04 Oktyabr 2020-ci il tarixdə Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunan İgid Vətən oğullarını yaxından tanıyaq...

RÜSTƏMLİ ƏMRAH NATİQ oğlu

(Əsgər)

ƏMRAH NATİQ oğlu RÜSTƏMLİ 5 iyul 2001-ci ildə Bərdə şəhərində dünyaya gəlib. 2007-2018-ci illərdə Sumqayıt şəhər 27 saylı tam orta məktəbdə təhsil alıb.

Əmrah məktəbdə oxuduğu illərdə təhsilə marağı çox olmasa da, təlim-tərbiyəsi, düzgünlüyü, nizam-intizama riayət etməsi, məsuliyyətli olması, ən əsası isə, gözəl xasiyyəti ilə ətrafındakı insanların rəğbətini qazanmışdı. Ona həvalə olunan tapşırığa can-başla əməl etmiş, hər bir işi vaxtında, doğru-düzgün yerinə yetirməyə çalışmışdı. Əmrahdakı cəldliyə, qoçaqlığa hamı heyran olmuşdu. Mehribanlığı və səmimiyyəti ilə, yeniyetmə hər kəsin qəlbinə yol tapmışdı.

Ailə:Rüstəmovlar ailəsinin başçısı Natiq bəy və evin qayğıları ilə yaşayan Heyran xanım Sumqayıt şəhərində anadan olublar. Onların bu, doğma şəhərə olan sevgiləri ailədə böyüyən üç övlada da keçmişdi. Əmrah təkcə ailəsinə, qohum-əqrəbalarına, dostlarına, doğma şəhərinə deyil, Vətəninə, Torpağına dərin məhəbbətlə bağlı olan, torpağın hər qarışı üçün canından belə keçməyə hazır olan gənclərdən biri idi.

Əmrah, demək olar ki, nənə-babasının yanında böyümüşdü. Burada onu hamı əzizləyər, şıltaqlıqlarına sevgi ilə yanaşardılar. Xüsusilə də, nənəsi onun nazı ilə oynayar, "şirindən-şirin” nəvəni ərköyün böyüdərdi.

Əmrahın atası Natiq bəy halal zəhməti, alın təri ilə qazandığı maaşla ailənin bütün tələbatlarını ödəməyə çalışardı. Heyran xanım ali təhsilli olsa da, evin qaygıları ilə məşğul olmağı, üç uşağın – Əmrahın, Aysunun və Nailin təlim-tərbiyəsinə daha çox zaman ayıraraq diqqət yetirməyi, onları cəmiyyətə yararlı vətəndaşlar kimi böyütməyi... işləməkdən üstün tutmuşdu.

Əmrah əksər zamanlarda ən çox sevdiyi nənəsinin yanında qalardı. Nənə də sevimli nəvəsinə o qədər bağlanmışdı ki, bir an belə onsuz qala bilmirdi, hər bir istəyini həmin an həyata keçirməyə çalışırdı. Beləcə, Əmrah qayğısız uşaqlıq illərini yaşayaraq böyüyürdü...

Ailədə maddi durum qənaətbəxş olsa da, Əmrahın işləməyə sonsuz marağı və həvəsi olur. Bu səbəbdən, o, orta məktəbin yuxarı siniflərində təhsil aldığı müddətdə - tətil günlərində, dərsdən sonra boş vaxtlarında kiçik kafe və çayxanalarda, restoranlarda ofisiant kimi çalışır. Məktəbi bitirdikdən sonra isə, Sumqayıt şəhərində fəaliyyət göstərən şadlıq saraylarının birində əmək fəaliyyətinə davam edir. Bərbərliyə hədsiz marağı olduğundan, usta yanında çalışaraq, bu sənətin sirrlərini daha dərindən öyrənir və bərbərxanaların birində işə düzəlməklə, təcrübəsini artırır.

