Xəbər verildiyi kimi, 1994-cü il
təvəllüdlü, 2014-cü il dekabrın 26-da Azərbaycan Respublikasının Ağdam
rayonunda qoşunların təmas xəttində təxribata cəhd edərkən saxlanılmış
və Gəncə Ağır Cinayətlər Məhkəməsinin 2015-ci il 5 may tarixli qətnaməsi
ilə 15 il azadlıqdan məhrumetmə cəzasına məhkum edilmiş erməni hərbi
qulluqçu Arsen Eduardoviç Baqdasaryan "hamının-hamıya” prinsipi üzrə
azadlığa buraxılması ilə bağlı Ermənistanın baş nazirinin
səlahiyyətlərini icra edən Nikol Paşinyana müraciət göndərib.
Xeberle.com xəbər verir ki, bununla bağlı noyabrın 28-də Arsen Baqdasaryan
Azərbaycan KİV-lərinin suallarını cavablandırıb. Həmin müsahibəni
oxuculara təqdim edirik.
-Bildiyiniz
kimi, Azərbaycan bütün hərbi əsirlərin və girovların "hamının-hamıya”
prinsipi üzrə dəyişdirilməsi təklifi ilə çıxış edib. Lakin Ermənistan
hökuməti nədənsə bunu etmək istəmir. Necə düşünürsünüz, Ermənistan bu
humanist prinsipi niyə dəstəkləmir?
-Mən Azərbaycan
tərəfinin beynəlxalq təşkilatlar vasitəsilə rəsmi təklif göndərdiyini
bilirəm. Bu barədə mənə Azərbaycanın səlahiyyətli orqanları məlumat
veriblər. Lakin, təəssüf ki, erməni tərəfi mənim taleyimə biganə
yanaşdı. Mənə göndərilən bildirişin mətnini oxuya bilərəm: "Arsen
Eduardoviç, biz, Azərbaycan tərəfi beynəlxalq təşkilatlar vasitəsilə
Ermənistana bütün hərbi əsirlərin və girovların "hamını-hamıya” prinsipi
üzrə azad edilməsi barədə rəsmi təklif göndərmişik. Lakin, təəssüf ki,
ordusunda xidmət keçdiyiniz erməni tərəfi Sizin taleyinizə biganə
yanaşır”. Axı, mən həyatımın iki il yarımını Qarabağ torpaqları uğrunda
müharibəyə vermişəm, hərbçi sözləri ilə söyləsək, azərbaycanlılar üçün
"düşmən”, "rəqib” olmuşam və hər an məni öldürə bilərdilər.
-Bizə
məlum olduğu kimi, erməni tərəfi digər əsirlərin taleyi ilə də
maraqlanır. Məsələn, Nikol Paşinyanın arvadı Anna Akopyan Karen
Kazaryanın ailəsinə iki dəfə baş çəkib. Niyə məhz Sizə bu cür biganəlik
göstərilir?
-Ona görə ki, digərləri Ermənistan ərazisində
doğulublar, mən isə keçmiş DQMV-nin paytaxtı Stepanakertdə - indiki
Xankəndidə. Ermənistan üçün qarabağlıların heç bir dəyəri yoxdur, biz
onlar üçün "Qarabağ eşşəkləriyik”. Əgər Ermənistan məni bu respublikanın
vətəndaşı hesab edirsə, onda erməni tərəfi Azərbaycanın müraciətinə
müsbət cavab verməli idi.
-Siz
artıq kifayət qədər uzun zamandır ki, buradasınız. Sizin Nikol Paşinyana
məktubla müraciət etməyiniz üçün suyu daşıran son damla nə oldu?
