İllər, əsrlər bir-birini əvəz edəcək, bəlkə də çox şey dəyişəcək, çoxları unudulacaq... Lakin unudulmayan, tarixin yaddaşına əbədilik həkk olunan, qəlbləri Vətən sevgisi ilə çırpınan, qanları, canları bahasına Vətən torpaqlarının bütövlüyü uğrunda azğın düşmənə qarşı mübarizə apararaq layiqli cavablarını verən, şücaətləri ilə ən uca məqama ucalan ŞƏHİDLƏRimiz olacaqlar!
(Yazı Şəhidlərimizin Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunma ardıcıllığı ilə verilib).
QULİYEV NAMİQ NATİQ oğlu
(Əsgər)
QULİYEV NAMİQ NATİQ oğlu31 dekabr 2001-ci ildə Sumqayıt şəhərində dünyaya göz açıb. 2008-2019-cu illərdə Sumqayıt şəhər 13 saylı tam orta məktəbdə oxuyub.
Uşaqlıqdan idmana maraq göstərən Namiq, məktəb illərində "Karate” idman növü ilə məşğul olub. Boyca çox da hündür olmayan arıq oğlan fiziki cəhətdən çox güclü idi. Məşqlərə məsuliyyətlə yanaşması, məşqçinin dediklərini düzgün yerinə yetirməsi, daima öz üzərində çalışması nəticəsində Namiq bir çox yarışlarda iştirak edib və uğur qazanıb. O,15.11.2015-ci il tarixdə, hələ 14 yaşı olarkən, Bakı şəhərində təşkil olunan "Kəmər” imtahanında "Karate idman növünün incəlikləri və xüsusiyyətlərini mükəmməl bildiyinə görə”, Azərbaycan Milli Karate Federasiyası tərəfindən WKC növləri üzrə VII KYU "Sarı kəmər” dərəcəsinə layiq görülüb.
Namiqin ən böyük arzulardan biri ali məktəbə qəbul olub, "tələbə” adını qazanmaq idi. Kompüter proqramlarına marağı olan yeniyetmə sənədlərini V qrupa verir. Keçid balını toplasa da, öz istədiyi ixtisasa düşmədiyinə görə, təhsilini davam etdirmir. İstəyinə çata bilməsə də, o. ümidini itirmir. Hərbi xidmətdən sonra, yenidən ali məktəbə sənəd verərək arzusuna qovuşacağına ümid bəsləyir.
Ailə:Quliyevlər sadə, zəhmətkeş bir ailədir. Ata - Natiq Quliyev uzun müddət təmir-tikinti işlərində çalışaraq ailəsini dolandırıb. Uzun ilər usta kimi çalışaraq, sənətinin peşəkarı kimi tanınıb. Natiq bəy bu sənətin sirrlərini atasından öyrənmiş, onun davamçısı olmuşdu. Bənna işləyən atanın neçə-neçə tikililərdə imzası var. İki oğul anası olan Təranə xanım evdar xanım olmaqla, ailə qayğıları, övladların təlim-tərbiyəsi ilə məşğul olub. Namiq evin böyük oğlu, Həsən isə kıçik oğlu idi.
Ata heç bir vaxt oğlunu iş yerinə aparmayıb. İstəməyib ki, oğlu onun nə çətinliklərlə üzləşdiyini, hansı əziyyətlərlə bir tikə çörək pulunu qazandığını görsün. Təbii ki, Namiqin hər şeydən xəbəri vardı. O da atasının hisslərinə hörmətlə yanaşaraq, onun razılığı olmadan iş yerinə getməyib. Ailəni dolandırmaq üçün atanın gecə-gündüz nələrə qatlandığını Namiq gözəl dərk edir və tez-tez atasına deyirdi: "Ata, narahat olma, sənə kömək edəcəyəm. İnşallah, hər şey yaxşı olacaq”.
Ailəcanlı, qayğıkeş, diqqətcil olan Namiq, hər zaman təhsilə önəm verib. O, kompüter bilgilərinə sahib olmaqla, həmçinin idmanda daha da mükəmməlləşməklə, gələcək planlarını reallaşdıraraq ailəyə dəstək olmağı fikirləşirdi.
Quliyev ailəsində böyüyə hörmət, qayda-qanuna, nizam-intizama riayət əsas faktorlardan olub. Atanı saymaq, münasibətlərdə pərdə saxlamaq, bir sözlə, ailə dəyərlərinə qiymət vermək önəmli idi. Bu ailənin də, digər ailələr kimi, özünün adət-ənənələri vardı. "Mehribançılığın, səmimiyyətin olduğu yerdə ruzi-bərəkət olar” deyiblər. Bu ailə də özünəməxsus spesipik xüsusiyyətləri ilə seçilib.
Quliyevlər ailəsinin hər bir üzvü dinə bağlı, Allahın yolunu tutaraq, buyurduqlarını həyata keçirən sadiq bəndələrdən olub. Namiq 15 yaşından öz istəyi ilə, könüllü olaraq ibadətlə məşğul olub. Namaz qılıb, oruc tutub. Öz ana dili əlifbası ilə müqəddəs Quranı oxuyub. Mütaliəni çox sevərək, dini, fəlsəfi, tarixi kitablara üstünlük verib. Hətta hərbi xidmətdə olanda, valideynləri onunla əlaqə saxlayıb nə etdiyini soruşanda, "kitab oxuyuram” cavabını eşidiblər.
Namiq təbiətcə səmimi, mehriban, gülərüz, xoş xasiyyətli bir yeniyetmə idi. Heç vaxt kimsənin xətrinə dəyməyib, gözəl xasiyyətinə görə də hamı onu sevib. Ətrafında dostları çox olsa da, bütün söhbətləri, məsləhətləri ən sadiq dostu, can sirdaşı olan anası ilə olub.
Uşaq yaşlarından təbiət vurğunu olan Namiq, Tərtərə - ata ocağına gedəndə evdə müxtəlif növ gül-çiçək yetişdirib. Geniş həyətdə dekorativ və meyvə ağacları, rangarəng, xoş ətirli güllər əkməyi çox sevib. Nəyi necə etməyi isə sevimli nənəsindən öyrənmişdi. Şəhər evində də çoxlu dibçəkləri olub. Onlara şəxsən özü qulluq edib. Torpağa bağlı insan idi bizim Namiq.