Rüstəmli Əmrah harada çalışırsa-çalışsın, gülərüzlüyü, sadəliyi, səmimiyyəti, kiçikdən-böyüyə hər kəslə asanlıqla ünsiyyət qurmaq qabiliyyətinə malik olması ilə, örəğbət qazanır. Yüksək keyfiyyətləri ona çoxlu dostlar qazandırır.

Həyat eşqli gəncin tükənməz arzuları vardı. Düşünürdü ki, hərbi xidməti başa vurandan sonra, bərbərlik sənətini daha da təkmilləşdirmək üçün təkcə Azərbaycanda deyil, digər ölkələrdə də kurslara getsin, biliyini artırsın. Sonra isə döğma Vətəndə müştərilərə yüksək səviyyədə xidmət göstərə biləcək, müasir tipli, hər cür yeni avadanlıqla təchiz olunmuş bir bərbərxana açıb işlətsin.

Əmrahın bir arzusu da vardı... Anasına deyərdi ki, "əsgərliyimi başa vurub gələndən sonra, gedəcəm Rusiyaya, işləyib, yaxşı pul qazanıb gələcəm, sənə arzuladığın kimi, yeni tikilidə ev alacam. Sənə özüm baxacam!”.Ana isə cavabında deyərdi ki, "oğul, sənin cansağlığın yetər mənə, başqa heç nə lazım deyil”.

Əmrah bilirdi ki, anası həyət evində yaşamaq istəmir. Həm də, son illər vəziyyət elə gətirmişdi ki, onlar müəyyən səbəblərdən kirayə evdə yaşayırdılar. Ana geniş, işıqlı, mənzildə yaşamağı, əsasən də son illər yeni layıhələrlə tikilən, zövq oxşayan yenitikililərdə nə vaxtsa evlərinin olmasını arzulayırdı. Anasına sonsuz məhəbbətlə bağlanan oğul, onun bu istəyini həyata keçirəcəyi günün xəyalını qururdu. O, bu xəyalların nə vaxtsa gerçəkləşəcəyinə də inanırdı. Təki, arzular gözəl olsun, təki arzuladığını ürəkdən istəyəsən, gec-tez həyata keçəcəyinə inanasan. O zaman əlzatmaz sandığın hər şey əlçatan ola bilər...

İkinci arzusunu reallaşdırmaq üçün, Əmrah ilk öncə birinci arzusunu reallaşdırmalı və bunun üçün ilk addımı atmalı idi. Ata-oğul halal zəhmətləri ilə qazandıqları pullarla ananın istəyini yerinə yetirməklə, onu sevindirmək istəyirdilər. Amma o günlər hələ cox uzaqda idi...

Ənrah Rüstəmli 2019-cu il iyulun 22-də Vətən qarşısında xidməti borcunu yerinə yetirmək üçün, Səfərbərlik və Hərbi Xidmətə Çağırış üzrə Dövlət Xidmətinin Sumqayıt Şəhər İdarəsi tərəfindən müddətli həqiqi hərbi xidmətə çağrılır. İlk əvvəl Ağcabədi rayonunun Taxta Körpü kəndində yerləşən "N” saylı hərbi hissəyə yola düşür. Andiçmə mərasimindən sonra o, Beyləqanda yerləşən "N” saylı hərbi hissədə xidmətinə davam edir.

Xidməti dövründə, hər zaman olduğu kimi, Əmrah cəldliyi, çalışqanlığı, xoş rəftarı, mehribanlığı ilə hamının rəğbətini qazanır. O, burada da böyük həvəslə əsgər yoldaşlarının saçlarını kəsərək formaya salırdı. Əmrahın ustalığını hamı bəyənirdi.

