11.10.2020-cü il tarixdə Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunan igid əsgər – Azərbaycan Bayrağı ordenli HƏMİDOV İZZƏT RÖVŞƏN oğlunun həyat hekayəsi...

İZZƏT RÖVŞƏNoğlu HƏMİDOV 28 fevral 2000-ci ildə Sumqayıt şəhərində dünyaya göz açıb. 2007-2017-ci illərdə Sumqayıt şəhər 26 saylı tam orta məktəbdə təhsil alıb.

Həmidovlar ailəsində dünyaya gələn 3 oğlan uşağı Vəfa xanımın himayəsində olublar. Ana min bir əziyyətlə uşaqlarını böyüdüb ərsəyə gətirib, hər cəfalarını çəkib. İzzət evin ilk övladı olub. 

İzzət Həmidov çox ağıllı, təlim-tərbiyəli, nizam-intizamlı, ananın sözünə canla-başla qulaq asan, tapşırıqlarını "baş üstə” deyərək yerinə yetirən, böyüyə hörmət qoyan, həqiqətpərəst, doğrucul bir oğul olub.

Oğlunun hələ uşaq yaşlarında gözəl rəqs etmək qabiliyyətinə malik olduğunu görən ana, onun bu sahədə dərslər almasını istəyir. Rəqsə böyük marağı və həvəsi olan İzzət "Turanə” rəqs qrupunun üzvü olaraq, 12 yaşına kimi rəqqaslıq edir. Rəsul müəllimin rəhbərliyi altında, kollektivin üzvləri ilə birlikdə müxtəlif tədbirlərdə, məclislərdə ürəklə çıxış edərək, öz məharətini göstərir. Az zamanda məhşurlaşan yeniyetmə, hətta müxtəlif telekanallara da dəvət alır, dəfələrlə "Yaxşıların yaxşısı” nominasiyasının qalibi olur. Bir qədər böyüdükdən sonra, 7-ci sinifdə oxuyanda "bu sənət mənlik deyil” deyib, o, rəqsdən uzaqlaşır.

İzzət uşaqlıqdan futbol həvəskarı olub. Rəqsdən çıxdıqdan sonra, Bakının "AZAL” klubununun aşağı yaş qrupunda çıxış etməyə başlayır. Artıq ona rəsmi maaş da verəcəkdilər.

Uşaqlıqdan İzzətin böyrəyində və ayaqlarında müəyyən problemlər olub. Həkim bildirib ki, top zərbə ilə böyrəyinə dəyərsə, "kistası” partlaya bilər. Oğlunu itirməkdən qorxan ana ondan xahiş edib ki, bir daha fütbola getməsin. İzzət anasının xahişini yerə salmayıb futboldan da uzaqlaşır.

İzzət Həmidov 11-ci sinfi bitirdikdən sonra, "pizza, pide, lahmaçun utası olacam” deyir. Dediyi kimi, AAFF Parkda lahmacun-pizza ustası kimi işləməyə başlayır. O, II Qarabağ müharibəsində şəhid olmuş Milli Qəhrəman Cəbrayıl Dövlətzadə ilə bir yerdə işləyir. Cəbrayıl burada aşpaz kimi çalışırdı. Hər iki dost işlərindən zövq alırdılar.. İzzət iki ildən çox burada çalışdı...

Vəfa xanım o günləri belə xatırlayır:"Hara gedirdisə, məni yarıdırdı. Hər addımı uğurlu idi. Günə 25 manat pul qazanırdı. Deyirdi, "ana, əsgər gedim-gəlim, günə 30-40-manat pul alacam, sənə özüm baxacam, qoymayacam işləyəsən. İndiyəcən sən işləmisən, bəsdir””.

İzzət əsgərliyə könüllü gedib. Çünki uşaqlıqdan böyrəyində yırtıq, ayağında reno xəstəliyi var idi deyə, hərbi xidmətə yararlı deyildi. Bu səbəbdən İzzəti xidmətə çağırmırdılar. Xəstəliyinə görə dövlət tərəfindən ona aylıq müavinət də verilirdi.

