2013- cü ildə Azərbaycan Dillər Universitetində Regionşünaslıq və beynəlxalq münasibətlər fakültəsinə qəbul olduğuma görə özümü çox şanslı və xoşbəxt hiss edirəm. Deyim ki, universitetimizdə təhsil çox yüksək səviyyədədir. Məktəb illərində əldə etdiyim biliyi burda daha da genişləndirmək imkanlarımız çox genişdir. İxtisasım "Skandinaviyaşünaslıq” olduğu üçün daha çox bu haqda biliklər əldə edirəm .Ötən il bizə dərs deyən müəllimlərin məsləhəti ilə Norveç dilini də öyrənməyə başladım. Elə ilk dəfədən müəllimimiz Anar Rəhimovun səyi və zəhməti sayəsində Norveç dilini sevdim. 
Dərs ilinin sonunda Christer D.Daatland və müəllim heyətimiz bizdən Norveç dilində şifahi imtahan götürdülər. Bir qayda olaraq Azərbaycan Dillər Universiteti hər il tədrisdə nailiyyətlər əldə edən, uğurla oxuyan tələbələri xarici ölkələrə təhsil almağa göndərir. Builki seçimdə məlum oldu ki, "Skandinaviyaşünaslıq” fakültəsinin tədrisdə müvəfəqqiyyət qazanan tələbələri dərs ilinin sonunda Norveçə yay məktəbinə gedəcəklər. Bu tələbələrin sırasına Norveç dilini tez bir zamanda uğurla öyrənən Mədinə İbrahimova, Nərmin Qarayeva, İslam Babazadə, Həsən Ağazadə və mən də düşmüşdüm. 

Əlbəttə, bu heç vaxt Azərbaycandan ayağını kənara qoymayan bir şəxs olan mənim üçün böyük xoşbəxtlik idi. 

İlk dəfə təyyarə ilə uçduğumdan qeyri-adi bir hislər keçirirdim. Əvvəlcə Azərbaycandan Avstriyaya uçduq. Vyanada hava limanının Tranzit zalında bir neçə saat gözlədikdən sonra Norveçə yollandıq. 6 saat yol yorğunluğunu geridə qoyub , gecə Horveçin paytaxtı Osloya endik. Şəhər o qədər səliqəli, havası o qədər təmiz idi ki, elə bil ki, ciyərlərimizə dağ havası dolurdu. 

Bizi "Blindern” yataqxanasında yerləşdirdilər. Bu səhər gözlərimizdə başqa çür açılırdı. Hər yan yaşıllıq, təmiz və geniş küçələr, gül-çiçək, yaşıllıqlar ... göz baxmaqla doymurdu. İnsanlar isə elə bil ki, bu yaşıllıqlara bəzək verirdilər. Kimisi yaşıl çəmənlərdə, kölgəliklərdə uzanıb istirahət edir, kimisi kitab oxuyur, kimisi də  yanındakı dostu ilə əylənir və ya iti ilə gəzirdi. Bir sözlə, burda mənim üçün hər şey yeni, fərqli idi.

Oslo şəhəri... Şəhərin əsası təxminən 1040-cı ildə Kral Harald III tərəfindən qoyulub.1624-cü ildən 1925-ci ilədək Kristianiya adlanıb – Norveçin paytaxtı və ən böyük şəhəridir. Əhalisinin sayı 1milyon 400 mindən artıqdır. Onların 26%-ni miqrantlar təşkil edir.
Osloda olduğumuz ilk gündə  öz otaq yoldaşımla da tanış oldum. Niderlandlı  Emiliylə söhbətimiz elə ilk dəqiqələrdən tutdu. Çünki o da buraya Norveç dilini öyrənməyə gəlmişdi.

Norveç səfəri üzrə təhsil layihəsinin rəhbəri Vibeka Roggen bizi evinə qonaq dəvət etdi.  Müəllim və tələbə heyəti - hamımız bu qonaqlıqda iştirak etdik və Norveç adət-ənənəsi ilə daha da yaxından tanış olduq. O, süfrəsində bizi sıyıq və maral ətindən hazırladığı çox dadlı yeməyə qonaq etdi. Maral ətinin bu qədər dadlı olduğunu bilməzdim. Sən demə norveçlilərin süfrələrinin şah yeməyi sıyıqdır.  Özü də çox ustalıqla hazırlanmış sıyıq.