R.Əmrah hələ uşaq vaxtlarında ermənilərin Azərbaycan xalqının başına gətirdikləri müsibətləri eşidəndə məyus olardı. Məktəb illərində vətənpərvərliklə bağlı tədbirlərdə fəal iştirak edən yeniyetmə tez-tez dostları ilə Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanına gedər, Vətənin azadlığı uğrunda canlarından keçən qəhrəman Şəhidlərin məzarlarını ziyarət edərdi. Vətənpərvərlik ruhunda böyüyən gəncdə düşmənə qarşı nifrət hissi o qədər güclü idi ki, o, əgər döyüş olarsa, döyüşə ilk gedənlərin cərgəsində olmaq istəyirdi.

27 Sentyabr 2020-ci il tarixində düşmənə qarşı əks-hücum əməliyyatı – II Qarabağ müharibəsi başlananda Əmrahın sevincinin həddi-hüdudu olmur. Ən yaxın dostuna zəng edərək deyir: "Dedim, "məni könüllü yazın, döyüşə gedən birincilərin sırasında olmaq istəyirəm””. Bəli, o dediyi kimi də edib. Komandanlığa yaxınlaşaraq, döyüş bölgəsində düşmənlə meydanda üzbəüz olmaq istədiyini bildirərək, könüllü yazılıb. Mənfur düşmənə layiqli cavab verəcəyi günün həsrəti ilə yaşayan gənc əsgər Əmrah Rüstəmli bu fürsəti əldən verə bilməzdi!

Əmrah Füzuli istiqamətində gedən döyüşlərdə iştirak etmək üçün o bölğəyə göndərilir. Arzusuna çatan əsgər, savaş meydanında düşmənə qarşı mərdliklə, cəsarətlə döyüşür.

Oktyabrın 1-i Əmrah atası ilə danışanda deyir:"Ata, mən şəhid olub gələcəm! Görəcəksən!”. Xəttin o biri başından "Bu nə danışıqdır?! Belə sözlər demə!”deyən atasının zabitəli səsində hiss etdiyi qəhərdən sonra, "yaxşı, ata, bir sözdür, dedim də..”deyib gülür. Qəlbindən keçən istəyi dilinə gətirən Əmrah atanın bir anın içində narahatlığını hiss etdiyindən, söhbəti dəyişir, evdəkiləri xəbər alır...

Əmrahın son zəngi oktyabrın 2-də dünyalarca sevdiyi anasına olur: "Ana, özünə yaxşı bax! Qayıdanda səni, necə qoyub gəlmişəmsə, o cür görüm! Eşidirsən, ana?!”.Ananı qəhər boğsa da, özündə güc tapıb dillənir: "Mənim yaşamağımı istəyirsənsə, özünü yaşat!”. Bu, ana ilə oğulun son danışığı olur...

2020-ci il, oktyabr ayının 3-ü. Sübh tezdən Füzuli rayonunun Alıxanlı kəndi uğrunda qızğın döyüşlər gedir. Azərbaycan Ordusunun gənc, qorxmaz, igid əsgəri Əmrah Rüstəmli döyüş meydanında şücaəti ilə seçilənlərdən olur. Təəssüf ki, cəsur döyüşçü atılmış minamyot qəlpələrindən ağır yaralanır. Başından və çiynindən aldığı zədələr nəticəsində Vətən sevdalı igidimiz əbədi olaraq gözlərini yumur. Daha bir gəncin pərvazlanan sonsuz arzuları mənfur düşmən tərəfindən paramparça olaraq yarımçıq qalır...

Ana:"Çox diqqətcil, qayğıkeş idi. Deyirdi, "əsgərlikdən gələndən sonra sənə özüm baxacam, yenitikilidə ev alacam...”. Çox istəyirdi ki, məni sevindirsin... Hər dəfə də deyirdim ki, "sənin sağlığın mənim bəsimdir”. O qədər gözəl xasiyyəti var idi ki, hamı xətrini çox istəyərdi...