---------
Vətənbərvərlik ruhunda tərbiyə alan Namiq Quliyev, səbirsizliklə Vətənə borcunu ödəmək anını gözləyirdi. Vətən torpaqlarının işğal altında oması, Azərbaycan xalqının başına gətirilən müsibətlər onu hər zaman narahat edirdi. Mütaliəni sevdiyindən, Azərbaycanın tarixi ilə daima maraqlanmış və "axı, niyə biz onların cavabını verib susdurmuruq?”sualına cavab tapmağa çalışmışdı.
2020-ci ilin yanvar ayında Namiq Quliyev Sumqayıt Şəhər Hərbi Komissarlığı tərəfindən səfərbərliklə həqiqi hərbi xidmətə yola düşür. O, Goranboy rayonu Ağcakənddə yerləşən "N” saylı hərbi hissədə xidmətə başlayır. Andiçmə mərasimindən sonra Tərtər rayonunun Çaylı kəndindəki "N” saylı hərbi hissədə xidmətini davam etdirir. Xidməti dövründə döyüş tapşırıqlarını düzgün yerinə yetirən, nizam-intizama riayət edən nümunəvi əsgər olduğuna görə, komandanlıq tərəfindən dörd dəfə "Təşəkkürnamə” ilə təltif olunur.
Arıq, cılız omasına baxmayaraq, hərbidə atıcı olan Namiq Quliyev "PK” silahını, nə qədər ağır olsa da, fiziki güçünə görə asanlıqla daşıyırdı. Yorulmaq bilməyən, hərəkətlərində çevik, aktiv olan gənc əsgər savadı, bacarığı ilə bütün komandanlığın və döyüş yoldaşlarının hörmət bə rəğbətini qazanmışdı.
Sentyabr ayının 27-si 2020-ci ildə başlayan II Qarabağ müharibəsi zamanı, bütün gənclər kimi, o da sevinir. Nəhayət, illərlə onu narahat edən sualın cavabını indi özü verəcəydi. Ön xəttdə olan əsgərin müharibədə iştirak etmək şansı yüksək idi. Bu da onu sevndirirdi.
İgid əsgər bir çox istiqamətlərdə - Suqovuşan və Laçın uğrunda gedən döyüşlərdə fəal iştirak edir. Atıcı kimi, üzərinə düşən vəzifənin öhdəsindən layiqinc gəlir, yaralıların döyüş meydanından çıxarılmasına köməklik göstərir.
Namiq Quliyev 19 oktyabr tarixində anası ilə əlaqə saxlayır. "Özünüzü qoruyun, məndən nigaran qalmayın. Hər şey Vətən üçün!”kəlməsi onun sonuncü sözləri olur...
Oktyabrın 22-si Suqovuşan-Laçın istiqamətində gedən qızğın döyüşlər zamanı mərdlik, cəsarət nümayiş etdirərərk düşmənə layiqli cavab verən Namiq Quliyev qəhrəmancasına həlak olaraq Şəhidlik Zirvəsinə ucalır...
Azərbaycan Ordusunun məğrur, qorxmaz, cəsur əsgəri Namiq Quliyev 25 oktyabr 2020-ci ildə Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunur.
Cəmi 18 yaşı var idi. 2020-ci ilin dekabr ayında 19 yaşını qeyd edəcəkdi. Ömrü yazan Uca Allahdır. Namiq kimi oğula da şərəfli bir ömür yaşamağı, bu dünyada şərəfli bir ad qoyub getməyi nəsib etdi Rəbbimiz. Bu da bir insanın alın yazısı, taleyi idi...
Bu gün Vətən sevdalı qeyrətli oğlun ruhu sevimli ailəsində, azad olunmuş torpaqlarımızın hər qarışında dolaşır... Adı könüllərlə həkk olunmuş cəsur döyüşçünün qəhrəmanlığından hər kəs qürurla və fəxrlə danışır...
Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin igid əsgəri, canından, qanından keçərək adını Tarixin parlaq səhifələrinə Qızıl hərflərlə yazan, Allahın seçilmişlərindən olaraq dargahında məskunlaşan əməlisaleh Şəhidimiz – 18 yaşlı atıcı Quliyev Namiq Natiq oğluölümündən sonra, Azəbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevin müvafiq Sərəncamlarına əsasən, 3-cü dərəcəli "Vətənə xidmətə görə” ordeni,həmçinin "Vətən uğrunda”, Cəsur döyüşçü”, "Xocavəndin azad olunmasına görə”, "Suqovuşanın azad olunmasına görə” və"Laçının azad olunmasına gör”ə medallarıilə təltif olunub.
Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!
--------------------------------------------------------
CƏBRAYILOV ELÇİN SURXAY oğlu
(MAXE Kiçik Çavuş)
CƏBRAYILOV ELÇİN SURXAY oğlu10 yanvar 1982-ci ildə Sumqayıt şəhərində anadan olub. 1988-1999-cu illərdə Sumqayıt şəhər 23 saylı tam orta məktəbdə oxuyub. O, məktəb illərində Sumqayıt şəhər Bülbül adına 2 nömrəli Uşaq İncəsənət Məktəbində "Xalq çalğı alətləri” şöbəsinin "Tar” bölməsində musiqi təhsili alıb. Tarda çox gözəl ifa edən yeniyetmə, həmçinin gözəl də rəqs etməyi bacarıb. İdmana marağı olan Elçin idmanın "Cüdo” növü ilə də məşğul olub.
13.01.1999-cu ildəElçin Cəbrayılov Sumqayıt Şəhər Hərbi Komissarlığı tərəfindən Xızı rayonunun Giləzi qəsəbəsindəki "N” saylı hərbi hissəyə həqiqi hərbi xidmətə göndərilib. Daha sonra Tərtər rayonunun Qaraqoyunlu kəndində yerləşən hərbi hissədə xidmətinə davam edib. Təlimlərdə artilleriyanı mükəmməl öyrənir, xəritəni çox gözəl bilib.
C.Elçin 2000-2007-ci illərdə əmək fəaliyyəti ilə məşğul olub. 2007-2014-cü illərdə FHN DYMX-nin Sumqayıt şəhər 22 saylı Yanğından Mühafizə Xidmətinin bölmələrinin birində "çavuş” rütbəsi ilə "yanğınsöndürən”, "böyük yanğınsöndürən”, "bölmə komandiri” vəzifələrində çalışıb.
Elçin harada çalışır-çalışsın, gözəl xasiyyətinə görə hər kəsin qəlbinə yol tapa bilib. O, sadə, səmimi, zarafatcıl, deyib-gülən, qohumcanlı, dostcanlı olub. Hansı məclisdə, xeyir işdə olubsa, sevinib ki, hamı bir yedədir.
