Səhərin sərin mehində düyünlənmiş su damcıları yanaqlarımı qıdıqlayırdı. Loğalığımdan yerə - göyə sığmırdım.  Məndən gözəli, məndən gənci yox idi buralarda. Ətrafımdakı hay- hayı gedib vay-vayı qalmış, ayaqlarını kif göbələkləri basmış qocalar məni görüb qısqanclıqdan çatlayırdı. Nazlana –nazlana öz bağımızdan ətrafı seyr edirdim. Küçədən ötənlərin mənə gülümsəyərək baxmaları, onların içində xoş hislər yarada bilməyim məni xoşbəxt edirdi. Birdən hündür boylu, Iri rezin sapoqlu yekəpər bir kişinin mənə sarı gəldiyini gördüm. Yeridikcə iri sapoqlar iri-iri izlər qoyurdu təzəcə sulanmış bağda. Üstümə yeriməyə başladı. Həyəcan məni basırdı.  Gözlərimi yumdum. Elə bildim ki, yox olacam, görünməyəcəm. Qaranlıq çökəcək sapoqlu kişinin də gözlərinə.  Elə bu vaxt kobud əlləri belimdə hiss etdim. Dünya başıma fırlandıqca fırlandı.  Içimdə boğulmuş səsimlə "gəlmə, yaxınlaşma, toxunma mənə!” deyə var gücümlə çığırdım. Səsimi özümdən başqa eşidən yox idi. Kobud əlləri ilə incə belimi necə  bükdüsə, deyəsən belim sındı. Bircə onu hiss elədimki ayağım yerdən üzüldü. Qalanını xatırlamıram. Huşum üstünə gələndə özümü  yeniyetmə oğlanın qucağında tapdım. Başa düşdüm ki, o vicdansız yekəpər məni bu yeniyetmə oğlana satıb. Yekəpərdən fərqli olaraq yeniyetmənin incə qara əlləri var idi. Mənim ürəyim qan ağlamaqda olsun, oğlan məni  küçəbə -küçə gəzdirdi. Əldən-ələ düşməyimə baxmayaraq cazibəm yerində idi. Hamı baxır, "Bəh-bəh, nə gözəldir” deyib keçirdi. Qanayan yaramı heç kim görmürdü. Qara incə əlli yeniyetmə məni beş manata sarı  uzun barmaqlı bir oğlana satdı. Sarı uzun barmaqlı oğlan məni öpüb qoxladıqdan sonra ağ, incə əllərə hədiyyə etdi. Ağ , incə əllini də xoşbəxt etməyi bacardım. Sarı uzun barmaqlı əl ilə ağ, incə əlin arasında başımdan sevgi öpücükləri yağır,   dodaqlardan tökülən eşq kəlmələrinə qulaq asırdım. Bütün bədənim keyimişdi. Bayaqdan mənə əziyyət verən ağrılarımı tamam unutdum. Indi bu qucaq mənim bağımdan  daha maraqlı idi. Mənə elə gəlirdi ki, bu  sevgi məni daima yaşadacaq.  Nənəm deyirdi  " Bizlər zərifik. Sevgi üçün yaranmışıq.  Mənim kimi qartıyıb, gözəlliyini torpağa qurban vermə. Gənclərin  könlünü meyxoş edib,  xatirələrini yaşadacaq həyat arzula özünə”. İndi şanslı hiss edirdim özümü. Sevgi görüşü başa çatdı. Sarı, uzun barmaqlar ağ, incə barmaqlardan aralandı. Həyəcanla ağ əllinin  evinə çatmaq, onun otağında üç-beş gün nazlanacağımı, sonra da həyat gündəliyinin arasına uzanıb xatirəyə çevriləcəyimi səbrsizliklə gözləyirdim. Elə bu andaca ağ əllər qara bir xəyanətə imza atdı.  İncə barmaqların arasından sürüşərək  üzü üstə yerə dəydim. Gözlərimi güclə açdım. Kaş açmayaydım. Incə əllərin başqa bir əllərə sarılıb getdiyini izləmək asan deyildi. Hələ təravətini itirməmiş yanaqlarım torpağa söykənmişdi. Səhər şeh qıdıqlayan yanaqlarımı indi torpaq dənələri cırmaqlayırdı.Məhəllədə oynayan uşaqlar yanımdan elə surətlə ötürdü ki, məni vahimə basırdı. Bu vaxt velosipedli bir oğlan  üstümdən necə keçdisə başım bədənimdən aralandı. Balaca qızlar olan-qalan ləçəklərimi də yolub bir-birlərinin başlarına tökdülər. Hər ləçəyim bir tərəfə səpələndi. Ləçəklərim göz yaşlarımda islandı. Alındım, satıldım, atıldım. Ayaqlar altında qaldım.Tapdalayan hər ayaq üstümdə bir iz qoyub gedirdi. Yekəpərin bağımızda qoyduğu izlər kimi. Hönkürdüm. Ağladım. Çığırdım.  Nə qədər çığırsam  da, bu dəfə də səsimi duyan,  göz yaşlarımı görən olmadı...

Xəbərdən istifadə edərkən istinad etmək vacibdir.