Vətənpərvər idi oğlum. Döyüşlərə də könüllü qatılmışdı. Heç vaxt qorxu nə olduğunu bilməyib. Balamın yoxluğu nə qədər ağır, əzablı olsa da, onunla qürur duyuram! Bütün Şəhidlərimiz Vətənimizin azadlığı, bizim bu günümüz, sabahımız naminə canlarından keçdilər. Onları unutmağa heç kimin haqqı yoxdur!”.

Bəli, düşmən üzərinə qorxamadan, igidcəsinə atılan, günahsız insanların və Şəhidlərin qisasını alan, Vətənin şir ürəkli cəngavərlərini heç kim, heç zaman unutmayacaq!

Oğlunun itkisinə nə qədər üzülsə də,Natiq bəy yenə başını dik tutaraq, fəxarət hissi ilə deyir: "Vətən sağ olsun!”.

Azəraycanın mərd, qorxmaz oğlu Əmrah Rüstəmlinin qanad açan arzuların qol-qanadı sınsa da, Vətən sevdalı qəhrəman ən əsas arzu-amalına, məqsədinə çatır – hər qarışına heyran və qurban olduğu Vətən torpağı düşmən tapdağından azad edilir, Qarabağda üçrəngli Azərbaycan bayrağı dalğalanır, doğma xalqı möhtəşəm Zəfər sevincini yaşayır! Cəsur döyüşçü "mən şəhid olub gələcəm”dedi, elə dediyi kimi də, doğma şəhərinə ən uca, hər kəsin əli çata bilməyən zirvəyə yüksələrək ŞƏHİD kimi qayıdır... Azərbaycan Ordusunun cəsur əsgəri Rüstəmli Əmrah 4 oktyabr 2020-ci il tarixdə Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında torpağa tapşırılır.

Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin 19 yaşlı mərd, mübariz əsgəri Əmrah Natiq oğlu Rüstəmli ölümündən sonra, Azərbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevin müvafiq Sərəncamlarına əsasən, "Vətən uğrunda”, "İgidliyə görə”, "Cəsur döyüşçü”və "Füzulinin azad olunmasına görə”medalları ilə təltif edilir.

Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!!!

ALLAHVERDİYEV KƏNAN MƏRDAN oğlu

(Əsgər)

KƏNAN MƏRDANoğluALLAHVERDİYEV 10 fevral 2002-ci ildə Sumqayıt şəhərində sadə, zəhmətkeş bir ailədə anadan olub. 2008-2017-ci illərdə Sumqayıt şəhərində yerləşən Qubadlı rayon Mahmudli kənd tam orta məktəbində təhsil alıb.

AİLƏ:Allahverdiyevlər ailəsi beş nəfərdən ibarət olub. Ata uzun müddət təmir-tikinti işlərində çalışıb. Ruhiyyə xanım evdar xanım kimi ailə qayğıları ilə yaşayıb. Nicat orta təhsillidir, Naxçıvan Muxtar Respublikasında həqiqi hərbi xidmətini başa vuduqdan sonra, ordudan tərxis olunub. Evin qız övladı Ayişə oxumağa çox meyillidir. O, Bakı Dövlət Universitetinin "Tarix” fakültəsinin məzunudur. Və, nəhayət, bizim qəhrəmanımız Kənan...

Mərdan bəy hər zaman öz halal zəhməti ilə ailəsini dolandırıb, uşaqlarına korluq verməyib. O üzdən, işin asan-çətinliyinə baxmayaraq, hər zaman çiynini yükün altına verib.

Allahverdiyevlər ailəsində təlim-tərbiyə, nizam-intizam, böyüyə hörmət əsas amillərdən biri olub. Ailənin özünün maddi durumu elə də qənaətbəxş olmasa da, hər bir üzvü xeyirxah əməl sahibi olmağa, kasıba, kimsəsizə əl tutmağa çalışıb. Elə bizim Kənan da mərd, səxavətli olub. Küçədə əlində ağır bir zənbil tutmuş yaşlı qadın görsəydi, dərhal ona kömək edərdi. O, geniş qəlbin, mərd ürəyin sahibi idi!

