Özümüzü Avropa Oyunlarına kökləmişdik. İstisnaları çıxmaq şərti ilə yüksək əhval-ruhiyyədə bu möhtəşəm idman bayramına hazırlaşırdıq. Məşəlimizin diyar-diyar gəzməsi bizə xüsusi bir zövq verirdi. Yalnız mayın 19-na kimi. Nənəmlə babam hər zaman deyərdilər ki, may ayı vay ayıdır. Onların bu deyiminə gülüb xurafatı pisləyərdim. Ancaq görünür hərdən xurafat da canlanırmış. Doğurdan da may ayı Azərbaycan xalqı üçün vay ayı oldu. Bu kimlər üçün on gün, kimlər üçün bir həftə, kimlər üçün isə ömürlük bir matəm oldu. On altı mərtəbəli bina tamamilə yandı. Körpə uşaqlar, yeniyetmələr öldülər, yaralandılar. Xalqımız, sağ olsun, həmrəylik nümayiş etdirdi, dəstək oldular, dərdlərinə şərik çıxdılar oradakı insanların. Dövlət də lazımi tədbirləri gördü. Biz azərbaycanlılar çox faciələr görmüşük, hər birinin öhdəsindən gəlib dözüm göstərmişik. Bu faciənin də acılarına dözəcəyik. Ancaq hansısa şou proqramı dayandırmaqla, hansısa təsəlliverici sözlərdən istifadə edərək ölənlərin yaxınlarına, valideynlərinə heç cür sakitlik verə bilmərik. Onların faciəsi, matəmi ömürlük, bizimki isə müvəqqəti olacaq. Ya da ki, olsa-olsa "Xocalı” faciəsi kimi, "20 yanvar” kimi ildə bir dəfə ya yada salaq, ya da ki, yox. Onsuz da yaddaşımız yetərincə zəifləyib.
İndi isə keçim sözümün Mustafasına. Bir neçə gündür ki, artıq ölənləri, yanğını yaddan çıxarmışıq. Mövzumuz ANS-ATV davası, Mətanət xanımın "küləyi”dir. Saytlarda on minlərlə oxuma sayı olan yanğın xəbərlərini yuxarıda qeyd etdiyim "külək”li ANS-ATV davasının xəbərləri əvəz edib. Mən heç kimə haqq qazandırmıram, sadəcə olaraq bir çox azərbaycanlı ziyalılarının fikirinə əsasən öz düşüncələrimi deyirəm. Milliyyətindən, irqindən, cinsindən asılı olmayaraq faciəvi şəkildə uşaq ölümü hər kəsi kədərləndirir. İnanmıram ki, Mətanət xanım da bu hadisəyə "külək”li keçid, yaxud da "film” kimi baxsın. Çox böyük ehtimalla fikrini səhv çatdırıb. Ancaq Mətanət xanım səhv etmişdirsə də biz "qəhrəman”lar saytlarda, sosial şəbəkələrdə bu xəbərləri oxumaqla meylimizi "külək”li davaya verməklə, bir daha unutqan olduğumuz, ancaq qalmaqal həvəskarı olduğumuzu sübut etdik və biz də səhv etmiş olduq. Yazıq ölənin gününə, heç bir qüvvə öləni geri qaytarmır. İndi bəziləriniz "qəhrəman”lıq edib mənə də çox söz deyə bilərsiniz. Ancaq boynumuza alaq ki, biz qalmaqal axtaran unutqanlarıq. Çox keçmişə getmirəm, şəhidlərimizi də demirəm. Son dövrlərdə olan Neft Akademiyasındakı hadisədən yaddaşlarda heç nə qalmayıb. Bəlkə indi dedin nə Neft Akademiyası? Nə olub ki, orada? Nə isə Allah ölənlərə rəhmət eləsin. Onlar öldülər, haqq dünyadadırlar. Biz isə sağ olaraq ölüyük, ən pisi də bax budur. Görəsən nə vaxt ayılarıq? Gəlin bu "külək”li davalardan uzaq duraq. Özümüz üçün günəşli dövlət, firavan həyat quraq. Çünki insanoğlu çox şeyə qadirdir.

Kənan Qədirli