İzzətin 19 yaşı olanda, ortancıl qardaş Elvin həqiqi hərbi xidmətə gedir. İzzətlə anası Elvinə baş çəkmək üçün, onun xidmət etdiyi hərbi hissəyə gedirlər. Oradan gələndən sonra İzzət anasına deyir:"Ana, mən mütləq əsgər getməliyəm. O forma mənim arzumdur. İcazə ver, ana. Sənin razılığını istəyirəm. Çox istəyirəm ki, əsgər olum...”.

İzzət hərbi xidmətə getməkdən ötrü, ona təyin olunmuş müavinətdən də imtina edir. Bir il hərbi Komissarlığa gedib-gəlməkdən yorulmur. Hər dəfə də təkid edir ki, onu əsgərliyə aparsınlar. Sevdiyi hərbi formanı əyninə geyinmək üçün, Vətən eşqli gənc, bir an da belə, məqsədindən əl çəkmək istəmir. Nə olursa-olsun arzusuna qovuşmağa can atır.

Vəfa xanımın 3 oğlu olsa da, İzzəti fərqli istəmiş, ona tamam fərqli hisslərlə bağlanmışdı. Hətta qohum-əqrəbalar da deyirdilər ki, "İzzətə bu qədər mehrini salma...”.Hər dəfə oğlunun hərbi xidmətə getmək istəyini eşidən ana etiraz etsə də, bir gün oğlunun arzusuna qarşı çıxmayaraq bir söz demir...

İzzət Həmidov çox böyük sevinc və qürur hissi ilə birbaşa Sumqayıt Şəhər Hərbi Komissarlığına yollanır. Burada onu hərbi xidmətə göndərmək istəmədiklərinə görə, komissiya üzvləri ilə mübahisə də edir ki, "baxın, mən sizdən sağlamam”. Ona bildirirlər ki, "bir də bura gəlmə, yoxsa polis çağıracağıq!”. Məyus olan İzzət baş verənləri əzizlərinə danışaraq deyir: "Mənə dəli kimi baxırlar. Kimsə gedib özünü saxlatdırmaq istəyir, mən getmək üçün dalaşıram”.Dayısı da ona cavab verir ki, "bu, sənin üçün türk serialları deyil”.O, dayısının sözünə, "dayı, təki gedim, qayıdanda hamı məni alqışla qarşılacaq, "cest” verəcək” deyib gülümsəyir. Kimin ağlına gələrdi ki, hər şey elə İzzətin dediyi kimi olacaq...

İzzət əsgərliyə getmək üçün bir il komissarlığa gedib-gəlir. Nəhayət, istəyinə nail olur. Bir gün əlində "Çağırış” vərəqəsi sevinə-sevinə evə gələrək, "Ana, mən gedirəm!”deyir. Əziz-doğmalar yığışaraq İzzəti hərbi xidmətə yola salırlar. Bu, onun doğma ocağından son çıxışı olur.

İllər uzunu Vətən torpağının 20 faizini işğal etmiş düşmənin layiqli cavabını vermək, günahsız insanların, şəhid olmuş oğulların qisasını almaq üçün böyük ruh yüksəkliyi, özünəinam, özünəgüvən hissi ilə Vətənə xidmətə getdi İzzət Həmidov!

İ.Həmidov həqiqi hərbi xidməti keçmək üçün ilk əvvəl Ağcabədi rayonunun Haramı düzünə göndərilir. Artıq bir il idi ki, orada xidmət edirdi. Burada vəziyyət ürəkaçan olmasa da, İzzət bir dəfə də olsun şikayət etmir. O, gözəl insani keyfiyyətləri, bacarığı, cəldliyi, fəallığı, mərdliyi ilə seçilərək zabit heyətinin və döyüş yoldaşlarının rəğbətini qazanır.

İzzət müharibə başlamamışdan iki gün qabaq - sentyabrın 25-də evə zəng edir, sevincini anası ilə bölüşür, birnəfəsə bütün fikirlərini çatdırmağa çalışır: "Ana, məni burada manqa komandiri seçdilər”, "Anacan, əsgərlikdən gəlim, Elvinə, Nurlana, hamıya kişilikdən danışacam”...