Elçinin uşaqlıqdan bir çox bacarıqları, həmçinin gözəl zövqü olub. Ev təmiri, müxtəlif dizayn və dekor işlərini çox sevib. Sonradan bu, onun xobbisinə çevrilmişdı. Özünün şəxsi usta alətləri də vardı. Qonum-qonşuda kimin problemi olardısa, Elçinə müraciət edərdi. Gənc "usta” da vaxt itirmədən gedər, təmənnasız köməklik göstərərdi.
E.Cəbayılov bir çox sahələrdə çalışsa da, uşaq ikən qəlbindən keçən bir arzunu gerçəkləşdirmək istəyir. O, I Qarabağ savaşında Füzuli və Cəbrayıl istiqamətində gedən döyüşlərdə iştirak edən, müharibə veteranı olan atası Surxay Cəbrayılovun və onun silahdaşlarının yarımçıq qalan işini tamamlamaq, Vətən torpağını düşmən əsarətindən azad edmək üçün hərbiçi olmağa qərar verir. Elə bu məqsədlə, 2015-ci ildə Müdafiə Nazirliyinə müraciət edir. razılıq alan gənc hərbiçi Qazax rayonu ərazisində, Avey dağı zirvəsində yerləşən "N” saylı hərbi hissədə xidmətə başlayır.
E.Cəbrayılov 2020-ci ilin fevral ayının 9-da Abşeron rayonunun Pirəkəşkül qəsəbəsində yerləşən "N” saylı hərbi hissəyə "Minamyot komandiri” vəzifəsinə təyin olunur. Müxtəlif hərbi təlimlərdə iştirak edir.
AİLƏ:Cəbrayılovlar ailəsinin də özünəməxsus həyat hekayəsi var. Surxay müəllim 1971-ci ildə Sumqayıta gələrək taleyini bu şəhərlə bağlayıb, 1980-ci ildə Nərminə xanımla ailə həyatı qurub. Ata və ana Sumqayıt şəhərindəki iri kimya müəssisələrindən birində -"Sintez Kauçuk” (SK) zavodunda işləyiblər. Elçinin ailəyə gəlişi onlara ilk övladın sevincini yaşadıb. Ailə üzvlərinin sayı artdıqca ailə qayğıları, problemlər də artmağa başlayıb.
1983-cü ildə ata-ananın çalışdığı sex bağlandıqdan sonra, Nərminə xanım işdən çıxıb. Surxay müəllim isə sentyabrın 2-də zavodun nəzdində olan və Sumqayıt Qarnizonuna baxan "Yanğından mühafizə” xidmətinə keçib. Daha sonra, Samirənin və Yalçının dünyaya gəlişi ilə ailə daha da böyüyüb...
Uzun müddət şəxsi mənzillərinin olması arzusu ilə yaşayan ailə, 1987-ci ilin yanvar ayının 10-da bacı-qardaşın ad günündə, yeni mənzilə köçür. Elə ad gününü, evgördüsünü bir yerdə qeyd edirlər. Məktəbli uşaqların sevincinin həddi-hüdudu olmur. O vaxtdan ana ailə qayğıları ilə yaşadı, ata isə YMX-də "Baş leytenent” rütbəsi ilə növbə rəisi işlədi...
Elçin məktəb illərinin xoş xatirələri ilə yaşayar, müəllimlərinə baş çəkmək üçün tez-tez məktəbə gedərdi. Oxuduğu sinfə girər, müəllimiylə görüşər, sonra dönüb uşaqlara deyərdi: "Baxın, uşaqlar, vaxtilə mən də bu məktəbə gəlmişəm, bu oturacaqlarda oturmuşam, dəcəllik də etmişəm... Bu binanın qədrini bilin!”.İstiqanlı, etibarlı, dostcanlı gənc oğlan, həmçinin köhnə məhlələrinə gedər, sinif yoldaşları ilə görüşər, onların xeyir-şər şlərində iştirak edərdi.
Atalarını hər zaman ciddi, formada görən uşaqların söz-söhbətləri, sirrləri anaları ilə olub. Ataya hər hansı məsələ ana vasitəsilə çatdırılıb. "Bəli”, "xeyr”lə böyüyən uşaqlarda atadan çəkinmə, hörmət və ehtiram olub. Nizam-intizama, qayda-qanuna riayət, səliqə-sahmanı qorumaq, böyüyə hörmət, doğruçuluq, düzgünlük... bir sözlə, bütün gözəl keyfiyyətləri Cəbrayılovların hər bir üzvü özündə daşıyıb.
Elçin hər kəsə qayğı ilə yanaşan, cibindəki 5 manat pulu, əynindəki gödəkçəni belə çıxarıb verməyə qadir olan gənc idi. Çox ürəyiaçıq, ürəyiyumşaq olduğundan deyərdi, "bəlkə onun vəziyyəti mənimkindən də pisdir”.Çox zəhmətkeş, ailəcanlı idi. Hər işin arxasınca da ”baş üstə” deyib gedərdi.
----------
Sentyabrın 26-sı 2020-ci ildə işdən evə gələn Elçin, sentyabrın 27-si Qarabağ bölgəsinə gedəcəyini bildirir. O, 27 sentyabr tarixində II Qarabağ müharibəsi başlayan gün sübh tezdən əziz-doğmaları ilıə görüşüb evdən çıxır. Və əlaqə saxlamaq üçün üstündə, yalnız zəng gedib-gəlsin deyə, sadə, köhnə bir telefon götürür...
Elçin C. ailədə aldığı tərbiyə ilə hər zaman düşdüyü mühitdə seçilirdi. Döyüşdən sonra fasilə veriləndə onların mövqelərindən bir qədər aralı, bir çobanın daldalanacaq kimi düzəltdiyi komaya bənzər yer var idi. Bir də görərdin, Elçin qaça-qaça gedərdi ora, bir neçə dəqiqədən sonra geri dönərdi. Onun bu hərəkətindən Artıq bəzi yoldaşları şübhələnməyə də başlamışdılar ki, "o, niyə ora gedir?”. Sonradan aydın olur ki, hər dəfə Elçinə ailəsindən, əzizlərindən zəng gələndə o, belə edir. Yaxın yoldaşı soruşanda cavabı o olur ki, "yaşca böyük olduğumdan, burada sizin böyüyünüz sayılıram. Hər dəfə ailəmlə danışanda ağlayıram. Bunu görməyəsiz deyə, uzaqlaşıram”. Bəli, o, istəməyib ki, özündən kiçiklərin yanında gücsüz, zəif görünsün.
