Var gücü ilə gözlərini yummamağa çalışırdı. Açıb doyunca evinin cansız divarlarına, ayaqlarını qucaqlayıb uzanmış qızlarına, tez-tez gəlib əllərinə tumar çəkən həyat yoldaşına doyunca baxmaq istəyirdi. Hiss edirdi ki, bu gün onun son günüdür. Özündən başqa heç kimin bunu hiss eləməməsi üçün özünü bacardığı qədər tox tutmağa çalışırdı. Yolun sonunda olduğu bəlli idi. Kiçik bir ümid var idi hamının gözlərində. O isə, artıq heç bir möcüzənin onu xilas edəcəyinə inanmırdı. Gözlərini yummadan gözlərinin yumulmağını gözləyirdi.
Hələ cavan idi. Axı, hələ arzuları var idi. Buradaca qırılacaqdımı zəncirlər, buradaca dayanacaqdımı həyat, buradaca bitəcəkdimi övlad qoxusu...
Qəfl gələn telefon zəngi fikirlərini ovxalayıb yerə dağıtdı...
- Alo, Vilayət, necəsən?
- Yaxşıyam Mehriban, narahat olma. Lap yaxşıyam.
- Ağrın yoxdur ki, qadan alım?
- Yox, yaxşıyam. Heç narahat olma.
Zəng vuran biricik bacısı idi. 7 qardaşın bir baş tacı. Yalandan təsəlli verdiyini bilirdi. Hələ o gün bacısı yanına gələndə çox utanmışdı. Saralmış bənizini göstərmək istəmirdi. Başını yastığın altında gizlətmək istəmişdi. Nə qədər gizlənmək istəsə də, bacısı onun saralmış bənizini, ümid işığı sönmüş baxışlarını heç vaxt unutmayacaqdı.
Qohum, qardaş bir-bir gəlib onu yoxladıqca "Yaxşı ki, səni də gördüm son dəfə” deyirdi arxalarından.
Oğlunun parçalanan ürəyinin küt səsini hiss edirdi. Səhnə ona tanış gəlirdi. Atası dünyasını dəyişəndə Vilayət də, eyni baxışlarla, eyni duruşla dayanmışdı atasının qabağında. Onda hələ 7-ci sinifdə oxuyurdu. And içdi ki, həkim olacaq. Heç bir uşağın atasının xəstəlikdən dünyasını dəyişməsinə yol verməyəcəkdi. O arzu, amal ilə adlı-sanlı həkim oldu. Çox xəstələrə şəfa verdi. Çox uşaqları atasızlıqdan qorudu. Bu gün nə özünün həkim gücü, nə də iki həkim qızının gücü yetmirdi onu yaşatmağa.
İndi tale ona çox pis oyun oynayırdı. Günahkar sayırdı özünü. Balalarına yetimliyi daddıracağı üçün. Həyat yoldaşını tək qoyacağı üçün. Bacı-qardaşının sinəsinə "qardaş dağı” çəkəcəyi üçün. Otağının qapısında növbəyə dayanan xəstələri həkimsiz qoyacağı üçün...
Əllərini qaldırdı. Ayaqlarına döşənmiş qızlarına toxundu. Pəncərədən gözlərinə süzülən günəş işığına baxdı. Bayaqdan qırpmağa qorxduğu gözlərini əbədi olaraq bu dünyanın üzünə bağladı.
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.