İki gündən sonra səbirsizliklə gözlədiyimiz dərslərimiz başladı. Fərqli cəhət o idi ki, yaşından asılı olmayaraq hər kəs təhsilə maraq göstərirdi. Norveçdəki müəllimim Kari Hennum dərsi də çox həvəslə keçirdi. 3 saat davam edən dərsin nə vaxt bitdiyindən xəbərimiz olmurdu.  Hər gün Norveç dilindən yeni məlumatlar öyrənir, dərs zamanı maraqlı müzakirələr aparırdıq. Bu da Norveç dilini öyrənməyimə və bildiklərimi inkişaf etdirməyə şərait yaradırdı.

Gərgin dərs həftəsindən sonra iyulun 9-da bizi tətilə çıxardılar. Məqsəd bizi qonşu dövlətlər və şəhərlərlə tanış etmək idi... 

Yolumuz tarixin ən qədim şəhəri olan İtaliyanın paytaxtı Romaya və Milana idi. Səsli-küylü Milanda adama elə gəlirdi ki, bu şəhər heç zaman yatmır.  Bu şəhərdə  əfsanəvi "San Siro” stadionunda tələbə yoldaşlarımla - Mədinə və Həsənlə keçirtdiyim gün də yaddaqalan oldu. Stadiona gedən yol boyu məşhur italyan futbolçuların böyük şəkilləri vurulmuşdu. Bu əfsanəvi İtaliya futbolunun tarixindən səhifələr idi. 
Stadion təsəvvür etdiyimizdən də möhtəşəm və böyük idi. Milanda 2 gün qaldıqdan sonra Romaya yola düşdük. Romaya çatanda özümü nağıllar aləmində hiss edirdim. Romada qaldığımız yeri tapar-tapmaz şəhəri gəzintiyə çıxdıq. Bitib-tükənməyən Roma abidələrini ziyarət etdikcə, qurtarmırdı. Romalılar  öz tarixi abidələrini lap qədimdən qorumağı bacarıblar.   
Filmlərdə, tarix kitablarında, internet səhifələrində gördüyümüz Kolizeydə addımlamaq, o daşların nəfəsini hiss etmək – bu Allahın bizə ən böyük bəxşişi idi. Bu boyda möhtəşəmlik qarşısında mat-məəttəl qalmışdıq. İnsan burada özünü o qədim döyüşlərin iştirakçısı kimi hiss edirdi. Kolizey abidəsini hər gün minlərlə turist ziyarət edir.  

Romada bizi bir-birindən gözəl sürprizlər gözləməkdə davam edirdi. Komandamız və bizimlə olan digər ölkənin tələbələri ilə birlikdə Roma küçələrində gəzərkən təsadüfən yolda Azərbaycan bayrağı ilə İtaliya bayrağını yan-yana gördük.  Vətəndən uzaqda üçrəngli bayrağımızı görmək başqa zövq verirdi. Hamımız özümüzdən asılı olmayaraq qışqırmağa başladıq. Qürur və sevinc hissi keçirirdik.  Lakin bilmirdik ki, bizi daha xoş bir təsadüf  gözləyir. 

Qrup yoldaşım Nərmin Qarayeva  nümayəndə heyətinin rəhbərinə yaxınlaşıb öyrəndi ki, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyev Romadadır. Və bizə dedilər ki, prezidentlə görüşmək şansımız var. Sevinc və səbrsizliklə gözlədiyimiz o an gəldi. Cənab Prezident müəyyən danışıqlar apardıqdan sonra gəldi. Həmin an mənim həyatıma qızıl hərflərlə yazıldı. Qısa da olsa, cənab İlham Əliyevlə danışmaq bizdə qürur hissi oyatdı.  Biz onun səmimiyyəti və mehriban davranışı qarşısında məəttəl qalmışdıq. Cənab İlham Əliyev bizimlə xeyli söhbət etdi, hər birimizlə maraqlandı. Biz yaşatdığı belə gözəl məqam üçün  Prezidentimizə dərin minnətdarlığımızı bildirdik . Hətta bizimlə şəkil də çəkdirdi. 