Elçin ailəsi ilə son danışığında, sanki vəsiyyət edirmiş kimi, uşaqlarını atasına tapşıraraq, "onlara mənim yoxluğumu hiss etdirməyin”deyərək sağollaşıb.
Okyabrın 20-sindən 21-inə keçən gecə, 2020-ci il. Füzuli rayonunun Qaragöz kəndi istiqamətində gecə saat 10 radələrində şiddətli döyüşlər gedir. Bir tərəfdən ətrafı bürüyən duman, bir tərəfdən şiddətli yağış... Hər yan palçıq... Səhər saat 6-7-arası bir metr qabağı belə görmək olmur... Duman çəkildikcə qarşıda xeyli sayda erməni piyadaları görünür. Həmçinin minamyotlardan və pulemyotlardan açılan atəş insana göz açmağa belə imkan vermir. Beləliklə, qanlı döyüş başlanır. Torpaqlarımızın azadlığı, bütövlüyü uğrunda canından keçməyə hazır olan Vətən sevdalı oğul bu savaşda ürəyindən dəyən güllədən yerindəcə həlak olur və ən uca zirvəyə - Şəhidlik məqamına yüksəlir...
Azərbaycan Ordusunun mərd, cəsur döyüşçüsü Elçin Cəbrayılov oktyabr ayının 25-i Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunur.
27 yaşında ailə hayatı quran Qəhrəmanımızın Damla və Nərmin adlı iki qızı Şəhidimizin yadigarı olaraq, bizlərə əmanətdir. Fidan balaların parlaq gələcəyi naminə canlarından keçməyə hər an hazır oldular qeyrətli Vətən oğulları!!!
Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin 38 yaşlı kiçik çavuşu Elçin Surxay oğlu Cəbrayılov ölümündən sonra, Azərbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevin müvafiq Sərancamlarına əsasən, "Vətən uğrunda” və"Füzulinin azad olunmasına görə” medallarıilə təltif olunub.
Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!!!
----------------------------------------------------------
MƏMMƏDOV NOVRUZ İNQİLAB oğlu
(MAHHXHQ, əsgər)
MƏMMƏDOV NOVRUZ İNQİLAB oğlu20 mart 1991-ci ildə Sumqayıt şəhərində dünyaya gəlib. 1997-2006-cı illərdə Sumqayıt şəhər 6 saylı tam orta məktəbdə oxuyub. Doqquzillik təhsildən sonra "Colgate” firmasında çalışıb.
2010-cu ilin aprel ayında Səfərbərlik və Hərbi Xidmətə Çağırış üzrə Dövlət Xidmətinin Sumqayıt Şəhər İdarəsi tərəfindən həqiqi hərbi xidmətə çağrılan Novruz Məmmədov ilk öncə Gəncə şəhərində yerləşən "N” saylı hərbi hissədə xidmətə başlayıb. Andiçmədən sonra Goranboy rayonunun Ağcakənd qəsəbəsində yerləşən "N” saylı hərbi hissənin 3MAT-ın Qərargah bölüyündə xidmətini davam etdirib. O, 2011-ci ilin oktyabr ayında həqiqi hərbi xidmətini başa vuraraq evə dönüb.
N.Məmmədov 2011-2014-cü illərdə ailə qayğıları ilə yaşayıb.
N.Məmmədov Hərbidə müddətdən artıq xidmət etmək, həmçinin "sürücü” kimi çalışmaq üçün, Sumqayıt şəhər, H.Z.Tağıyev qəsəbəsində yerləşən hərbi hissənin rəhbərliyinə ərizə ilə müraciət edir. Müraciətinə müsbət cavab alan N.Məmmədov 2014-cü ilin fevral ayından MAXE sürücü kimi hərbidə fəaliyyətə başlayır.
N.Məmmədov uşaqlıq xəyal və arzularını gerçəkləşdirir hərbiçi olmaqla. Bir vaxtlar əlçatmaz sandığı sənətin sahibi olduqdan sonra, hətta niyyət elədiyi iki qurbanı da kəsərək, kasıb, imkansız ailələrə paylayır. İstəyinə çatan gənc oğlan, həmin gün özünü dünyanın ən xoşbəxt insanı sanır...
N.Məmmədov 01.04.2014-cü il tarixdən 27.04.2014-cü il tarixinədək hərbi hissədə "sürücü” ixtisası üzrə tam kursu bitirir. İmtahan komissiyasının 05.05.2014-cü il tarixli qərarı ilə, "sürücü” ilk hərbi ixtisası üzrə III dərəcə alır.
N.Məmmədov işlədiyi dövrdə ictimai-siyasi tədbirlərin, döyüş təlimlərinin aktiv iştirakçısı olur, komandanlığın bütün tapşırıqlarını doğru, düzgün, vaxtında yerinə yetirir. Xoş xasiyyəti, mehribanlığı, qoçaqlığı ilə əsgər və zabitlərin xüsusi rəğbətini qazanır.
N.Məmmədov 2015-ci ilin may ayının 9-da Rusiyanın paytaxtı Moskva şəhərində keçirilən Böyük Vətən Müharibəsinin 70 illik yubileyinə həsr olunmuş hərbi paradda iştirakına görə, Rusiya Federasiyası Müdafiə Nazirliyinin xüsusi medalı ilə təltif edilir.
Ailə:Məmmədovlar ailəsi beş nəfərdən ibarət olub.Halal nemət sahibi olan İnqilab Məmmədov uzun illər fəhlə işləyərək, ailənin təlabatlarını ödəməyə çalışıb. Ana - Şəfiqə xanım evdar xanım olub, ailə qayğıları ilə yaşayıb. Mehriban bacı-qardaşlar olan Novuz, Röyal və Arzu hər zaman bir-birilərinə arxa-dayaq olublar.
----
Novruzun gözəl xasiyyətinə və xarakterinə görə, əhatə dairəsi geniş idi. O, yoldaşlıqda etibarlı, sədaqətli olmaqla, dost qədrini bilən, dostu ayağa verməyən, sirrini qoruyan idi. Əiaçıq, mərd səxavətli olmaqla yanaşı, cibindəki son pulunu belə, təkcə dostları, yoldaşları üçün deyil, ətrafında gördüyü ehtiyacı olan insanlara tərəddüd etmədən xərcləyən biri idi.
Təbiət vurğunu olan Novruz heyvanları çox sevərdi. O, heyvanlar aləmi ilə bağlı, istənilən biliyə malik idi. Uşaqlıqdan televiziyada nümayiş olunan "Heyvanlar aləmində” verilişinə maraqla baxardı. Özünün əvvəllər "Cesi” adlı xaski cinsindən iti, daha sonra isə "Ağca” adlı dəcəl bir pişiyi də olmuşdu. Heyvanlara diqqət ayıran Novruz, pişiyinin nazını çəkməkdən, ona diqqət göstərib qulluq etməkdən xüsusi zövq alar, rahatlıq tapardı.
