ROZA IBADOVA KOCAMAZ
Hava çox soyuq idi ... Qaçaraq avtobusa yetişmək lazım idi... Saxla, saxla deyərək yüksək səslə qışqırdım... Sürücü avtobusu saxladı... Və avtobusa yenicə minən kimi həyat dolu səsi olan qadın "yanımda otura bilərsən" - deyərək mənə yol göstərdi... Oturdum... Əlində bir telefon var idi (deyəsən yeni idi)...İstifadə etməyi çox bacarmırdı...Bir-iki sual soruşdu, əlbəttə ki, texnologiyadan anladığım qədəriylə kömək etməyə çalışdım... Ağappaq saçları və eynəyi var idi... Bir neçə dəqiqə sonra telefonunu çantasına qoydu, eynəyini də çıxardı... Hərdən mənə baxdığını və beynində mənim necə biri olduğumu fikirləşdiyini hiss edirdim... Nəhayət danışmağa başladı... "Çox gözəl gözlərin var, qızım" - dedi... Qəflətən başımı qaldırıb birbaşa onun gözlərinə baxdım... Aman Allahım, bunu mənə deyən xanımın gözləri göy üzü kimi mavi idi və işıq saçırdı..."Təşəkkür edirəm" - deyib, gülümsədim... İnsanlar, xüsusilə də qadınlar bir-birilərinə iltifat etməyi sevməzlər... Hələ ki, bu zamanda... Gözəl xanım ilə söhbətimiz başladı (Gözəllik mənim üçün bütünlük mənasını verir)...
Qarşısında insanın başa düşə biləcəyi şəkildə danışması, tərzi, gözləri və o gözləri parıldadan qəlbi... Səmimiyyəti... Etirafları... Ömrünün 75-ci mövsümünü yaşayırdı... Bir saatlıq yolun hər dəqiqəsində onu şəhzadələr kimi yaşadan, çox sevən və bu həyatda olmayan həyat yoldaşını zikr etdi... Və hər dəfə, kaşki Allah o günlərimi geri versə deyirdi.. Bunu o qədər ürəkdən söylədi ki, o işıq saçan mavi gözləri sanki qaranlıqlaşdı... Kaşki gənc olsaydım...Həmin anda yaşımı soruşdu və cavabımdan sonra "həyat yoldaşın sənə yaxşı baxır"- dedi (gülümsəyir)...Kaşki qayınanamın yuduğu boşqabları hər dəfə yenidən yumasaydım...Kaşki həyat yoldaşımla divan, stəkan, çəngəl dəyişdirməyin əhəmiyyətli olduğu üstündə mübahisə etməsəydim... Qısa bir sükut yarandı... Nə söyləyəcəyimi bilmədim... Bir az özüm haqqında danışaraq sükutu pozmağa çalışdım... Mənim azərbaycanlı, xanımın selanik köçgünü olduğunu öyrəndik...Biz qardaşıq dedi... Saatına baxdı və çantasından telefonunu çıxardı. Mənə şəkillər göstərməyə başladı.. "İki oğlum və iki gəlinim var" - dedi....Amma heç biri yanımda deyil... Özüm illərlə qayınanam ilə yaşamışam...Mənə nəsib olmadı ....Bu yaşda sevdiklərinin sənə diqqət ayırmasını çox istəyirsən... Amma hər şey istədiyin kimi olmur həyatda...Kaşki uşaqlarımı tez-tez idarə etməyə çalışmasaydım ... Kaş tez-tez gəlinlərimə qarşı "mən sizdən çox bilirəm" iddiasında olmasaydım... Bu an avtobus dayandı... Xanımın dayanacağına gəlmişdik...
Sürücü: "Burada enəcəksiniz"- dedi... Ayağa qalxıb yol verəcəkdim, amma "əsamı mənə verə bilərsən?"- dedi... Çantasını aşağıya düşürdük, əsasını verərkən gözlərimə baxdı və mənə dedi: "Bəlkə də bu kaşkilər olmasaydı uşaqlarım yanımda olardı və həyat yoldaşım soyuq torpaq altında olmazdı"...
Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.
