Allahqulu gödəkcəsini asılqandan götürüb ayağını çəkə-çəkə qapıya tərəf addımladı. Güllü ərinin arxasınca harayladı.

-Ay Allahqulu, qadan alım, səmənini beş elə. Birini də lələmin qəbri üstə qoyarsan. Yaxşı deyil, dədənin, məmənin üstə qoyarsan lələ inciyər.

-Hə yaxşı, ay arvad, onda şirniyyatı da artır. Ayrıseçkilik olmasın, bərabər paylayım ki, halallıq olsun.

-Düz deyirsən, ay kişi, sonra ruhu inciyər, tutar səni. Mən elə şeydən yaman qorxuram.

Allahqulu boxçasını tamamlayıb yola düzəldi. Məzarlığa çatanda xeyli yorulmuşdu. Girişdə düzülmüş səmənilərdən beş dənə aldı. Üzünü sağda dayanmış başı dibindən qırxılmış, rəngi toz-torpaqdan boğulmuş, nimdaş geyimli oğlan uşağına tutdu:

-Ay bala, gəl kömək elə bu səməniləri yuxarı qaldıraq.

Məzarlar təpəciyin üstündə idi. Allahqulu ləhləyə-ləhləyə gəlib ata-anasının məzarına çatdı. Qayınanası ilə qayınatası da yaxın yerdə dəfn olunmuşdu. Gətirdiyi bütün payları tən yarı böldü. Başı qırxılmış oğlan qonşu məzarın daşının arxasından boylanırdı. Gözləyirdi ki, kişi qohum-əqrəbası ilə bayramlaşıb gedən kimi, daşın üstündə nə var silib-süpürsün.

Allahqulu məzar daşları arxasından boylanan başları görüb duyuq düşdü. Qərara aldı ki, uşaqlar gedənə qədər daşın üstündə oturub qohum-əqrəbasına gətirdiyi bayram payına keşik çəksin. Uşaqlar nə qədər gözləsələr də, kişinin getmək fikri olmadığını başa düşüb başqa məzar soymağa getdilər. Hava qaralırdı. Allahqulu başındakı rəhmətlik dədəsindən qalmış dəri papağı irəli-geri sürüşdürdü. Təpəsini qaşıya-qaşıya ayağa qalxdı. Dərindən bir ah çəkdi. Bayaqdan fikrində dağı arana daşımışdı, aranı dağa.

-Ruhların gələn vaxtıdır. Durum gedim evə arvad uşaq da narahatdır indi. Gedim tonqal qalayım uşaqlara.

Allahqulu içində bir rahatlıqla yola düzəldi. Öz aləmində ölülərin ruhunu şad etmişdi, gedirdi diriləri könlü xoş etməyə. Evə gəldi. Başına gələn hal-qəziyyəni nağıl etdi. Güllü də kişisini dəstəklədi:

-Düz eləmisən, ay kişi, mən şəkərburanı, paxlavanı bişirməmişəm ki, onun-bunun yetimləri yesin. Camaatın ata-anasının ruhu gəlib şad qayıdanda mənimkilər boynu buruq qayıdası deyil ki.

-Hə, arvad, hamısını fikirləşdim. Elə ona görə də oturub gözlədim.

Uşaqlar da başlarını yellədərək atalarının düz elədiyinə işarə etdilər. Yedilər, içdilər, tonqaldan hoppandılar. Dərdlərini, bəlalarını od-ocağa töküb şad–xürrəm yatdılar. Gecə Allahqulunun rəhmətlik dədəsi gəlib girdi yuxusuna. Əlindəki yekə çomaqla Allahqulunu o qədər çırpdı ki, qışqıra-qışqıra yuxudan ayıldı. Onun səsinə Güllü də oyandı:

-Nə olub, ay kişi?!

-Arvad, yaman pis yuxu gördüm. Allah xeyir eləsin. Nəsə dədəmin ruhu narazı qalıb məndən.

-Bıy, xeyir ola?!

-Nə bilim, yəqin mən gələndən sonra uşaqlar süpürləyib ayın–oyunları. Dədəm də gəlib məzarı boş görüb. Səhər açılsın gedib xəbər bilərəm.

Allahqulu səhəri diri gözlərlə açdı. Gözlərinə bir damcı da olsun yuxu girmədi. Sübh azanı oxunanda yol aldı məzarlığa. Hələ aralıdan gördüyü mənzərə onu yaman sarsıtdı. İki iri gövdəli it Allahqulunun əzizləyərək qoltuğunda gətirdiyi bayram payını yeyirdi. Qarğalar isə səmənini didişdirirdi.

Allahqulu dədəsindən yadigar qalan papağını çıxardıb sinəsinə basaraq elə bir hönkürdü vurdu ki, məzarlıq sirkələndi.