27 Sentyabr 2020-ci il tarixində II Qarabağ müharibəsi başlayan zaman, Novruz Məmmədov da müharibəyə cəlb olunaraq, ön cəbhəyə göndərilir. Füzuli, Cəbrayıl, Xocavənd rayonlarının, Hadrut, Tuğ və bir çox qəsəbə və kəndlərin düşmən tapdağından təmizlənməsində yaxından iştirak edərək, qəhrəmanlıq nümayiş etdirir.
24 Oktyabr 2020-ci il tarixdə sübh tezdən Novruz evlərinə zəng edir, anası ilə danışır. Heç kimin ağlına da gəlməzdi ki, bu, igidimizin sonuncu zəngi olacaq, bir neçə saatdan sonra Vətənin cəsur, qeyrətli oğlu gözlərini əbədi yumacaq...
24 Oktyabr 2020-ci il tarixdə Füzuli rayonunun Qarğabazar kəndi uğrunda qızğın döyüşlər gedir. Qanlı savaşda misilsiz şücaət göstərən igidimiz Novruz Məmmədov ürəyinə dəyən snayper gülləsindən ağır yaralanır. Təcili olaraq Füzuli rayonundakı Hərbi Hospitala aparılarkən, mətin əsgər yoldaca ən uca məqama – Şəhidlik Zirvəsinə ucalır və adını Yeni tariximizə Qızıl hərflərlə yazır.
25 oktyabr 2020-ci il tarixdə Şəhidimizin nəşi yaşadığı ünvana gətirilir. Qəsəbə nümayəndəliyi, ictimaiyyət və ailə üzvləri şəhidlə vidalaşdıqdan sonra Novruz Məmmədov Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn edilir.
Bütün gənclər kimi, Novruzun arzularından biri nümunəvi bir ailə qurmaq, oğul-uşaq sahibi olmaq idi. Ailə yaxın-doğmalarla birlikdə kiçik bir məclis qurub, gəlini gətirmək, Novruzla bağlı arzuları gerçəkləşdirmək istəyirdilər. O, cəbhəyə getməzdən əvvəl nişanlanmışdı. Ailə toya hazırlıq ərəfəsində idi. Novruzun sevincdən gözlərinin içi gülürdü. Kim bilir ki, bu, haqsız dünyada başına nə gələcək... Təəssüf ki, hər iki gəncin qanad açan arzu-diləklərin xoşbəxtlik çırağı yana bilmədi. Namərd gülləsinə tuş gəlməsəydi, Novruz gozəl bir ailə qura, övlad sahibi ola, əzizlərini sevindirə bilərdi... Bu da onun alın yazısı, qisməti imiş demək... Nişanlı olan 29 yaşlı bir gəncin arzuları yarımçıq, gənc bir qızın isə gözləri yaşlı qaldı...
Cəmi 29 il ömür sürdü qəhrəmanımız. Lakin bu ömrü elə yaşadı ki, gözəl, insani keyfiyyətləri ilə hər kəsin qəlbində özünə yuva quracaq, əməlləri ilə xatirələrdə yaşayacaq silinməz tarix yazdı. Ailə üzvlərinə etdiyi zənglərdə belə, şikayət etməz, böyük əhval-ruhiyyə ilə tezliklə qələbənin qazanlacağını söyləyərək, hər kəsdə ruh yüksəkliyi yaradardı. Bu idi bizim cəngavər Vətən oğlu! Elə ölümün də gözünə dik baxaraq, canından, qanından keçməyə hazır oldu, təki "VƏTƏN SAĞ OLSUN!” deyə! Şəhadətiylə TARİXin yaddaşına həkk etdi adını Azrbaycan Ordusunun qeyrətli, cəsur hərbiçisi NOVRUZ MƏMMƏDOV!
Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün təmin edilməsi uğrunda döyüş əməliyyatlarına qatılaraq, hərbi hissə qarşısında qoyulmuş tapşırıqların icrası zamanı vəzifə borcunu şərəflə yerinə yetirdiyi üçün, Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin cəsur əsgəri – MAXE Məmmədov Novruz İnqilab oğlu ölümündənsonra Ölkə Rəhbərinin müvafiq Sərəncamlarına əsasən, "Vətən uğrunda”, "Füzulinin azad olunmasına görə”, "Laçının azad olunmasına görə” və "Xocavəndn azad olunmasına görə” medallarıilə təltif olunub.
Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhididmiz!!!
----------------------------------
İSGƏNDƏROV İLKİN CAMAL oğlu
(Çavuş)
İSGƏNDƏROV İLKİN CAMAL oğlu18 mart 1999-cu ildə Sumqayıt şəhərində anadan olub. 2005-2017-ci illərdə Sumqayıt şəhərində yerləşən Qubadlı rayon Mehman Ağayarov adına Kavdadıq kənd tam orta məktəbində oxuyub.
İlkin təbiətcə sakit, mehriban, gülərüz, hər kəsə hörmətlə yanaşan bir gənc idi. Körpə yaşlarından ailənin ilk çırağı olan bu uşaq zamanla hər kəsin etimadını qazanmış, mülayim və xoş xasiyyəti, ailəcanlılığı, vətənpərvərliyi, xüsusilə tərbiyəsi ilə onu tanıyanların sevimlisi olmuşdu.
Vətənpərvər ruhda böyüyən İlkin, hələ məktəbdə oxuduğu illərdə müharibəyə həsr olunmuş döyüş filmlərini maraqla izləyərdi. Qismətlərinə "qaçqın”lıq həyatını yaşamaq nəsib olmuş atasına Qarabağla, mənfur ermənilərlə bağlı çoxlu suallar verərdi. Ata da səbr və təmkinlə oğlunun suallarını cavablandırardı.
Yuxarı siniflərdə oxuyanda İlkin tarix fənninə daha çox maraq göstərir, doğma diyarının tarixini daha mükəmməl bilməyə çalışırdı. Hərbi hazırlıq dərslərində fəallığı ilə seçilən İlkinin qəlbinin dərinliyində hələ heç kəsin bildirmədiyi arzular baş qaldırırdı...
Aktiv hayat tərzi yaşayan gənc, bədənin sağlam və formada olması üçün, fərdi şəkildə idmanla məşğul olurdı. Hər gün sübh tezdən dəniz kənarına qaçış edir, trenajor zallarına gedirdi. Dostlarıyla futbol, voleybol, bosketbol oynamaqdan zövq alırdı...