Sentyabrın 27-si 2020-ci ildə II Qarabağ müharibəsi başlanan zaman İzzət Həmidovu Füzuli istiqamətinə göndərirlər. Heç vaxt heç kimə əyilməyən, kiməsə ağız açılmasını qəbul etməyən məğrur əsgər bu dəfə də evlərinə zəng edəndə anasına dönə-dönə tapşırır: "Ana, birdən bilməzsiz, məni kiməsə tapşırtdırarsız, xəstəliyimə görə arxaya çəkərlər məni. Etməyin aaa.... Ana, bilirsən, səni nə qədər çox seviəm... Əgər elə edərsənsə, səni heç vaxt bağışlamaram! Eşidirsən, ana, məni tapşırmayın!..”.

Ön cəbhədə qızğın döyüşlər gedirdi. Azərbaycan Ordusunun cəsur, qorxmaz əsgəri İzzət Həmidov Füzuli rayonunun kənd və qəsəbələrinin düşməndən təmizlənməsi istiqamətində gedən döyüşlərdə mənfur qonşulara qarşı mərdliklə savaşır, igidlik göstərir. Qələbə əzmi yüksək olan gənc əsgər düşmənə göz qırpmağa belə imkan vermir.

Oktyabr ayının 2-də İzzət anasına zəng edərək, sevincini gizlətmir: "Eşitdim, orada şəhid ailələrinə pul verirlər. Çox sevindim. Ana, mənə bir şey olsa, sən evimizin borcunu ödəyərsən”.Bu sözü eşidən ananın oğluna acığı tutur: "Bu nə danışıqdır?! Bir də belə demə! Eşitmək belə istəmirəm!”.

İzzət anasına çox bağlı idi. Demək olar ki, onunla nəfəs alırdı, barmağına bir daşın dəyməsinə belə, imkan verməzdi. İzzətin xasiyyəti, xarakteri də tamam fərqli idi. Ailəcanlı, qayğıkeş, ürəyiyanan, diqqətcil oğul hər zaman anasına duaçı idi. Onu xoş sözləri ilə əzizləyərdi. Anasına zəng edəndə deyərdi: "Ana, ölüm ayağının altında, Allah ömrümdən alsın, sənə versin”, "Ana, burada bütün əsgərlər sevdiyini düşünür, mən səni düşünürəm”, "Ana, səni çox sevirəm! Mən heç vaxt evlənməyəcəm. Sən təksən, mən də tək qalacam. Qaradaşlarımı evləndirəcəm, səninlə qalacam”...

Bəli, İzzət anasına olan sevgisini, qəlbindən gələn hissləri ifadə etməyi, duyğularını bildirməyi bacarırdı.

Ana:"Əsgərliyə gedəndən sonra cəmi iki dəfə onu görə bildim: bir andiçməsində, bir də fevralın 28-də ad günündə. Bu, son görüşüm oldu. 10 ay intizarında idim balamın...”.

İzzətin bir çox qabiliyyətləri olub: iti yaddaş, anındaca vəzityyətdən çıxış yolu tapmaq, hədəfi düzgün seçmək... O, ən çətin əməliyyatlarda iştirak edərək düşmənin bütün koordinatlarını tuturdu. Qaraşın olduğu üçün, təxəllüsü "nigeriyalı”idi. Sonradan gələn könüllülərə təlim keçirdi. Topçu kimi də, hara getmək lazım idisə, birinci o, özünü önə atardı. Döyüş vaxtı düşmənin xeyli sayda canlı qüvvəsini və texnikasını məhv etmişdi.

Gənc əsgər yalnız və yalnız irəli baxırdı. O, tezliklə torpaqlarımızın azad olunmasını, Azərbaycan bayrağının doğma yurd yerlərində dalğalanmasını düşünürdü...

