"Məndə yaradıcılıq ruhu var”

Təranə Feyzullayeva: "Səbrli insanlara qibtə edirəm”

Təranə Feyzullayeva AzTV-də uzun illər çalışıb. Eləcədə bir çox saytlarda və mətbuat orqanlarında işləyib. İndi də mətbuatda çalışır. İncəsənət İnstitunun məzunu səmimi, sadə, dəyərli insan, ziyalı Təranə xanımın bu günlərdə evliliyinin 19-cu il dönümü, eləcə də bu yaxnlarda doğum günü olacaq. Bir vaxtlar tanınmış admlardan müsahibə götürən Təranə xanımın özünün də müsahibə verməsi yəqin ki, onun özü üçün də çox maraqlıdır. ..

-Təranə xanım, jurnalist fəaliyyətinizlə bağlı yadınızda hansı maraqlı hadisələr qalıb?

- O vaxtı Fəxrəddin Manafovun baş rolda olduğu ”Təhminə” filminin nümayişi idi. Mən onda "Azərkinovido”da işləyirdim. "Təhminə”dən yazmaq istəyirdim. Fəxrəddin Manafov dedi ki, Təranə xanım 10 dəqiqə vaxtımız var, bundan artıq söhbət edə bilmərik. Dedim ki, 10 dəqiqə yox, lap 5 dəqiqə də kifayətdir. Əgər söhbətimiz tutmasa ayrılarıq. Sizi inandırım ki, Fəxrəddin Manafov iki saatdan çox mənimlə danışdı. Deməyəcəyi sözləri də dedi. Dostları artıq pəncərəni döyürdülər ki, gəl, maşınla harasa getməli idirlər. Söhbətimi ona gətirirəm ki, insanın danışıq qabiliyyəti olmalıdır, söhbətə girişməyi bacarmalıdır. Və səmimi olmalıdır ki, söhbəti alınsın. Bizim söhbətimiz elə alındı ki, elə bil ki, neçə ildi bir-birimizi tanıyırıq, dostuq. İnanırsınız ki, nə o ayrılmaq istəyirdi, nədə mən. Belə müsahiblərim olub.

AzTv-də işləyəndə Vaqif Səmədoğlu ilə müsahibələrim olub. Ən sevimli müsahibim o olubdu. O çox gözəl danışırdı. O hər dəfə deyirdi ki, Təranə, bunu elə elə, bunu belə elə. Deputat olduğu vaxtlarda da mənə köməyi dəyib. Azərbaycan televiziyasına getməyimdən tutmuş o həmişə mənim arxamda dayanıb.

"Kommunist” qəzetində İlham Rəhimlinin yanında ştatdankənar müxbir idim. O mədəniyyət xəbərlərini mənə həvalə etmişdi. Bir gün mənə evə tələsirdim. Aşıqlar Məclisindən qəzetə xəbər verməliydim. Gözləməliydim ki, "Aktyor evi”ndə saat yeddi olsun, tədbir başlasın. Mən tələsdiyim üçün afişaya baxdım. Nə yazılmışdı onu yazıb informasiya kimi verdim qəzetdə getdi.Sən demə afişada adı yazılan aparıcı xəstələnib, onu başqa aparıcı əvəz edib. Sonra İlham müəllim məni gördü, dedi ki, sən niyə tədbirdə iştirak etməmisən, afişadan informasiya hazırlamısan. Məndə ağladım. Bu da mənə dərs oldu. Artıq tamaşaya, tədbirə gedəndə də axır qədər qalırdım.

-Nədən bəs jurnalist ola-ola müsahibə vermək istədiniz?

-Mənim Televiziya ilə paralel mənim "Kommunis”, "Səhər”, "Azərbaycan gəncləri”, "Qobustan” jurnalı və s. mətbuat orqanlarında mədəniyyətlə bağlı 400-dən çox məqalələrimişıqlandırılıb. Nəbi Xəzri, Vaqif Səmədoğlu, Fəxrəddin Manafov, Polad Bülbüloğlu və s. tanınmış adamlardan müsahibələr almışam. Azərbaycan televiziyasında işlədiyimə görə məni tanıyırdılar, ona görə də yolum mətbuata açıq olub.