Hərbi xidmətə gedənəcən zamanını boş keçirməmək, vaxtənı dəyərləndirmək üçün İlkin əmək fəaliyyəti ilə məşğul olur.Halal zəhmətin dadını ilk dəfə duyan gənc, özüylə hətta qürur da duyur.
2018-ci ilin aprel ayında Sumqayıt Şəhər Hərbi Komissarlığından İ.İsgəndərova "Çağırış” vərəqəsi gəlir. O, Vətən qarşısında borcunu yerinə yetirmək üçün, əvvəlcə Gəncə şəhərində yerləşən "N” saylı hərbi hissəyə həqiqi hərbi xidmətə göndərilir. Xidməti dövründə rabitədə xidmət göstərərək, təlim və tədrisdə, döyüş tapşırıqlarının yerinə yetirilməsində fərqlənərək komandanlığın diqqətini cəlb edir. Hər zaman öndə olmağa çalışan gənc əsgər verilən tapşırıqların vaxtında, doğru, düzgün icrasına nail oilmaqla seçilir.
2019-cu il okytyabrın 1-də xidmətini başa vuran İ.İlkin, boş-bekar qalmayaraq, müxtəlif özəl sektorlarda çalışır, halal zəhməti ilə qazandığı maaşla özünün və ailəsinin tələbatlarını ödəyir.
Dostluqda, yoldaşlıqda etibarlı olan İlkinin yüksək insani keyfiyyətlərinə görə, əhatə dairəsi geniş olsa da, o, əsasən 3 nəfərlə dostluq edirdi. Bəzən bu dostluğa həsəd aparanlar da olurdu. Kərim, Gündüz, əvvəl əsgər yoldaşı, sonradan yeznə-qayın olduğu Elşən və İlkin; dörd dost, dörd qardaş və dörd sirdaş! Hər biri də dostluqda etibarlı olan, dostluğa sadiq qalan əsl İnsanlar! İlkin dostları ilə hər zaman fəxr edər, qürur duyardı.
Ailə:Əslən Qubadlı rayonunun Hacılı kəndindən olan İsgəndərovlar ailəsi 1993-cü ilin məlum hadisələrindən, Qubadlı rayonu işğal olunduqdan sonra, məcburiyyət qarşısında qaçqınlıq və köçkünlük hayatını yaşamalı olur. Onlar Sumqayıt şəhərinə pənah gətirərək burada məskunlaşırlar. Camal bəy əslən Ağcabədi rayonundan olan Ramilə xanımla tanış olur və ailə həyatı qurur. Ailənin iki sevinc payı – İlkan və İlkanənin dünyaya gəlişləri ailəyə səadət bəxş edir. Doğma dədə-baba torpaqlarının həsrəti ilə yaşayan gənc ailə, bir gün yurd yerlərinə qayıdacaqlarına olan ümidlərini itirmirlər...
Camal bəy uzun müddət tikinti sahəsində usta kimi çalışaraq evin tələbatlarını, problemlərini həll edirdi. Rəmilə xanım Çörəkbişirmə sexində işləməklə bərabər, uşaqların tərbiyəsi ilə məşğul olurdu. Ailədə övladlar tərbiyəli, əxlaqlı, vicdanlı, xeyirxah vətətəndaş kimi böyüyür, vətənpərvər ruhda tərbiyə alırdılar.
İlkin elə uşaq yaşlarından atasının, əmisinin Qarabağ torpaqları, doğma Qubadlının səfalı yerləri, mənfur düşmənin Azərbaycam xalqının başına gətirdikləri müsibətlər haqqında söhbətlərini maraqla dinləyər, düşmənə nifrət hissi ilə böyüyərdi.
I Qarabağ savaşında İsgəndərovlar nəslindən də itkilər vardı. İlkinin əmisi Mübariz İsgəndərov 1993-cü ildə, dayısı Əvəz Həsənov 2002-ci ildə şəhid olmuşdu. İtkilər İlkini bir an belə rahat qoymurdu. Ən böyük arzusu düşmənin layiqli cavabının verilməsi, günahsız insanların, şəhidlərin qisasının alınması, bütün torpaqlarımızın işğaldan azad olunması idi. O, doğma diyarını azad, xalqının firavan, xoşbəxt yaşamasını görmək istəyirdi...
-----
2020-ci ilin iyul ayında baş verən Tovuz hadisələrindən sonra, İlkin özünə yer tapa bilmirdi. Düşmənin təxribatı nəticəsində şəhid olan Polad Həşimovun və onun döyüş yoldaşlarının itkisi gənci çox sarsıtmışdı. General Polad Həşimovun nəşi Sumqayıta gətirilən gün izdihamın arasında İlkin də vardı. O, elə həmin an öz qərarını verir...
Qəlbi düşmənə nifrət hissiylə vuran gənc, birbaşa Hərbi Komissarlığa gedərək adını könüllülərin siyahısına yazdırır. Əslində İlkin, Vətən qarşısında borcunu həqiqi hərbi xidmətdə olmaqla ödəmişdi. O, könüllü yazılmaya da bilərdi. Lakin günahsız qurbanların intiqamı və darda olan Vətənin Azadlıq çağırışı onun qəlbində tuğyan edən alovu daha da qızışdırmışdı...
21 Sentyabr 2020-ci ildə İ.İlkin, Çağırışa əsasən, Vətənə xidmətə yola düşür. 27 Sentyabr tarixində başlayan II Qarabağ müharibəsi zamanı, Abşeron rayonunun Pirəkəşküı qəsəbəsində yerləşən Hərbi hissədə bir həftəlik təlimlərdən sonra İlkin İsgəndərov birbaşa ön cəbhəyə göndərilir. O, Füzuli, Cəbrayıl istiqamətlərində gedən döyüşlərdə iştirak edir, bir çox kənd və qəsəbələrin, strateji əhəmiyyətli mövqelərin alınmasında şücaət göstərir.
Son dəfə, oktyabrın 24-ü axşam saatlarında aləsinə zəng edən cəsur əsgər, həddən çox bağlı olduğu əzizləri ilə danışır. Anası ilə danışanda sevinclə deyir: "Çavuş rütbəsi almışam. Ana, çox sevinirəm. Məndən narahat olma. Hər şey yaxşıdır. Kəndimizə az qalıb. İlk addımı özüm atacam kəndimizə, sonra isə siz gələrsiz. Özündən müğayat ol. Ana, Allaha əmanət olun! Özünüzü qoruyun!”.