Kənan təbiətcə qapalı, utancaq olmaqla yanaşı, təmkinli, cəsarətli, zəhmətkeş, hansı işə buyursan sakit yerinə yetirən, mehriban yeniyetmə olub.

Ata deyir ki,"Kənan çox gülərüz olsa da, həddən artıq həssas olduğundan, bir qədər də aqressiv idi. Hər zaman sadə və səmimi idi. Yekəxana, lovğa, özündən razı insanları sevməzdi. Gözəl keyfiyyətləri ilə yanaşı, bir qədər tərsliyi, inadkarlığı olub. Bir o qədər də çılğınlığı vardı. Əgər nəyisə etmək istəmirdisə, iki dünya bir olsa belə, onu etməzdi. Üzündən gülüş, təbəssüm əskik olmazdı, hey gülərdi...”.

Bəli, Kənan məhz gülüşü ilə seçilib, diqqəti cəlb edib, yaddaşlarda qalıb. Elə gülüşünə görə, dəfələrlə məktəbdən valideynə şikayət gəlib. Arxa sırada əyləşər, birdən-birə qəşş edib gülərdi. Və bu gülüşün səsinə nəzərlər ona dikilərdi. Bəzən adi bir sözə gülərdi. Gülüşü zamanı siması, mimikası elə dəyişərdi ki, ətrafdakılar da ona qoşulub gülərdilər. Lakin bu gülüşün özündə də bir şirinlik var idi. Beləcə, dərs prosesi pozular, müəllim də şikayət etmək məcburiyyətində qalardı...

Kənan güclü yumor hissinə malik idi. Təkcə süfrə arxasında oturub yemək yeyəndə sakitçiliyi sevərdi, heç kimin danışmasını istəməzdi. Hətta anası belə, söz demək istəyəndə deyərdi ki, "ana, yeməyimi yeyim, sonra danışarıq”.Yox, əgər yenə kimsə səhvən danışsaydı, yeməyini yarımçıq qoyub gedərdi. Onu geri qaytarmaq mümkün olmazdı.

Möhkəm iradəli, güclü xarakterli, "ağzı” möhkəm, sözübütöv, sirr saxlamağı bacaran, dostcanlı, qohumcanlı... ən əsası isə, Vətən sevdalı, qorxmaz, mətin...idi bizim Kənan!

Kənan Allahverdiyev Allaha çox bağlı idi. Namaz qılmasa da, ürəyində o xof, istək olub. Şükrü heç vaxt kəm olmayıb. Anası danlayıb öyüd-nəsihət verəndə, hər dəfəsində zarafatla deyib ki, "sənin yanında mənim hörmətim olmasa da, xalq içində hörmətim var!”.Beləcə, bu sözdən sonra istər-istəməz ananın da simasında təbəssüm yaranardı. Həqiqətən də, yaşının azlığına baxmayaraq, yeniyetmənin dost-tanış, qohum-əqrəba yanında hörməti böyük idi.

Kənan uşaqlıqdan idmanı sevdiyindən, "Cüdo” (güləş) idman növü ilə məşğul olub. Məşqçisi Ceyhun Mirzəyevin tövsiyələrinə hər zaman əməl etməyə çalışıb. Məşqləri çox zaman 13 saylı məktəbin idman zalında olardı. Və Kənan bir dəfə də olsun məşqlərə, ümumiyyətlə heç bir yerə gecikməzdi. Məsuliyyətli, özünə inamlı olduğundan, idmanda da uğurlara imza atmışdı. O, bir çox yarışların mükafatçısı, həmçinin şəhər birinciliyinin Qızıl medalçısı olmuşdu.

Qəlbi "yuxa” kimi yumşaq olan Kənan heyvanları cox sevərdi, ən çox da ev heyvanlarını. Boş vaxtlarında at çapmaqdan zövq alardı. Tarixi və döyüş filmlərini maraqla izləyərdi. "Diriliş Ərtoğrul” türk filminin qəhrəmanı Ərtoğrul onun idealına çevrilmişdi.

