O fərqliydi deyirdilər... Əslində o fərqli deyildi Allaha yaxin əsl insan hissləriylə yaşayan bir xanim idi... Onun səsi, nitqi, təfəkkürü və gözəlliyi tam fərqliydi. Çox gözəl idi.Badami iri qara gözləri, baxişları Azərbaycan gözəlinin simvoluydu. Mən uşaqlıqdan bu qadin danişanda ruhum.dincəlirdi. Anarın Təhminə obrazının kamil prototipi idi...

Yeniyetmə illərimdən izləyirdim onu, vurğun idim bu qadına. Qəribədi elə bilirdim bu dünyada ruhuma yaxin təkcə odur... Gözlərinin dərinliyində bir az kədər, biraz ümid bir də parlaq işıq vardi... Nurəngiz Gün... Bu ad mədəniyyət və ədəbiyyatımıza öz nuru və gözəlliyi ilə həkk olunmuşdu. Onu az adam tanıyardı... Amma ziyali insanlar hamısı tanıyardı...

Gözəlliyi ilə Azərbaycan tamaşaçısının yaddaşına həkk olmuşdu.Dodagında gülüş gözlərində kədər yaşadan gözəl deyərdim bu xanıma. Gözəl xanim, istedadli şair, fədakar ana Nurəngiz xanım bu gün gözlərini yumaraq bizdən əbədi ayrıldı... Müsahibələrindən biri məni lap məyus elədi: "Gözəlliyimin qədri bilinmədi, heyf oldu getdi. Gözəlliyimə yaraşan həyatım olmadı. Bir dəfə qardaşım mənə baxıb dedi ki, ay bacı, sən indi şahın süfrəsində oturmalısan. O, məni çox gözəl duyurdu. O, görürdü ki, kimlər xoşbəxtlik tacını başına qoyub gəzir... Mən indi başa düşürəm hər şeyi. Şəkillərimə baxanda deyirəm ki, İlahi, bu qızdakı nə gözəllik olub belə? Yəqin belə olacaqmış... Bir də mən o vaxt heç nəyi axtarmırdım axı... (Nurəngiz xanımın müsahibəsindən)

Allah rəhmət eləsin! Sənin gözəlliyin və yazıların hamımızın yaddaşinda əbədi həkk oldu....