İlkinin sevincinin həddi-hüdudu olmur. Bir tərəfdən aldığı rütbənin, digər tərəfdən doğma dədə-baba yurdunun bir addımlığında dayanıb yurd qoxusunu almaq sevincini ifadə etmək mümkün deyil...
25 Oktyabr 2020-ci ildə Cəbrayıl rayonu uğrunda gedən döyüşlərdə fəal iştirak edən İlkin İsgəndərov, söz verdiyi kimi, təkcə dayısının və əmisinin deyil, minlərlə günahsız insanların qisasını alaraq Şəhidlik Zirvəsinə yüksəlir və Azərbaycanın Zəfər tarixinə adını əbədilik həkk edir!
İ.İsgəndərov Qubadlını görməsə də, valideynlərinin, qohumlarının ona danışdıqlarından necə səfalı bir yer olduğunu anlamışdı. Uşaqlıqdan "Qubadlını mən alacam!”deyirdi igidimiz. Elə Qubadlı şəhərinin işğaldan azad olunduğu gün - oktyabrın 25-də Şəhidlik şərbətini içir yenilməz, məğrur Qəhrəmanımız!
Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin igid, qorxmaz, cəsur döyüşçüsü İlkin İsgəndərov 25.10.2020-ci il tarixdə Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunur.
Vətən sevdalı İ.İlkin digər arzularına - sevib-seçdiyi qızla ailə qurub oğul-uşaq sahibi olmaq, anasına nənəlik sevincini yaşatmaq, övladına Peyğəmbərimizin şərəfinə sevdiyi "Yusif” adını qoymaq... – çatmasa da, canı və qanı bahasına da olsa, ən ümdə arzusunu reallışdıra bildi. Bu gün Vətənin işğaldan azad olunmuş torpaqlarında üçrəngli Azərbaycan bayrağı qürurla dalğalanır. Bu əzəmətə görə, Azərbaycan Ordusunun çavuşu İlkin İsgəndərov olmaqla, bütün Şəhidlərimizə borcluyuq, onlarla qurur duyur, fəxr edirik!
Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin qəhrəman oğlu, 21 yaşlı çavuş İsgəndərov İlkin Camal oğlu ölümündən sonra, Azərbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevin müvafiq Sərəncamlarına əsasən, "Vətən uğrunda”, "Cəsur döyüşçü” və "Füzulinin azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.
Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!!!
-------------------------------------------------------------
FƏTULLAYEV TƏRLAN AMANŞAH oğlu
(Əsgər)
FƏTULLAYEV TƏRLAN AMANŞAH oğlu15 may 1989-cu ildə Sumqayıt şəhərində dünyaya göz açıb. Ailənin 3 uşağı arasında sonbeşik olan Tərlan 1995-2005-ci illərdə Sumqayıt şəhərinin H.Z.Tağıyev qəsəbəsində yerləşən 6 saylı tam orta məktəbdə oxuyub. Doqquzillik təhsildən sonra sənədlərini peşə liseyinə verib, "Çilingər-qaynaqçı” sənətinə yiyələnərək, təhsilini uğurla başa vurub.
Tərlan Fətullayev 2007-ci ildə Sumqayıt Şəhər Hərbi Komissarlığından həqiqi hərbi xidmətə çağırılaraq, Vətən qarşısındakı borcunu ödəmək üçün, Naxçıvan Muxtar Respublikasının Şahbuz rayonundakı "N” saylı hərbi hissəyə göndərilib. Xidmətini şərəf və ləyaqətlə yerinə yetirən gənc əsgər 2009-cu ildə xidmətini başa vuraraq yenidən doğma ocağa qayıdıb.
Tərlan hələ uşaq vaxtlarından sakit təbiətli, az danışan, xoş xasiyyətli, saf qəlbli olub. Mərd, səxavətli yeniyetmə, bir tikəsi olsa belə, yanındakı insanla bölüşüb. Böyüklə böyük, kiçiklə kiçik kimi rəftar edib, ağsaqqal və ağbirçəklərə hörmətlə yanaşıb, ağıllı məsləhətləri dinləyib.
Tərlanın ən çox xoşladığı məşğuliyyət balıq tutmaq idi. Zamanla hobbisinə çevrilən məşğuliyyət ruhən ona rahatlıq verib.
Gözəl, mərdanə keyfiyyətlərinə görə, Tərlanın ətrafında xeyli dostları olub. Elə bu, sədaqətli, etibarlı dostları ilə gün keçirməyi, futbol oynamağı, balıq tutmağı çox sevib. Dostcanlı, qohumcanlı olan gənc oğlan, mehribançılığın, xoş ünsiyyətin tərəfdarı idi.
T.Fətullayev 2009-2012-cü illərdə "Şirvan” çeşidləmə stansiyasında (Müəl.:sonradan adı "H.Z.Tağıyev” ÇS adlanıb) çilingər-qaynaqçı vəzifəsində çalışıb.
Həqiqi hərbi xidmətdə olarkən, qəlbində hərbiçi olmaq arzusu baş qaldıran gənc, istəyini reallaşdırmağa qərar verir. Bu məqsədlə o, ərizə ilə Müdafiə Nazirliyinə müraciət edir. Müraciəti müsbət qarşılanan T.Fətullayev 2013-cü ildə müddətdən artıq həqiqi hərbi xidmət qulluqçusu kimi, hərbidə fəaliyyətə başlayır. İlk əvvəl Naftalan şəhərində, daha sonra isə ön cəbhədə - Tərtər rayonunda xidmətini davam etdirir.
F.Tərlan 2016-cı ildə baş verən "Şanlı Apel döyüşləri”ndə iştirak edərək, öz şücaətini göstərir. Həmin ilin iyul-avqust aylarında təyinatla H.Z.Tağıyev qəsəbəsindəki "N” saylı hərbi hissəyə dəyişdirilir.
Ailə:Fətullayevlər ailəsi sakit, xoşbəxt həyatlarını yaşayıblar hər zaman... Ailə tərkibi ata, ana, bir bacı və iki qardaşdan ibarət olub. Ata uzun müddət "Şirvan” çeşidləmə stansiyasında işləyib, ailəni halal zəhməti ilə dolandırıb. Zərifə xanım H.Z.Tağıyev qəsəbəsində yerləşən Hərbi Hava Qüvvələrinin nəzdində olan müəssisədə fasiləsiz olaraq işləyib. Hazırda təqaüdçüdür. Ailənin qız övladı Gülzar xanım və oğul övladı Tural Fətullayev ailə həyatı qurublar. F.Tural da hərbiçidir, Hərbi Hava Qüvvələrində çalışaraq Vətənə sədaqətlə xidmət edir.
