1988 -ci il 27-29 fevral  tarixində baş verənlər Azərbaycan tarixi səhifəsinə Sumqayıt hadisələri kimi qara hərflərlə yazıldı. Bu hadisələrdən 28 il ötməsinə baxmayaraq gözümün önündə cərəyan edən hadisələri çox aydın xatırlayıram. Ayın 27-də evimizdə xeyir iş var idi. Bacıma nişan gəlmişdi. Bir ayağım evdə, digəri isə meydanda idi. Şəhər tamamilə nəzarətsiz buraxılmışdı. Ermənistandan gələn qaçqınlar şəhərə axışmaqda davam edirdilər. Üstüaçıq yük maşınlarında isə xüsusi qruplar meqafonlarla əhalini iğtişaşa, erməniləri qırmağa sövq edirdilər.
Bu adamların kimliyi barədə isə həqiqətləri səhəri gün şahidi olduğum hadisə ilə öyrəndim.Gecə səhərə qədər yatmadıq. Səhər tezdən isə təhsil aldığım Neft Kimya İnsitutunun Sumqayıt filialına yollandım. Səhər tezdən İnstitutun qarşısına çoxlu sayda insanların toplandığıını gördüm. Hələ də üstüaçıq maşınlarda sumqayıtlıları qisas almağa səsləyən çağırışlar edilirdi.  İnstitutun qarşısına yığışan insanlarla ünsiyyətə girdim. Açığını deyim ki, onların antropoloji quruluşu məndə ilk şübhəni yaratdı. Fərqli insanlar idilər. Yekəpər olmaqla yanaşı, dilimizdə  ləhcə ilə danışırdılar. Özlərini isə Ermənistan qaçqını kimi qələmə verirdilər. İnstitutun qarşısındakı yolda isə qara rəngli QAZ-24 markalı avtomobillərdə qara "layka" plaşlılar var-gəl edirdilər və zaman -zaman bunları daha aktiv olmağa məcbur edirdilər.O zaman İnstitutun həmkarlar ittifaqının sədri Tirmə xanım (hazırda 3nömrəli məktəbin direktoru işləyir) təxribatçıları institutun içərisinə buraxmamaq üçün kişi dəyanətilə sinəsini qabağa vermişdi. Bu zaman QAZ-24 maşınından bir neçə nağara gətirdilər və nağaraçalanlar qəhrəmanlıq ritmləri ifa edərək kütləni və həyətdə olan tələbələri cuşa gətirməyə başladılar. Vəziyyət gərginləşirdi.
Təxribatçılar içəri daxil olaraq erməniləri öldürəcəklərini deyirdilər. Bu zaman biz institutun arxa qapısından rus və erməniləri qaçırtmağa nail olduq.Təxribatçılar bunu anladıqdan sonra daşla girişin pəncərəsini sındırdılar. Biz də sonda razılaşdıq ki, bir neçə nəfər içəri girsin və auditoriyalara baxsın. Təbii ki, içəridə artıq olmayan qeyri millətləri tapa bilmədilər. Bundan sonra isə onlar tələb etdilər ki, tələbələr onlara qoşulsun və meydana gedilsin.
Bizim tərəfdən komsomol fəalımız İmamverdi Azərbaycan bayrağını əlinə götürüb bunların qabağına düşdü. kütlə ilə bir az getdikdən sonra bizim tələbələr qrupdan ayrılmağa müvəffəq oldular.Gözlərimin önündə çox biabırçı qeyri-insani hərəkətlər oldu. Lakin əminliklə deyə bilərəm ki,  iğtişaşlarda iştirak edənlərin heç biri bizim xalqın nümayəndəsi olmayıb. Xırda xuliqan elementlərin iğtişaşlardan yaralanması cəhdləri ola bilərdi. Lakin törədilən vəhşilik qətiyyən Sumqayıt mentalitetinə uyğun ola bilməzdi. O zamanlar Sumqayıt gəncliyini özünəməxsus xarakteri və mentaliteti mövcud idi.Belə qaydalarla yaşayan Sumqayıt gəncliyi silahsız və köməksiz insanlara qarşı vəhşilik edə bilməzdi. Bu hadisələri Sovet rejiminin təşkil etməsinə heç bir şübhəm yoxdur.
Vasif Əfəndi
"Vəhdət” partiyasının Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri