdiyi xanımla nişanlanır. Ailə, dünyanı cənginə almış pandemiya səbəbindən, kiçik bir məclis qurur, xeyir işi yubatmaq istəmir. Lakin İmaməli düşmənlə haqq-hesabını kəsməyincə evlənməyi ağlına belə gətirmir...

----

Uşaqlıqdan qəlbinin dərinliyində kök salmış hərbiçi olmaq arzusunu hər kəsdən gizli saxlasa da, zamanla bu istəyin necə tükənməz olduğunun fərqinə özü də varır.

İ.Hüseynov hərbi xidmətini başa vurduqdan sonra, boş-bekar qalmır və 2017-cu ilə qədər bir neçə özel sektorlarda çalışır. O, uşaqlıq arzusunu gerçəkləşdirmək üçün, 2017-2019-cu illərdə Bakı Baş Mühafizə İdarəsində "Mühafizəçi” vəzifəsində işləməklə, məqsədinə doğru ilk addımını atır.

2019-cu ilin yazında İ.Hüseynov hərb yolunu tutmağı qətiləşdirdiyindən, Dövlər Sərhəd Xidmətində qulluq etmək üçün, Müdafiə Nazirliyinə müraciət edir. Müraciəti müsbət qarşılanan gənc, nazirliyin Təlim Tədris Mərkəzində 6 aylıq kursu "Kiçik gizir” rütbəsi ilə bitirir.

Azərbaycan Ordusunun kiçik giziri İ.Hüseynov hərbiçi kimi xidmətinə Yevlax rayonunda yerləşən "N” saylı hərbi hissədə başlayır.

Qəlbi VƏTƏN sevgisi ilə döyünən Azərbaycan oğlu ağlı kəsəndən beyninə və qəlbinə hakim olan ən ümdə arzusuna qovuşduğu an özünü dünyanın ən xoşbəxti sayır. Atası hər zaman başlarına gələn müsibətlərdən, ermənilərin tarix boyu Azərbaycan xalqına qarşı törətdikləri soyqırım və təxribatlardan ürək ağrısı ilə danışardı. Atasına diqqətlə qulaq asan məktəbli oğlan, "mən onları məhv edəcəm, torpaqlarımızı özüm alacam!” deyərdi. Bəlkə elə bu söhbətlərin təsirindən idi ki, İmaməli elə məktəb illərindən vətənpərvər ruhda böyümüş, dərslərinə diqqət göstərmiş, məktəb həyatında aktiv, fəal olmaqla sayılıb-seçilən şagirdlərdən biri olmuş, Tarixi və döyüş filmlərini maraqla izləmişdi.

Harada oxuyur-oxusun, çalışır-çalışsın, İmaməli öz gözəl xasiyyəti, mehribanlığı, gülərüzlüyü ilə hər kəsin qəlbində yer tapa bilmişdi. Üzü daima gülən, çöhrəsindən təbəssüm əskik olmayan, pozitiv enerjili gənc az danışsa da, maraqlı söhbətləri, incə yumoru, şən zarafatları ilə könülləri oxşamağı bacarırdı. Ən əsası isə, İmaməli xoşniyyətli, hər kəsi sağlam, xoşbəxt görmək istəyən biri idi. O qədər mərd, səxavətli, xeyirxah olub ki, hər zaman kasıba, imkansıza, darda olana yardım eməyə çalışırdı. Onunla təkcə anası və qardaşı deyil, bütün qohumlar fəxr edirdilər. Nur çöhrəli gənc həyat eşqli, Vətən sevdalı idi!

İmaməlinin idmana hədsiz marağı olub, xüsusən də futbola. Onu "futbol azarkeşi” də adlandırmaq olardı. O, Mehdiabadda təşkil olunmuş futbol komandasının üzvü idi. Məşqçisi Elşad müəllimin rəhbərliyi ilə, dəfələrlə futbol üzrə Respublika yarışlarında iştirak etmişdi.

