1. Sultan Süleyman Qanuninin dövründə Türkiyəyə Hələb və Şamdan gələn qəhvə, qısa müddətdə ictimai həyatın bir parçası olub. İlk qəhvəxana 1554-ci ildə açılıb. Qəhvəxana sonralar çoxalıb və insanların əsas məşğuliyyəti olub. Bu səbəbdən üləma tərəfindən xoş qarşılanmayıb və qadağan edilib. Daha sonra paytaxtın tanınmış alimləri və şeyxləri qadağanı aradan qaldırıb.
2. IV Muradın dövründə tütün və içkinin qadağasından sonra dövlət əleyhinə çıxışlara görə, bütün çayxanalar bağlanıb. Qadağan olunmasına baxmayaraq, çayxana açanlar edam edilib. İkinci Mahmudun dövründə yeniçərilərin toplanma və görüşmə yeri olmaması üçün çayxanalar yenidən qadağan edilir. Bir müddətdən sonra qadağa aradan qaldırılıb.
3. VI əsrdə Eyüp bölgəsində qaymaqçılar böyük bir şöhrətə sahib olub. Türbə ziyarəti bəhanəsi ilə bu qaymaqçı dükanına gələn bəzi qadınların burada kişilərlə görüşdüyü dedi-qodusu çıxdıqdan sonra qadınların qaymaqçı dükanına girməsi qadağan olunur. Qısa bir müddətdən sonra 1573-ci ildə qadağa aradan qaldırılır.
4. 1595-ci ildə İstanbul qazisi tərəfindən qaraçı subaşısına göndərilən fərmana görə qaraçı xalqının böyük şəhərlərdə ata minməsi, atla gəzməsi və madyan bəsləməsi qadağan edilib. Bu qadağa Rumeli bölgəsində də tətbiq olunub.
5. Osmanlı tarixində hamama gedən müsəlman olmayanların (rum, erməni, yəhudi, sürəni və s. ) müsəlmanlardan ayırd etmək üçün nalın- taxta ayaqqabı geyməsi qadağan olunub və nalınsız gəzməsi uyğun görülüb. (atv.az)
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.