Kənan Allahverdiyev orta məktəbi bitirdikdən sonra, ailəyə dəstək məqsədilə, özəl sektorların birində - Karbamid sexində atası ilə birlikdə çalışmağa başlayır. İşdən, əməkdən qorxmayan Kənan, hər zaman gördüyü işi dərinliyinə qədər öyrənməyə can atırdı. Bu sənəti tam öyrənmək istəyirdi. Nizami Gəncəvi demişkən:

Mahir bir palançı olsa da insan,

Yaxşıdır yarımçıq papaqçılıqdan”.

Kənan da, gördüyü işi yüksək səviyyədə yerinə yetirib sona çatdırmağa çalışardı. Və heç vaxt işin ağırlığından şikayət etməzdi. Şikayət etmək, narazı qalmaq ona məxsus olmayan xüsusiyyətlər idi.

Həddi-buluğa çatmış Kənan Allahverdiyevə 2020-ci il aprelin 1-də Sumqayıt Şəhər Hərbi Komissarlığından "Çağırış” vərəqəsi gəlir. Dünyanı cənginə almış pandemiya səbəbindən, o, aprel ayında deyil, may ayının 5-də Vətən qarşısında borcunu yerinə yetirməyə yollanan gənclərin sırasında olur.

Kənan ilk öncə həqiqi hərbi xidmətini Goranboy, sonra Bərdə, daha sonra Tərtər rayonlarında yerləşən "N” saylı hərbi hissələrdə çəkir. Xidməti dövründə Mingəçevir şəhərində təşkil olunan kurslara cəlb olunur.

Sentyabrın 20-si 2020-ci ildə Kənanın qardaşı Nicat ona baş çəkmək üçün, xidmət etdiyi hərbi hissəyə gedir. Xeyli xatirə şəkilləri çəkirlər. Təəssüf ki, Kənan sonradan bütün şəkilləri silir. Bəlkə də, başına bir iş gələrsə, sonralar bu şəkillərə baxacaq əzizlərinin üzülməsini istəməyib... Kim bilir...

Kənanın atası Mərdan Allahverdiyev I Qarabağ müharibəsinin iştirakçısı olub, piyadaların döyüş maşınında işləyib. O qanlı-qadalı günləri yaşayan ata müharibənin nə olduğunu yaxşı başa düşürdü. Hətta 1992-cı ildə Füzuli uğrunda gedən döyüşlərdə yaralanmışdı. Övladlarını vətənpərvər ruhda tərbiyə edən Mərdan bəy hər zaman onlara mənfur qonşuların Azərbaycan xalqının başına gətirdikləri müsibətlərdən, iştirakçısı olduğu I Qarabağ savaşından danışardı...

Sentyabrın 27-si səhər tezdən müharibənin başlandığını xəbərini eşidən ata bərk sarsılır. Bir tərəfdən mənfur düşmənin layiqli cavabının veriləcəyinə sevinsə də, diğər tərəfdən müharibənin verəcəyi acıları, itkiləri yaxşı bildiyindən məyus olur. Lakin müharibə veteranı yaxşı dərk edirdi ki, düşmən üzərində Qələbənin cəmi bir yolu var: son damla qanınacan mübarizə!

II Qarabağ müharibəsinin ilk günündən gənc Vətən oğlu Kənan Allahverdiyev də ön cəbhədə düşmənlə ölüm-dirim savaşında, Torpaqların azadlığı uğrunda gedən döyüşlərdə mərdliklə mübarizə aparır.