Ola bilr ki, sizdə bir nur gördüm. Mən heç vaxt müsahibə verməmişəm. İstədim ki, kimsə məni dindirsin, bəlkə mənimdə deməyə sözüm var, bəlkə məndə nəsə demək istəyirəm.

-Türkiyənin sabiq prezidenti Süleyman Dəmirəlin həyat yoldaşından müsahibə götürməyiniz necə oldu?

- O vaxtı mən Bəxtiyar Qaracanın rəhbərlik etdiyi redaksiyada işləyirdim. Bəxtiyar Qaraca çox demokratik bir insandı. O vaxtı "Gecə kanalı”nı yaratdı, bizə böyük dəstək oldu. Bəlkədə bizim bir jurnalist kimi formalaşmağımızda onun rolu əvəzsizdir. Bunu itirmək olmaz. O dedi ki, Süleyman Dəmirəlin xanımı rəsm sərgisinə gəlir sən gedib ondan müsahibə alacaqsan. Çox çətin bir situasiya idi. Təbii ki, mühafizə var idi. Mən müsahibə aldım, müsahibə efirə getdi. Çox yaxşıda müsahibə verdi. Gənclərə öz arzularını bildirib. Deyib ki, Bakıya rəsm müsabiqəsinə qatıldığına görə çox şaddır. Və çox sevinir ki, Bizim gənclər onlarınkindən də qat-qat aktivdir. Bu o vaxt 23 yaşında gəncin həyatında böyük hadisə idi. Bəxtiyar Qaracanın xidmətlərini gərək itirməyək də.

-Hansı arzularla yaşayırsınız?

-Hamı kimi sabaha inam var. Sosial şəbəkələrdə aktivəm. Şəkil paylaşmağı sevirəm. Buda sənətimdən irəli gəlir. İncəsənət İnstitutunu bitirmişəm. Tələbə yoldaşlarımın çoxu aktyor, aktrisa işləyirlər. Status yazmağı, bölüşməyi, insanların fikirlərini öyrənməyi sevirəm. Bu da elə jurnalistikanın bir sahəsidir. Fikir körpüsüdür.

Qızım rəssamlığa hazırlaşır, arzu edirəm ki, Universitetə girsin. Oğlum 10 yaşındadır. Məndə yaradıcılıq ruhu var. 40-45-dən sonra insanlar bir balaca bədbinləşir, özlərini yaşlı hesab edirlər. Mən o insnaları başa düşə bilmirəm. Mən 45-i keçmişəm. Məncə 40-dan sonra insanda daha çox yaradıcılıq ruhu onda olur. Daha çox özünü dərk edir, daha çox özünü sevir. Öz həyatımdan misal gətirim. Mən yaradıcılıq ruhlu insanam. Mənim dostluğumda çox ziyalılar var. Mən onun şeirlərini oxuyuram. Elə Bəxtiyar Qaracanı götürək. Mən onu həmişə bir müdir kimi görmüşəm. Mən bu yaxınlarda onun şeirlərini sosial şəbəkədə gördüm. Gödüm ki, bu insan tamam romantik təbiətli insnadır. Mənim dostluğumda çox şairlər var. Mən onların şeirlərini oxuyuram, qiymətləndirirəm.

Yazmağı sevirəm. Axır vaxtlar "Esse”lərə meyilliyəm.

-Xobbiniz nədir?

- Xobbim şəkil çəkdirməkdi, gəzməkdi, şəkil paylaşmaqdı, maşın sürməkdi. Yoldaşım mənə ad günümdə maşın aldı, təəssüf ki, o maşını vurdum. Ona görə də əlimdən aldı. İndi yenədə söz verib ki, icazə verəcək mən sükn arxasında oturum. Maşın sürməyi çox sevirəm.

-Yoldaşınız hansı sahənin adamıdır?

