Bu ayın 20-də dəyərli rejissorumuz Rövşən Almuradlının fransız yazıçı Marsel Berkye-Marinyeninin əsəri əsasında quruluş verdiyi "Oğru” komediyasının premyerasında oldum. Tamaşanın ümumi məzmunu belədir: yaşlı bir kişinin cavan həyat yoldaşı hər gün əri işə gedəndən sonra gənc məşuqunu evə çağırır və eşqlə məşğul olurlar. Bu dəfəki görüş tam fərqli alınır, belə ki, gənc məşuq bildirir ki, o, lotereyada 6 milyon frank udub. Sən demə, yaşlı ər də lotereya alırmış. Və çətirini unudan evin kişisi geri qayıdanda cavan məşuq vurhavurda öz biletini yaşlı ərin heç nə udmayan biletləri ilə qarışdırır və qaçır. Evə girən kişi biletlərin ortalıqda olduğunu görüb yoxlayır və görür ki, 6 milyon pul udub. Təbii ki, bu həmin gəncin itirdiyi bilet olur. Daha sonra biletinin məşuqəsinin əri tərəfindən mənimsənildiyini bilib, qərara alır ki, ər pulları evə gətirdikdən sonra pulları oğurlasın və bu işdə də məşuqəsi ona yardım etməlidir. Sonda baş verən hadisələr gətirib ona çıxarır ki, səhv etdiyini anlayan qadın pul üçün və saxta sevgi üçün əl açıb diləndiyi oğlanın əslində onun həyatını oğurladığını anlayır.

İlk baxışdan çox sadə bir süjet xəttidir bəlkə də. Sənətşünas, xüsusən də teatrşünas olmasam da, tamaşaçı kimi fikirlərimi bölüşmək istədim. Çünki bu tamaşa içimdən nəsə OĞURLADI. Tamaşanı daha da maraqlı edən rep janrında səsləndirilən mahnılar idi. Bəli, bəli məhz rep janrında. Cəmiyyətə ötürülən mesajlar günümüzün reallıqları idi. Bu gün ətrafımızda bu cür onlarla, yüzlərlə, bəlkə də minlərlə belə "sevgili”lər var. Ərini aldadan nə qədər qadın, xəyanət edən neçə-neçə kişilər tanıyırıq. Yoxsulluğu səbəb gətirib pula satılanlar, kiminsə ailə qeyrətini oğurlayanlar, namusuna göz dikənlər artır ki, azalmır. Bu gün boşanmaların sayı artıb – səbəblər isə nədənsə sonda eyni olur: ya oğlan narkoman çıxır, ya da qadın pozğun. İnsanlar bir-birinin təmiz adını belə OĞURLAYIR.

Bəlkə də özümüz öz ömrümüzü oğurlayırıq sonu uçuruma gedən əməllərimizlə. Anlamaq istəmirik ki, əsl səadət düzlükdə, təmiz vicdanda, doğruluqdadır. Tam olmaq üçün doğruluğu, düzlüyü, sədaqəti bütövləşdirməliyik. Yarımçıq ailələrin sayı artdıqca yarımçıq uşaqlar artır, həmin uşaqlar isə sonradan yarımçıq gəncliyə çevrilir, dad yarımçıq əlindən. Psixoloji zədələr alan bu gənclik üçün dəyərlər adiləşir, bayağılaşır. Ehtiras, pul dalınca qaçan böyüklər uşaqlarımızdan, gənclərimizdən insani dəyərləri OĞURLAYIR.

Yarımçıq gənc potensial qatil, rüşvətxor məmur, təcavüzkar manyaka rahatlıqla çevrilə bilər. Onu oxuduğu məktəb, universitet də tamlaşdıra bilmir. Çünki orda natamamlıq var, çünki orda da arzuları oğurlanan, ümidləri tapdalananlar var. Onların əhatəsində necə bütövləşmək olar. Ailə dövlətin təməlidir deyirlər. Dövlətimizin təməli olan ailərlərin mənəviyyatını, əxlaqını OĞURLAYIRLAR.

Kimlər? Nələr? Kütləvi Qırğın Silahları: televiziyadakı gic-gic şoular, heç bir dəyəri olmayan verilişlər, internetin pozğunluq aləminə sərhədsiz çıxış imkanları. Yox elə düşünməyin ki, mən kütləvi informasiya vasitələrinin əleyhinəyəm. Mağara adamı deyiləm ki?!(gülüş smaylı olaraq J) Lakin valideynlərin nəzarətsizliyi, məsuliyyətsizliyi, müəllimlərin laqeydliyi, biganəliyi(təbii ki hamılıqla deyil) ucbatında TOPAZ-lara gedən gənclərin sayı kitabxanalara gedənlərin sayına nisbətdə daha çox artır, çayxanalar artıq "mənəvi epidemiya ocaqları”na çevrilir, yayda istirahət etmək əvəzinə, özünə şalvar-köynək üçün pul qazanan ofisiant-şagirdlərin sayı artır. Daha dərinə getsək görərik ki, dolanışıq və pul qazanmaq hərisiliyi nələri-nələri OĞURLAYIR.

Sonda dəyərli rejissorumuzun "Oğru”suna minnətdaram ki, uzun zamandır daxilimdə gizlənmiş fikirlərimi OĞURLAYIB sizlərlə bölüşdürdü.

Elvin Babayev