Sentyabrın 30-u səhər təxminən saat 10 radələrində Kənan evlərinə zəng edir. Ata oğlunu nə qədər sorğu-suala tutursa da, suallarına dəqiq, konkret cavab ala bilmir. Sonda Kənan, "ata, narahat olma, danışmağa vaxt yoxdur”deyir. Anası ilə danışanda onu sakitləşdirməyə çalışır, vəziyyətin yaxşı olduğunu, tezliklə Qələbə xəbəri ilə onları sevindirəcəyini bidirir. Valideynlər bir balaca toxtahlıq tapırlar. Kənan da rahatlıq tapır, əzizlərini arxayın saldığına görə...

Sonuncu zəng Kənanın vida zəngi olur...

Oktyabrın 2-si 2020-ci ildə Suqovuşan uğrunda gedən döyüşlərdə iştirak edən Kənan Allahverdiyev bir neşə ermənini snayperlə vuraraq məhv edir, sonra səngərdən çıxaraq erməninin üstünə şığıyır. O, irəli gedərək, yoldaşlarını arxada qoyur. Bölük komandiri əsgərlərdən soruşur ki, "Kənan hanı?”,cavab verirlər ki, "irəi gedib”.Bölük komandiri Kənanın arxasınca gedəndə, o, yaralanır.

Irəli gedən Kənanın gözü qan çanağına dönür. Azərbaycan xalqının başına gələnləri göz önünə gətirərək, intiqam alovu ilə yanır, həmin an o, düşməni paramparça etməyə hazır olur. Bu da fürsət! Və o, bu fürsətdən yararlanmağa çalışır. Və daha iki erməni xüsusi təyinatlısını məhv edir. Döyüş zamanı gənc əsgər yoldaşları ilə birlikdə mühasirəyə düşür. Qızğın döyüş gedir. Bu döyüşdə igidimiz öz şücaəti ilə hər kəsin yaddaşında qalır...

Azərbaycan Ordusunun cəsur əsgəri Kənan Allahverdiyev düşmənlə savaşda qəhrəmacasına həlak olaraq, Allah dərgahında ən uca məqama – Şəhidlik Zirvəsinə yüksəlir və adını Azərbaycanın Şanlı Tarixinə Qızıl hərflərlə yazır!

Hələ əsgərliyə getməmişdən 3 il qabaq Kənan hər dəfə gülə-gülə anasına deyərdi, "vaxt gələcək, sənə "Şəhid anası” deyəcəklər”.Ana da bircə kəlmə cavab verərdi ki, "yenə başlama”.Ancaq deyilən həqiqət oldu. Bu gün Mərdan bəy, Ruhiyyə xanım Kənan kimi vətənpərvər, qeyrətli oğul böyütdüklərinə görə ən böyük hörmət və ehtirama layiqdirlər. Kənan şücaəti ilə əzizlərinə ən yüksək titulu qazandırdı: "Şəhid valideynləri!”.

Bəli, Kənan və Kənan kimi qeyrətli Vətən oğulları – Şəhidlər ölməyiblər, onlar sadəcə dünyalarını dəyişiblər, Allaha daha yaxın olublar, bizlərdən fərqli olaraq...

Ata:"Biz Kənana çox möhkəm bağlanmışdıq. Allah buyurub ki, "mən verdiyim bəndəyə o qədər bağlanmayın, o qədər əzizləməyin. Səhər sizdən alanda üzülərsiniz”. Doğrudan da, beləymiş...

Vətən müharibəsi qəhrəmanları bizim I Qarabağ savaşında yarımçıq qalmış mübarizəmizi Qələbə ilə sonlandırdılar”.

Azərbaycan Ordusunun cəsur əsgəri Kənan Allahverdiyev oktyabrın 4-ü 2020-ci ildə Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunur.

Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin 18 yaşlı gənc əsgəri Kənan Mərdan oğlu Allahverdiyev ölümündən sonra, Ölkə Prezidentinin müvafiq Sərəncamlarına əsasən,"Vətən uğrunda” və"Laçının azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.

Ruhun şad olsun, Cənnətməkan Şəhidimiz!