- Yoldaşım rəssamdır, avanqard üslubda şəkillər çəkir. Daha çox Türkiyə ilə bağlı adamdı. Əbilov adına Mədəniyyət Mərkəzində rəssamlıqdan dərs deyir. Qızım da onun yolunu davam elətdirir.

-Yoldaşınız heç şəklinizi çəkibdi?

- Bəli. Elə ilk evləndiyimiz ili, ad günümü bir yerdə keçirdik. Elə həmin o ad günündə mənim partretimi işləyib. Partretlərimi işləyir. Bir qadın kimi mənə qiymət verir. Əl işlərini bəyənirəm. İradlar da tuturam.

Ən çox fotonu sevirəm. Mənə elə gəlir ki, fotoqraf da ola bilərəm. Bir balaca quş, ağac, gül görəndə ona saatlarla baxmağı xoşlayıram.

-Sizdə teatra maraq hardan yarandı?

-Mən İncəsənət Universitetini bitirmişəm. İki il teatrşünaslıq kursuna getmiəm. Daha sonra rejissor kimi İnstituta daxil olmuşam. Həmişə də teatrla əlaqəli olmuşam. Teatr, mədəniyyət mənim sahəmdir. Kəmalə Müzəffərin, Naibə Allahverdiyevanın, Sənubər İsgəndərlinin oynadığı tamaşaları çox sevirəm. Tanıdıqlarım gənclik illərindən ünsiyyətdə olduqlarım qadınlardı.

Qadın mövzusu bizim əsərlərdə azdır. Deyək ki, Hüseyn Cavid "Afət”i yazıb. "Afət” kimi müasir əsərlər azdır. Deyək ki, kinoda "Təhminə”ni yaratdılar. O kino böyük ajiotaj yaratdı. Teatrda da elə obrazlar olmalıdır. Qadın böyük bir fəlsəfədir. Bunu masştabnı səhnəyə gətirməlidirlər. İstərdim "Afət”i müasir tondemdə görüm səhnədə. İstərdim Anna Kareninanı görüm səhnədə. Mən qadın obrazını oxumağı da, baxmağı da çox sevirəm.

-Seriallarla aranız necədir?

-Ancaq Kəmalə Müzəffərin baş rolda oynadığı "Vicdan haqqı” serialına baxıram. Seriallar məni qane eləmir, amma orda oynayan aktyorların əziyyətinə qiymət verirəm. Mənə elə gəlir ki, yaxın gələcəkdə bu da professional forma alacaq.

Kinonu dəhşət dərəcədə sevən bir insanam. Ən çoxda köhnə filmləri. Sofi Lorenin, Marcello Mastroyaninin oynadığıfilimləri. Culyetta Mazinanın baş rolda oynadığı "Kabiriya gecələri” filmini də çox sevirəm. Ən çox favaritim Anna Manyanidir. İtaliyanın öz dövründə yeganə "Oskar” alan qadını olub. Onun ləqəbi qılınc qadındır. Bu aktrisa mənim kumirimdir.

İnstitutda oxuyanda Lütvü Məmmədbəyov və çox rejissorlar məni çox dəvət edib seriallara. Mən jurnalistikanı seçdim. İkiyə bölünməyi sevmirəm.

-Övladlarınızı hansı sahədə görmək istərdiniz?

-Qızımı rəssam-dizayner , oğlum isə biznesmen görmək istərdim. Bu da ola bilər ki, romantizm və realizmin qovuçduğu andır.

-Mətbəxdə vəziyyət necədir. Bir şey hazırlaya bilirsinizmi?

- Mətbəxdə çox gözəl kulinaram. O qadın ki, naz edir mən mətbəxə girmirəm, mənim qulluqçum var. Mən elə şeyləri götürmürəm.Normal qadın mətbəxtdə çox gözəl biş-düş eləməlidir, həyat yoldaşını, uşaqlarını sevindirməlidir. Vaxt tapdıqca gözəl balıq, toyuq ləvəngisi, plov bişirirəm, salatlar hazırlayıram. Qızım mənim köməkçimdir.