---------
2016-cı ilin sonlarında 27 yaşlı Tərlan qohumlarından sevib-seçdiyi Şəlalə xanımla ailə həyatı qurur. İki il sonra, 2019-cu ilin aprel ayında Fətullayevlər ailəsində bir qız övladının dünyaya gəlişi ailənin hədsiz dərəcədə sevincinə səbəb olur. Körpənin adını "Günəş” qoyurlar, taleyi Günəş tək parlaq, qəlbi Günəş tək isti olsun deyə. Günəşin varlığı ilə Tərlanın xoşbəxt bir ailə hekayəsi cızılır... Gözəl bir ailə tablosu!
2020-ci ilin iyul hadisələri Aprel döyüşləri iştirakçısı olan Tərlanı çox məyus edir. Azərbaycan Ordusunun fəxrləri olan zabitlərin, başda generel-mayor Polad Həşimov olmaqla, həlak olmalarını düşmənə bağışlaya bilmir. Qisas hissi ilə alışıb-yanan hərbiçi döyüş meydanında olmağı, düşmənin layiqli cavabını verməyi gecə-gündüz düşünür. Nəhayət, belə bir gün gəlib çatır...
2020-ci il sentyabr ayının 27-sində düşmənin təxribatına qarşı, Ali Baş Komandanın əks-hücum əmri ilə, II Qarabağ müharibəsi başlayır. Bütün Azəbaycan ayağa qalxır. Hər bir gənc Hərbi Komisssarlıqların qarşısında sıraya düzülərək könüllü olaraq ön cəbhəyə getmək üçün yazılır. Tərlan da səbirsizliklə öz zamanını gözləyir. Və oktyabr ayının 6-sı Tərlan yoldaşları ilə birlikdə ön cəbhəyə yola düşür. Cəbrayıl və Füzuli rayonları uğrunda gedən döyüşlərdə fəal iştirak edir. Əsasən də, zirepli maşınların idarə edilməsində öz peşəkarlığını nümyiş etdirir.
Oktyabr ayının 11-i Füzuli-Cəbrayıl istiqamətində düşmən apdağı altında olan torpaqlarımızın yağılardan azad olunması uğrunda qızğın ölüm-qalım mübarizəsi gedir. Tərlan da bu döyüşlərdə əsl şücaət göstərərək mənfur ermənilərin layiqli cavabını verir. Qorxmaz igidimiz döyüş zamanı qəlpə yarası alır və Bakıdakı hərbi hospitala gətirilir. Hər kəs Tərlanın tezliklə sağalıb ayağa duracağına ümid bəsləyir. Tərlan özü də tez bir zamanda sağalıb, yenidən döyüş meydanına atılmaq üçün çabalayır. O, bu, ağır anlarda ilk növbədə körpə, fidan balası Günəşi bircə dəfə də olsa görmək, qoxusunu ciyərlərinə çəkmək istəyir...
Allahın yazdığı taledən kənara çıxmaq olmur. Cəsur döyüşçü, Vətənin qeyrətli oğlu da həyatının son dəqiqələrini yaşayaraq oktyabr ayının 25-i səhər saatlarında gözlərini əbədi olaraq yumur. Uca Allah onu milyonların içərisindən seçərək ən uca məqama - Şəhidlik Zirvəsinə yüksəldir.
Fətullayevlər ailəsi II Qarabağ müharibəsində iki ağır itkinin acısını yaşayır. Tərlanın bibisi oğlu Şeydayev Rafael İlham oğlu da torpaqlarımızın işğalçılardan azad olunması uğrunda gedən döyüşlərdə qəhrəmancasına həlak olaraq Şəhidlik şərbəti içir...
Azərbaycan Ordusunun mətin əsgəri Tərlan Fətullayev Vətən müharibəsində Füzuli və Cəbrayıl uğrunda gedən döyüşlərdə düşmənə qarşı qəhrəmancasına savaşaraq, 44 günlük müharibənin Zəfər tarixinə adını Qızıl hərflərlə yazır!
Canları və qanları bahasına Yeni Tarix yazan qeyrətli Azəraycan oğullarının sayəsində Qarabağ torpaqları düşmən tapdağından azad oldu, ana-bacıların, qız-gəlinlərin tapdanmış namusunun, işgəncələrə məruz qalmış günahsız insanların, Vətən yolunda canlarından keçən Şəhidlərimizin.... qisası alındı və torpağın hər qarışında Zəfər bayrağı dalğalandı. Bu idi Ali Baş Komandanın uzaqgörən ağıllı siyasəti, əzmi, qüdrəti! Bu idi məğrur Azərbaycan əsgər və zabitlərinin yenilməz şücaəti!
Azərbaycan Ordusunun cəsur əsgəri Tərlan Fətulayev oktyabrın 25-i 2020-ci il tarixdə Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunur.
Ana: "Ömrünün 32-ci baharını Tərlansız keçirdik... Çox təəssüf edirəm. Amma ölümü valideynə şərəf, başucalığı gətirən ölümdür. Hər kəsin qarşısında alnıaçığıq. Hər zaman sevimli, hörmətli olub. Qapıdan çıxanda dediyi sözləri unutmuram: "Ana,özünə, uşaqlara bax, fikir eləmə. Mən gedərəm, ya qəhrəman olaram, ya qazi olaram, ya da ki şəhid. Təki sən fikir eləmə, ağlama... Oğlumla qürur duyuruq!”.
Şəlalə xanım (həyat yoldaşı): "Tərlanın arzularının əksəriyyəti qızı ilə bağlı idi. Onu sağlam böyütmək, rəqsə qoymaq, oxutdurub ali təhsilli, iş adamı kimi görmək istəyirdi. "Günəş qızım həkim olacaq” deyirdi...”.
Tarixə adını Qızıl hərflərlə yazdıran Azərbaycan Ordusunun cəsur döyüşçüsü, 31 yaşlı MAXE əsgər Tərlan Amanşah oğlu Fətullayev ölümündən sonra, Vətən qarşısında göstədiyi xidmətə və şücaətə görə, Azərbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevin müvafiq Sərəncamlarına əsasən, "Vətən uğrunda”, "Cəbrayılın azad olunmasına görə”, "Füzulinin azad olunmasına görə” və "Laçının azad olunmasına görə” medallarıilə təltif olunub.
Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!!!
Aygün Hacıyeva,
jurnalist, yazıçı-publisist
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.
