Sumqayıt şəhərində yaşayan Oleq və Anna Zabolotnılar 14 uşaq
böyüdür. Böyük övlad – Venyaminin artıq 23 yaşı var, ən kiçik övladın
isə 4 yaşı var.
Tanışlıq vaxtı cütlük həyatın onlara bu qədər uşaq ürəklərində
döyünən belə bir ailə xoşbəxtliyini bəxş edəcəyini təsəvvür belə
etməzdi.
"İki uşaq atası olan dostlarımdan biri çətinliklə dolanmağından
tez-tez şikayətlənir və həmişə məndən on dörd uşağı necə saxladığımızı
soruşur. Mən özüm də bilmirəm. İnam kömək edir. Bu gün çörək var
yeyəcəyik, sabah isə görək başımıza nə gələcək. Uşaqların geyimi var,
hamısı məktəbə gedir. Böyük uşaqlarım kollecdə oxuyur və işləyirlər”, -
Oleq danışır.
Ailə Sumqayıtın yerli sakinlərindəndir, paytaxt Bakıya isə heç
getməyə cəhd etmirlər. Onlar bu şəhərdə də özlərini komfortda hiss
edirlər. Oleq evlərin təmiri ilə məşğul olur, əlindən çox iş gəlir. Bu
yaxınlarda o, öz evinin mətbəxini təmir edib. Anya evdar qadındır. Onun
günü səhər saat 6-dan başlayır: əvvəlcə o, balacaları məktəbə yola salır
– uşaqların üzünü yumaq, saçlarını daramaq, geyindirmək və yedizdirmək
lazımdır. Daha sonra isə böyük uşaqları məktəb və işə yola salır. Bundan
sonra isə ev işlərini görmək vaxtı yetişir – bütün ailə üçün nahar
hazırlamaq, təmizləmək, yumaq, Dima ilə gəzmək. O, ailənin ən həssas
fərdidir: 7 yaşlı uşaq "Daun sindromu"ndan əziyyət çəkir.
"Çox
təəssüflər olsun ki, bizim şəhərdə Dima kimi uşaqlar üçün ixtisaslaşmış
hospital mərkəzlər yoxdur. Bir neçə dəfə onu "Daun sindromu"ndan əziyyət
çəkən şəxslər üçün reabilitasiya mərkəzinə apardıq. Lakin kiçik övladım
olanda, mən evdə qalmalı oldum. Hamıya nəzarət etmək lazımdır. Dimanı
müalicəyə heç cür apara bilmirik. Bacardığım qədərilə onu inkişaf
etdirməyə çalışıram”.
Çətinliklər və xoş anlar barədə
Ailə üçün hazırda ən kəskin məsələ ev məsələsidir. Uşaqların sayı
beşə çatanda ailə artıq ikiotaqlı mənzilə yerləşmirmiş. Uçota dayandıq,
müavinət almağa başladıq, bu yaxınlarda sosial yardım məsələsini həll
etmişik, lakin mənzil sahəsinin genişləndirilməsi ilə bağlı məsələ hələ
də açıq qalır. Qızlar bir otaqda, oğlanlar digər otaqda, Oleq və Anya
mətbəxdə yatırlar. Və şikayətlənmirlər, əksinə, əllərində olan hər şeyə
görə şükür edirlər.
"Mən uşaq müavinətini düzəldəndə dedilər ki, onu yalnız beş uşağa
verə bilərlər – qanunda belə bir bənd var və bunu dəyişmək mümkün deyil.
İndi baxın: əgər bütün ailə üçün məbləğ iki min manata qədərdirsə, bu
gün biz yalnız 600 manat alırıq", - Oleq deyir.
Anya bildirir ki, beş uşaqla dükana getmək asan deyil: hamısı
cərgələrin arası ilə qaçırlar, onlara nəzarət etmək lazımdır, üstəlik
alış-veriş də etməlisən. İndi, uşaqların sayı üç dəfə artıqdan sonra
dükan səfəri üç yerə bölünüb – birinci dəfə marketə ən vacib şeylərin
arxasınca gedirlər, sonra ata evə qayıdıb oğlanları götürərək bazara
meyvə-tərəvəz üçün gedir, bundan sonra isə ana yenə qızlarla dükana
gedir.
"Çox istərdim ki, şəxsi nəqliyyatımız olsun, lakin minik avtomobili
artıq bizə yaramaz. Yəqin ki, mikroavtobus lazımdır (gülür). Onda Dimanı
müalicəyə aparmaq asan olardı", - Anya deyir.
"Oy, bütün bunlar sizinkilərdir?"
Ailə, hətta natamam bir tərkibdə gəzməyə gedəndə, ətrafdakı insanlar
maraqla baxır və hər zaman eyni sualı verirlər "Oy, bunlar
sizinkilərdir?”. Valideynlər gülərək, cavab verirlər ki, "hələ bunlar
hamısı deyil”.
Yeri gəlmişkən uşaqların hamısı evdə valideynlərinə kömək edirlər: Böyüklər balacaların qayğısına qalırlar. Özləri
şirniyyatçılardan öyrənir və demək olar ki, hər həftə sonu evdə hazırlanan şirniyyatlarla ailə üzvlərini sevindirirlər.
Ailənin həyatını rayonun rahat infrastrukturu asanlaşdırır. Məktəb yaxınlıqda olduğu üçün uşaqlar məktəbə özləri gedib-gəlirlər.
İdman və yaradıcılıq bölmələri ilə vəziyyət hələ də çətindir. Ailə uşağın məşğuliyyəti üçün 30 manat ayırmaq imkanında deyil.
Ancaq
balaca uşaqlar ruhdan düşmür, evdə şəkil çəkir, ustad dərsləri təşkil
edir, böyüklər isə muncuqda əşyalar toxuyur və ağacdan brelok
hazırlayırlar.
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.