-Hansı musiqini sevirsiniz?

-Yatmazdan əvvəl kitab, musiqi mənim ayrılmaz hissəmdir. Klassik musiqini çox sevirəm. Azərbaycan musiqisindən Alimi çox sevirəm. Son oxuduğu "Xatirələr” mahnısını dəhşət dərəcədə sevirəm. Nəzakət Teymurovanın "Qal sənə qurabn olmum” mahnısını da bəyənirəm. Yaş ötdükcə insan xalq mahnılarını sevir. Sevmədiyim şeyləri sevirəm. Paradoks bundadır.

-Paxıllğınızı çəkənlər var?

-Sizcə mənim paxıllığımı çəkən olar?..Mən bütün qadınları sevirəm, onların tərəfindəyəm. Qadın olduğum üçün bilirəm ki, nə qədər əziyyət çəkirlər. Amma qadınlardan çox kişilərlə mənim dostluğum tutur.

-Çox əsəbi insansınız?

-Emosianalam. Amma əsəbidəola bilərəm. Qızım dediyimi etməyəndə, yoldaşımla mübahisə düşəndə bu olur. Yeganə öz xasiyyətimdə ehtiyac duyduğum bir şey varsa o da mənim səbirsizliyimdir. Özümə səbir diləyirəm. Çox səbirsizəm. Səbirli insanlara qibtə edirəm.

Dəqiqliyi, dürüstlüyü qiymətləndirənəm, sözdən çox əmələ qiymət verirəm. Əgər bir insan əməli ilə mənim gözümdə ucala bildisə o mənim bioqrafiyama yazıldı...Elə bir yaşdayam ki, elə bir abi-havadayam ki, məni qırmaq, nə iləsə təəccübləndirmək mümkün deyil. Məni bir tamaşa ruhlandıra, bir musiqi qanadlandıra, bir rəsm əsəri göylərə uçdura bilər. Elə bir tempdəyəm.Bir ağacın altında oturunb düşünərəm. ..

-Şəkillərinizdə də qəmli anlar olur?

- Yoldaşım rəssamdı oda baxanda bunu deyir. Şəkil çəkdirəndə şən olmağa çalışıram, amma yenədə hissolunur ki, üzümdə bir qəmginlik var. Onu gizlədə bilmirəm. Onu özüm də çox hiss edirəm. Nə qədər çalışıram it-batolsun əslində o qabarır.Böyük aktrisa Anna Manyanison filmlərinin birində monoloq deməlidir. İşıqla rqurulub. Ona deyirlər ki, siz qrimlənməlisiniz, üzünüzün qırışları görünür.O deyir ki, siz işıqları elə qurun ki, mənim üzümün qırışları aydın görünsün. Əgər onlar olmasa mən,mən olmaram. O dövr üçün qadın üçün buböyük cəsarətdir. Yəniməniqoypishaldadagörsünlər.Hərqırışhəyatımınbircizgisidir.

-Hansı televiziya kanallarına baxırsınız?

-Televiziyaya qayıtmaq fikrim var.Sevimli kanalım o vaxt AzTv idi. Fikirləşirdim ki, Azərbaycan televiziyası profesional bir kanaldı.Rus kanallarına daha çox baxıram.ANS-ATV-yə baxıram.10 iləyaxın televiziyada işlədim.Ailə qurdum, AzTV-dən ayrıldım.ABA televiziyasında çalışdım.Sonra müxtəlif qəzet və jurnallarda çalışmışam.İndiyə kimi də bu davam edir.

Qazaxstan Diasporasının Azərbaycan bölməsinin mətbuat attaşesi kimi çaslışmışam.Burdakı mədəniyyət hadisələrini onlara çatdırmışam.Bu işlərin aparılmasında onlara çox böyük yardım etdim.Taryel Məmmədovgil orda mədəniyyətlə bağlı katoloq çıxartdılar. O katoloqu redaktə elədim.