İmaməli Hüseynov təhsil aldığı, xidmət etdiyi, çalışdığı kolektivlərdə hər zaman xoş xasiyyəti, mehribanlığı, bacarıq və qabiliyyəti, bir sözlə, yüksək insani keyfiyyətləri, güclü xarakteri ilə könülləri fəth etməyi bacarmış, hər kəsin hörmət və rəğbətini qazanmışdı. Elə bu gözəl xüsusiyyətlərinə görə, hər zaman dostları çox olmuşdu.

Bayram Hüseynov (qardaş): "İmaməli uşaqlıqdan sakit təbiətli, gülərüz, mehriban olub. Adını atam qoyub. Özü namaz da qılardı. Ədəb-ərkanlı, böyük-kiçik yeri bilən, həddən artıq saf qəlbli idi. Bir kimsənin xətrinə dəyməz, bir kimsənin incitməzdi.

Əsl vətənpərvər idi. Ailəmizin yaşantılarından, düşməndən qisas hissi ilə yaşayırdı. "Düşməni məhv edəcəm, intiqamımızı alacam!” deyirdi. Elə bi istəklə də hərbiçi olmaq arzusunda oldu və istəyinə da çatdı”.

2020-ci il 27 sentyabr tarixində səhər saat 06-00 radələrində Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin Komandanlığı tərəfindən cəbhəboyu zonada əks-hücum əməliyyatlarının başlaması barədə qərar verilir. Bu tarix illərlə Qisas hissi ilə alışıb-yanan bir gəncin səbirsizliklə gözlədiyi gün olur.

Müharibəyə xidmət etdiyi hərbi hissədən qatılan kiçik gizir İ.Hüseynov Füzuli-Xocavənd istiqamətində gedən döyüşlərdə iştirak edir, bir neçə kəndin alınmasında onun müstəsna xidməti olur. Düşmənə qarşı amansızlıqla mübarizə aparan İmaməlinin, bir an belə, illərlə yaşadıqları köçkünlük hayatı yadından çıxmamışdı. Ürəyi intiqam alovu ilə çırpınan gənc zabit silahını düşmənə tuşlayaraq, bir gülləsinin də belə boşa getməsinə imkan vermirdi.

8 Oktyabr 2020-ci ildə İmaməlinin ailəsi ilə son danışığı olur. O, hal-əhval tutduqdan sonra, "özünüzdən muğayat olun, döyüşə gedəcəyik, narahat olmayın” deyərək sağollaşır...

9 Oktyabr 2020-ci il tarixdə cəsur döyüşçü Füzuli-Xocavənd istiqamətində gedən ağır döyüşlərdə son damla qanınacan düşmənlə mərdliklə savaşır, döyüş meydanında şücaət göstərərək qəhrəmancasına həlak olur. Gözlərini əbədi olaraq yuman mətin, qoçaq, qorxmaz döyüşçü Allahın hər kəsə nəsib etmədiyi uca məqama – Şəhidlik Zirvəsinə yüksəlir. DSX-nin Sərhəd Qoşunlarının kiçik giziri,qəlbi arzularla dolu olan gənc İmaməli Hüseynov qəhrəmanlığı ilə adını Azərbaycan Tarixinin parlaq səhifələrinə həkk edir.

Azərbaycanın mərd, qorxmaz zabiti – kiçik gizir İmaməli Heseynov 22 oktyabr 2020-ci il tarixində Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunur.

Azərbaycan Sərhəd Qoşunlarının qeyrətli, cəsur Vətən oğlu, 28 yaşlı kiçik gizir, atıcı İmaməli Cəlil oğlu Hüseynov ölümündən sonra, Azərbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevin müvafiq Sərəncamları ilə, "Vətən uğrunda”, "Döyüşdə fərqlənməyə görə”, "Xocavəndin azad olunmasına görə” və "Füzulinin azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.

Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!

Aygün Hacıyeva,

jurnalist, yazıçı-publisist