Parlamentin yeni tərkibi haqda mətbuatda yer alan versiya və etibarlı qaynaqlara dayanmış anonslar nə qədər ehtimal səciyyəli olsa da, hər halda bu gümanların  inandırıcılıq tərəfi də əskik deyil. 

Birincisi, yeni nəslin siyasətə axını, onların innovativ keyfiyyətləri, dövlət idarəçiliyi sisteminə möhkəm adaptasiya olunması, daha doğrusu bu sistemdə aktiv rol almaq zərurəti vacib tələbə çevrilir.  İkincisi, kifayət qədər millət vəkili təkcə yaşına, parlament "staj”ına görə deyil,  eyni zamanda, bu və ya digər səbəblərdən korlanan reputasiyasına görə də, növbəti seçkidə mandat ala bilməz.

Həyatın qaçılmaz  fəlsəfəsinə görə, yeni nəsil köhnə nəsli acınacaqlı vəziyyətə salır; təbiətin bu qanunauyğunluğu nəticəsində yeganə şərt ondan ibarətdir ki, qanun yaradıcılığı prosesi, dövlət mənafelərinin, vətəndaş haqlarının tribunası nadan, harın, ambisiyalı gəncliyin əllərinə ötürülməsin.

Belə bir gənclik varmı? Yoxdur deməyə əsaslar çox zəifdir, uzun illərdir, xaricdəki mükəmməl təhsillə Azərbaycana xeyli sayda gənc geri qayıdıb.   Lakin onları  hakimiyyət meydanına yaxınlaşdıran qapılar açıqdır, yoxsa bağlı- bunu qəti ifadə etmək çətindir.  

İlk növbədə ona görə ki, hakimiyyət səltənətindəki yeri olan  qoca məmur  nəslinin bir qisminin varis çabaları aydın boy göstərir. Siyasi təşkilat sədrləri, iqtidar partiyasının bəzi vəzifəli üzvləri öz övladlarını öncə partiya strukturlarında, daha sonra hakimiyyət dəhlizlərində qabağa buraxmaqla, birbaşa millət vəkili postunda, dolayısı hakim elita ilə əlaqələrdə monopoliyanı qoruyub saxlamağa çalışır və siyasi postlar üzərindəki inhisarçılıq maraqları başqa bir tərəfdən, daha layiqli, daha xeyirli arxasız   gəncliyin önünün kəsilməsinə aparıb çıxarır. 

Məsələ onda deyil ki, nazir övladları, hakimiyyət mənsublarının bioloji varisləri iqtidar dəhlizlərində dolaşa bilməz, onların deputat kürsüsünə atalarının güclü himayəsi altında gəlməsi böyük qəbahətdir. Məsələ ondadır ki, yeni millət vəkilləri tutalım, Fəzail Ağamalının, Sabir Rüstəmxanlının, Ziya Məmmədovun, bir qeyrisinin övladıdırsa, məziyyətləri, mənəvi keyfiyyətləri, səriştəsi, qanunvericiliyə, buradan tramplin ola biləcəyi vəzifələrə layiqliliyi onun nəsil şəcərəsindən, soyadından, oliqarx oğlu, deputat oğlu olmasından  öndə gəlsin. Cəmiyyətə beynəlxalq aləmdə lobbi səviyyəsində apardığı qabarıq fəaliyyəti ilə iki məmur oğlunun ismi bəllidir ki (Anar Məmmədov, Tale Heydərov-müəl. ), bu, çox  məhdud saydır, parlamentdə güclü gəncliyin təmsilçilik imkanları baxımından təsəlliedici rəqəm deyil. Heç kəs zəmanət verə bilməz ki, məmurların əksəriyyətinin övladları parlament kürsüsünə qalxmağa hər cəhətdən layiq və hazırdır.

Hər halda unutmaq olmaz ki, parlamentin yeni tərkibi üçün konfidensial xarakterli çabalar və xəyallar  cəmiyyətdə məmurların nüfuzu ilə bağlı mənfi tendensiyaların fonunda baş verir. Bir tərəfdə yüksək səviyyələrdə məmurlara güvənsizlik, onlara qarşı paralel şəkildə haqlı ictimai hücum mənzərəsi, digər tərəfdə parlamentdəki yerlər uğrunda bir qədər virtual gedən məmur mübarizəsi var.    

Neçə vaxtdır, ilk addımı prezident atmaqla, medianın, cəmiyyətdəki  müzakirələrin hədəfində məmurlar dayanır və onların əksəriyyətinin ictimai xarakteristikası ləkələrlə dolu, mənfi kəlmələrlə zəngin bir şəxsi qovluğu ortaya çıxarır. Bəzi məmurların qüsursuz cızılması mümkünsüz,  kübarlıq, səmimilik, dürüstlük, millət naminə  fədakarlıq cizgilərinin hakim ola bilmədiyi kirli ictimai portreti fonunda harın məmur təbəqəsinin parlamenti birbaşa və dolayısı caynağına keçirmə cəhdləri qəbul edilə bilməz.  Heç kəs zəmanət verə bilməz ki, parlamentə düşəcək zəngin insanların, onların ovladlarının siyasi bioqrafiyası sahibləndiyi aliməqamdan sonra öz üzərinə kir götürməyəcək. 

Əgər xronoloji ardıcıllıq aparsaq, hazırkı parlament cəmiyyətdə nüfuz qazana bilməmək baxımından özündən əvvəlki dönəmlərdən öndə gedir. Gülər Əhmədovanın dələduzluq ittihamı ilə suçlanmasının ardınca, bir neçə millət vəkilinin Nurçuluq təriqəti ilə bağlılığının ifşa olunması, bəzilərinin övladlarının internet vasitəsilə cəmiyyətə qıcıq olsun deyə, sərvətini, komfortunu nümayiş etdirməsi, avtoşluq, xuliqanlıq, pul mənimsəmə, bank vəsaitlərinin geri qaytarılmaması kimi yaramaz hərəkətlərdə ad çıxarması son seçkilərdə formalaşmış Milli Məclisi yetərincə gözdən saldı və bu biabırçı faktlar silsiləsi  qarşıdakı seçkidə bir ibrət rolunu oynamalı, siyasi ələk məsələsinə mütləq aktuallıq qazandırmalıdır.

Ölkəni barıt çəlləyinə döndərmək istəyən məmurları, onların dağıtmaq, talamaq, tamah ruhunda tərbiyə olunan övladlarını parlamentə buraxmaq ayaqları altına hündür nərdivan vermək demək olardı. Hakimiyyətin məmurlar əleyhinə başlatdığı bəlli kampaniya və bu kampaniyanın parlament seçkiləri ərəfəsinə təsadüf etməsi millət vəkili məsələsində az məmurların özləri və övladları ilə bağlı planlarının işə keçəcəyinə inam yaradır. Əks təqdirdə parlaq dosyesi olmayanlar dövlətin, hakimiyyətin kürəyində təhlükəli çibanlara çevrilə bilər.     

Vəfa Allahverdiyeva