"Ağıllı atanın axmaq oğlu nədənsə bizdə daha çox rast gəlinən hadisədir. Bu, bəlkə də ermənilərin milli bəlasıdır" (Yegişe Çarens)
Dağlıq Qarabağdakı cəbhə xəttində və Azərbaycanın Ermənistanla sərhədində elə bir gün olmur ki, atışma baş verməsin, mövqelərimizi ermənilər "sınağa" çəkməyə çalışmasınlar. Snayper güllələrindən tutmuş, reaktiv artilleriya, tank və top mərmiləri bizə tuşlanır, atılır, partladılır.
Hər gün dəfələrlə ermənilər əsgərlərimizi atəşə tutur, səngərlərimizi nişana alırlar.
Əslində, ermənilərin nişangahına indi yox, əsrlər əvvəl düşmüşük və bunu şərəfin nə olduğunu unudan erməni rəhbərlər qərinələr boyu milli idefiks təki ermənilərə "məcburiyyət, tarixi gerçəklik" qismində həzm etdirməyə çalışıblar.
Dağlıq Qarabağda əvvəlcə erməni separatçılığı, sonra da terroru başlayanda Yerevandakı ideoloqlar, din xadimləri və siyasətçilər irqçiliyin zooloji səviyyəsinə yuvarlanaraq "yaxşı azərbaycanlı ölü azərbaycanlıdır!" şüarını səsləndirdilər.
Daha sonra bu nifrət Xocalı soyqırımı ilə dünyanı dəhşətə saldı.
Dünyanı, amma erməniləri yox.
Yerevanda həmin gün az qala bayram atəşfəşanlığı oldu və Ermənistanın o dönəmdəki rəhbərliyi dinc insanların, qocaların, uşaqların, qadınların misilsiz vəhşiliklə qətlə yetirilmələrini "qəhrəmanlıq" kimi qələmə verdilər.
Xocalı soyqırımını törədənlər arasında olanlar sonradan Ermənistan hakimiyyətində müxtəlif vəzifələrə çəkildilər ki, onların arasında Seyran Ohanyan da vardı.
İndi Ermənistanın müdafiə naziri olan bu adamın rəsmi tərcümeyi-halına baxaq.
Ermənistan Müdafiə Nazirliyinin saytında yazılıb: "1962-ci ilin iyulun 1-də Dağlıq Qarabağın Şuşa şəhərində anadan olmuş Seyran Muşeqoviç Ohanyan 1979-cu ildə Ermənistanın Nairi rayonundakı Mrqaşen kənd orta məktəbini başa vurub və elə həmin il Bakıya yollanaraq Bakı Ali Hərbi Ümumqoşun Məktəbində təhsil almağa başlayıb. Bakıdakı 4 illik təhsilini bitirəndən sonra o, Sovetlər Birliyinin Almaniyadakı hərbi kontingentində xidmətə başlayıb".
Rəsmi sənədlərə inansaq, Seyran Ohanyan Şuşada doğulub, sonra onun atası Muşeq Ohanyan ailəsini də götürərək Ermənistana, kiçik kəndə yollanıb və orada yaşamağa başlayıb.
Seyran Ohanyan bu faktla fəxr edir, Yerevandakı hakimiyyətin təbliğat maşını da müdafiə nazirini "istedadlı hərbçi, eyni zamanda təvazökar insan, sadə ailənin yetirməsi" kimi təqdim edir.
Seyran Ohanyan çıxışlarında dəfələrlə "əsl erməni ruhu"nun daşıyıcısı olduğunu, "damarlarında əsl erməni qanı" axdığını vurğulayıb.
Ermənistan təbliğatı da Ohanyanın "mətin erməni, əsl hay" kimi obraz sahibi formasında kütlənin şüurlarında əks olunmasına çalışır.
"Əsl erməni, mətin hərbçi, yalana nifrət edən adam"...
Seyran Ohanyanın belə olduğu deyilir.
Amma belədirmi?
Əsla, çünki bu adam yalançı olmaqla yanaşı, əslini danan şəxsdir.
Əslini dananlara bütün xalqlarla bahəm, ermənilər də "haramzada" deyirlər.
Seyran Ohanyan yaşamı ilə bağlı həqiqətləri gizləməyə çalışır, çünki bu gerçək ermənilərə kütləvi şəkildə əyan olarsa, Ermənistanın Müdafiə Nazirliyinin rəhbərinin illərdən bəri əzabla, əziyyətlə, yalanlar və saxtakarlıqla formalaşdırdığı "imic" puç ola bilər.
İş ondadır ki, Seyran Muşeqoviç Ohanyan "əsl erməni" deyil. Axı atası azərbaycanlı olanı "əsl, gerçək, təmiz qanlı erməni" adlandırmaq bir qədər qəliz məsələdir.
Həqiqət budur ki, Seyran Ohanyan 1962-ci ilin iyulun 1-də Şuşada azərbaycanlı Surxay Məmmədovla erməni Aidanın ailəsində anadan olub.
Şuşalı Surxay Məmmədov şəhərdə iş icraçısı işləyirdi, arvadı Aida da yerli qarabağlı ermənilərdəndi.
Bu ailədə Seyranla yanaşı, onun bacısı İradə də böyüyürdü.
Günlərin birində həddən artıq sinirlənən Surxay arvadı Aidanı döyür, sonra da onun üzünə kükürd turşusu tökür və buna görə həbs olunur.
Surxay Məmmədov həbsxanada ölür.
Aida isə əri öləndən sonra Ermənistandan olan Muşeq Ohanyana ərə gedir və bu olaydan bir neçə ay sonra Muşeq arvadı Aidanı, ögey oğlu Surxayı və ögey qızı İradəni vətəninə, Ermənistanın Nairi rayonundakı Mrqaşen kəndinə aparır.
Surxay Məmmədovun oğlu bioloji baxımdan azərbaycanlı sayılsa da, o, əsl ermənidir. Məsələ bioloji valideynin kimliyi yox, insanın mənəviyyatı, ruhu, davranışı, şüurudur və bu baxımdan mərhum Surxayın oğlu haramzada olsa da, ermənidir.
Ermənistan prezidenti Serj Sarkisyan indi bu adamı varis qismində görür və növbəti prezident seçkilərinə qatılmasını istəyir.
Seyran Ohanyan minlərlə erməni gəncinin ölümündə birbaşa səbəbkar olsa da, özünü fəna hiss etmir.
Ermənistanın daxili siyasətində "Dağlıq Qarabağ məsələsi" ən önəmli yer tutduğundan, Ohanyan durumdan faydalanır.
Cəbhədə erməni gənclərin ölməsi, zabitlərin amansızlığına və cinayətlərinə qurban gedərək intihar etmələri, Ermənistanın müdafiə potensialının yalnız kağız üzərində olması, ölkənin "ordu" adlanan silahlı insanlar yığnağının heç bir vəchlə nizami və mütəşəkkil qüvvə sayılmaması - bütün bunlar Seyran Muşeqoviçin eyninə deyil.
Əsas odur ki, Yerevandakı iqtidarın təbliğat maşını onu az qala "qəhrəman" kimi vəsf edir.
Vəhşiliyi humanizm, terroru qanun, yalanı həqiqət kimi təqdim edən iqtidarın idarə etdiyi Ermənistanda bunun nəyi təəccüblüdür ki... (milli.az)
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.