Fikrimvar ki, AzTV-də bir layihə edim.

-Ölkədəki müharibə sizə necə təsir etdi?

-Hamı kimi mən də həyəcanlı idim. Üstəlik bir mətbuat nümayəndəsi olaraq mən də prosesləri izləyirdim, yenə də izləyirəm.Qarabağ problem yaralı yerimizdir.Bu haqda mən öz səhifəmdə də fikirlərimi paylaşdım.Mənim atam bakılıdır, anam qarabağlıdır.Anam qarabağlı olduğuna görə bu nisgil həmişə bizim ailədə yaşanır.Hamı kimi mənim də ümidim var ki, əvvəl-axır biz Qarabağa qayıtmalıyıq.Həqiqət yerini tapmalıdır.Qarabağ bizim olmalıdır.Prezident bu məsələni həll edəcək.Prezidentimizə inanıram.Dövlət çalışır ki, insnalar Qarabağa qayıtsın, qaçqınlar öz vətənlərinə sahiblənsinlər.Bu yolda İlham Əliyevə inanmaq, onun arxasında durmaq lazımdır.

-Başqa hansı planlarınız var?

- Teatr aləmində çalışan bir insan kimi monotamaşaları çox sevirəm. İstərdim ki, teatrlarda monotamaşalar qoyulsun. O vaxt Türk Bələdiyyə Teatrı monotamaşalar gətirmişdi. Tamaşa gedə-gedə tamaşaçılar bir saat qabaq zalı tərk edirdilər.Bu istər aktyorlara, istərsə də bizə çox pis təsir etdi.Biz də mədəniyyət hələ o səviyyədə inkişaf etməyib ki, bir aktyorun oyununa əvvəldən axıra qədər baxmağa səbrimiz çatsın…

Bir teatr gəlmişdi.Lanqust gülüşü” tamaşası ilə.Svetlana Lazereva öz yoldaşı ilə gəlmişdi.Mən o tamaşaya baxdım, həzz aldım.İki nəfərin oyunu zalı doldurmuşdu.

Mənim yaralı yerim monotamaşalardı.Şəxsən mənim imkanım, sponsorum olsa elə monoteatr yaradaram ki, onun öz ritimləri olsun.Necəki, "Yuğ” teatrının öz xüsusi tamaşaçıları var, elə bir şey.

Sosial şəbəkələr bizim ayrlmaz hissəmizdir.Mən aktiv olduğum üçün şəkil paylaşıram, statuslar yazıram.İstəyirəm ki, insnalar bunu normal qəbul eləsinlər.İnsanlar başadüşür ki, biz burda ən çox fikir mübadiləsi edirik.Ola bilər ki, kimsə çox şəkil paylaşır.Ola bilər bu mənim xobbimdir.Şəkil paylaşmaq mənim xobbimdir.Mən kimnənsə heç nə ummuram.Bu mənim ruh halımdır…Burda hər şey etika daxilində olsun.İnsanlar normativlərə riayət etsin.Səhv düşənlər də olur.İstərdim ki, buda öz yerində otursun.Hər kəs öz təbəqəsi ilə dostluq eləsin.Xətrimə dəyən insnalar da çox olur.Hansı ki, onlar təsadüfən gəlib bura düşürlər.Yersiz danışan insnalar "bloka” atılır, çıxıb gedir.

-Allaha ibadət necə edirsiniz?

Allaha bağlıyam.Orucluq aylarında namaz qılıram, oruc tuturam.İstəyirəm bu daimi olsun.Bunu eləmirəmsə Allah günahımdan keçsin.Yaşlaşa-yaşlaşa bu arzunu həyata keçirəcəyəm.Çünki bu da müsəlman aləmində vacib bir şərtdir.Çalışıram ki, dürüst yaşayım.Artıq həyatı dərk edirəm.İstəyirəm ki, başımı yastığa qoyanda, Allahın qabağında hesabat verəndə ilk növbədə alnıaçıq, üzüağ olum.

Namiq MƏMMƏDLİ