Oktyabrın 9-u Füzulinin Alıxanlı kəndi uğrunda düşmənlə üz-üzə qızgın döyüşlər başlayır. Şir ürəkli igidimiz bu döyüşdə neçə düşməni məhv etsə də, qarşılıqlı atışma zamanı atılan minamyotun ətrafa sıçrayan qəlpələri onun şah damarına dəyir və həmin an igidimiz Allah dərgahında ən uca maqama - Şəhidlik Zirvəsinə ucalır...

Ana:"İzzət hələ uşaq ikən şəhid olacağını söyləyərdi. Bu sözünə görə həmişə əsəbiləşər, onunla mübahisə edərdim. Onda heç müharibə ab-havası yox idi...”.

Əslən Qubadlıdan olan İzzət Həmidov hələ uşaqlıqdan vətənpərvər ruhda böyümüşdü. Mehriban xasiyyəti, şirin zarafatları, maraqlı söhbətləri ilə yaddaşlarda qaldı Vətən sevdalı Qəhrəmanımız.

İzzət Həmidov Şəhid olmaq arzusuna çatmaq üçün, canı qədər sevdiyi anasının, əzizlərinin onunla bağlı olan gözəl arzularının üstündən xətt çəkdi, amalı və məsləyi naminə! O, 44 günlük Vətən müharibəsində qazanılan Zəfər tarixinə öz adını Qızıl hərflərlə yazdı.

Bu gün azad olunmuş Qubadlıda və digər torpaqlarımızda, bir Vətən oğlunun arzuladığı kimi, yenilməz Azərbaycan bayrağı dalğalanır. Və o torpaqlarda Şəhidimizin ruhu rahat dolaşır... Bir gün o yerlərə dönəcək əzizlərini gördükdə isə, daha rahat nəfəs alacaq Vətən svdalı oğul.

2020-ci il oktyabrın 9-da Füzulinin Alıxanlı kəndi istiqamətində gedən döyüşlərdə şücaət göstərərək, adını milyonların qəlbinə həkk edən cəsur döyüşçü İzzət Həmidov oktyabrın 11-i 2020-ci il tarixində Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunur.

Ana:"Uşaqlıqdan gözü, könlü tox idi. Bir dəfə də olsun məni incitməmişdi. Bizim bir-birimizə sevgimiz hüdudsuz idi, sərhədsiz idi... Nə qədər çətin olsa da, işləyib onlara yaxşı baxmışam, korluq çəkməyə qoymamışam. "Nə istəyirsən, alım?” soruşanda, bircə cavabı olub ki, "heç nə istəmirəm”.

İzzət tamam fərqli olub. Vətən üçün doğuldu, Vətən yolunda özünü qurban verməyə hazır oldu və arzuladığı şərəfli ölümü qazandı balam.

Vətənə hamımız qurban olarıq! Başa düşürəm, anlayıram... amma yenə də gözlərim oğlumu axtarır...”.

44 günlük Vətən müharuibəsində şücaəti ilə adını YENİ AZƏRBAYCAN TARİXİnə həkk edən, könülləri fəth edən İzzət Həmidov və onun ölümsüzlük qazanan silahdaşları illər ötsə də, zaman dəyişsə də, heç bir zaman unudulmayacaqlar! Çünki Şəhidlər həmişəyaşardılar!!!

Azərbaycanınərazi bütövlüyünün bərpa edilməsi zamanı döyüş əməliyyatlarının rəhbəri olan, düşmənin canlı qüvvəsinin məhv edilməsində rəşadət göstərən, vəzifə borcunu ləyaqətlə və vicdanla yerinə yetirdiyinə görə, Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin 20 yaşlı mərd, mübariz əsgəri, manqa komandiri, topçu İzzət Rövşən oğlu Həmidov ölümündən sonra, Azərbaycan Respublikasının Prezidentinin15.12.2020-ci il tarixli Sərəncamına əsasən, "Azərbaycan Bayrağı” ordeni ilə təltif edilib.

Cəsur qəhrəman Ölkə Rəhbərinin digər müvafiq Sərəncamlarına əsasən,"Vətən uğrunda” və "Füzulinin azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.

Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!

Aygün Hacıyeva,

jurnalist, yazıçı-publisist

---------------