-İlk
növbədə, əlverişli siyasi mühit. 2016-cı ildən Azərbaycan tərəfi bütün
hərbi əsirlərin və girovların "hamını-hamıya” prinsipi üzrə azad
edilməsi təşəbbüsü ilə çıxış edir. O zaman "Qarabağ klanına” rəhbərlik
edən Serj Sarkisyan hakimiyyətdə idi. Necə deyərlər, həbsxana insanı
dözümlülüyə öyrədir və bu səbəbdən mən səbirlə gizləyirdim. İndi, Serj
Sarkisyan və komandasının devrildiyi vaxtda, mən səlahiyyətli orqanlara
mənə kömək göstərilməsi və Nikol Paşinyana xahişlə müraciət etməyim üçün
buraya KİV nümayəndələrinin dəvət edilməsi barədə müraciət etməyə qərar
verdim. Əslində, Azərbaycan tərəfi bu müraciəti göndərmək
məcburiyyətində deyildi, axı, mən onların - Ermənistanda iyirmi ildən
çoxdur təcavüzkar ölkə və humanizm göstərməyən tərəf kimi qələmə verilən
Azərbaycanın düşməni idim. Əsl həqiqətdə isə, Azərbaycan tərəfi mənə
qarşı humanizm nümayiş etdirir. Bəs erməni tərəfinin humanizmi harada
qaldı? Bunu mənə kim izah edə bilər?
-Azərbaycan tərəfinin təşəbbüsünü dəstəkləməsi üçün KİV-lər vasitəsilə Ermənistan rəhbərliyinə nə söyləmək istərdiniz?
-
Mən yalnız onu demək istəyirəm ki, əgər Nikol Paşinyan və onun həyat
yoldaşı Anna Akopyan həqiqətən də öz xalqının qayğısına qalırlarsa, onda
qoy Dilqəm Əsgərovu, Şahbaz Quliyevi və əsgər Elnur Hüseynzadəni azad
etsinlər, Azərbaycan isə, öz növbəsində, doğmalarımız və yaxınlarımızla
görüşmək üçün bizi sərbəst buraxır. Düşünürəm ki, erməni xalqı ölkə
hakimiyyətindən Azərbaycan tərəfinin təşəbbüsünə müsbət cavab
verilməsini tələb etməlidir.
-Ermənistanda söz yayılıb ki, guya sizi söylədiklərinizi vərəqdən oxumağa məcbur edirlər. Bununla bağlı nə deyə bilərsiniz?
-Söylədiklərimin
hamısı öz fikirlərimdir. Mənə heç kim işgəncə verməyib və bunları
deməyə məcbur etməyib. Hətta kameranı da çevirə bilərsiniz ki,
divarlarda əvvəlcədən hazırlanmış heç bir mətnin olmadığı aydın
görünsün. Görürsünüz, mən hər dəfə üzümü sual verən jurnalistə tərəf
tuturam və təkcə kameraya deyil, həm də onun gözlərinə baxıram. Mən
diktə altında heç bir söz söyləmirəm.
-Yeri
gəlmişkən, qoy bu sual sizin üçün standart səslənməsin. Sizin burada
saxlanılma şəraitiniz necədir? Hər hansı xahişiniz varmı?
-Mənim
bir tək xahişim var – evimə qayıtmağıma kömək edin! Saxlanılma
şəraitimlə bağlı deyə bilərəm ki, heç bir şikayətim yoxdur. Hətta mənə
Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsi vasitəsilə doğmalarımla yazışmaq və
"Skype”la danışmaq imkanı verilib. Səhhətimlə bağlı da heç bir problemim
yoxdur. Dörd il ərzində, şükürlər olsun, bir dəfə də xəstələnməmişəm.
Doğrudur, burada bizə ev yeməkləri vermirlər, amma qidalanma ilə bağlı
hər şey normaldır. Hətta bir az kökəlmişəm.
Bundan başqa, mənə
kitab oxumağa və sifariş etməyə də icazə verilib. Bu müddət ərzində rus
və ingilis dillərində biliklərimi təkmilləşdirmişəm. Hazırda Çin dilini
öyrənirəm. (Azərtac)
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.