İtaliya səfərimizi bititib yenə Norveçə  qayıtdıq.  Dərslərimiz yenə öz tempi ilə davam edirdi. İstirahət saatları və boş vaxtlarımızda isə Oslonun gəzməli yerləri ilə tanış olurduq. Vigeland  parkı çılpaq heykəllərdən ibarətdir. Düzü birinci utandım. Amma sonradan normal qəbul etdim.  Burada əsrlər öncə mahir memarlar tərəfindən hazırlanan heykəllər sanki dil açıb insanlarla danışmaq istəyirdilər. Sənətin və sənətkarlığın ən yüksək zirvəsi...

Bizi daha bir sürpriz gözləyirmiş. İyulun 25-də Osloda Traditional Cultural Evening adlı sərgi keçirilirdi. Sərgidə bütün ölkələr öz mədəniyyəti, adət-ənənələrini nümayiş etdirirdi. Bizə də bu sərgidə iştirak etmək nəsib oldu. Azərbaycandan olan tələbə və müəllimlərlə birlikdə milli rəqslərimizi, adət-ənənələrimizi, mətbəximizin ən ləzzətli yeməklərini nümayiş etdirdik. Bizim milli geyimlərimizi geyinərək Azərbaycanın mədəniyyəti, tarixi abidələri, adət-ənənələri  haqqında xarici tələbələrə məlumat verirmək imkanımız yarandı.  Bizi sevindirən məqamlardan biri də o idi ki, insanlar daha çox Azərbaycan mətbəxi ilə tanış olurdular. Hamı Azərbaycan mətbəxi ilə həvəslə tanış olurdu. Bütün tələbələr Azərbaycanın milli geyimlərinə heyran qalmışdı. 
Nərmin və Fariz milli rəqslərimizi çox gözəl ifa etdilər. Azərbaycan öz performansı ilə diqqət cəlb etdi və yaddaşlarda qaldı. Vətənimiz bir daha qürur mənbəyimiz oldu. 

Nəhayət həyəcanla gözlədiyimiz 29 -31 iyul tarixi gəldi. Çünki o günlərdə 1 ay yarım ərzində öyrəndiklərimizdən imtaha verməliydik. Özü də ki, Norveç dilində. Çəkdiyim əziyyət nəticəsində şükür ki, imtahanım yaxşı keçdi və biz həm yazılı və şifahi imtahanları müvəffəqiyyətlə verdik. 

Artıq Azərbaycaan qayıtmağımıza sayılı günlər qalmışdı. Sona 2 gün qalmış Azərbaycan üçün, ailəm üçün çox darıxırdım. Tez bir zamanda vətənə çatmağımı və ailəmlə görüşməyimi gözləyirdim. O an gəldi. Azərbaycana çatanda, Azərbaycanın havasını hiss edəndə, Vətən üçün nə qədər darıxdığımı bildim.  Məni atam və kiçik qardaşım qarşıladı. Onlarla görüşüb, qrup yoldaşlarımla, müəllimlərimizlə vidalaşaraq evimizə gəldim. Anamın yeməkləri üçün darıxmışdım. Həm də çox...

O gözəl günləri, fürsətləri bizə verdiyi üçün Azərbaycan Dillər Universitetinin rektoru Səməd Seyidova minnətdaram. Mənim ilboyu çəkdiyim əziyyət bəhrəsini vermişdi. Və kasıb bir ailənin qızı kimi mənə fərq qoyulmamışdı, məni biliyimə, bacarığıma görə qiymətləndirib, dünyanın o başına göndərdilər. Mənə etibar və etimad göstərdilər. Bu səfərdə əziyyətimizi çəkmiş, bizimlə birlikdə olmuş  müəllimlərim Aytən Məmmədovla Anar Rəhimova  təşəkkürlərimiz var. Yazımı görkəmli dövlət xadimi Heydər Əliyevin  gözəl bir kəlamı ilə bitirmək istəyirəm: "Mən fəxr edirəm ki, azərbaycanlıyam!!!”.