"Peşəmi sevirəm, lakin yaxşı yaşamaq da vacib amillərdəndir”

Azərbaycanın bəzi gəncləri peşə vəzifələrini ən ucqar kəndlərdə yerinə yetirirlər. Onlar, necə deyərlər, gözdən-könüldən uzaqda olsalar da, şəhərdə fəaliyyət göstərənlərdən daha yararlı, daha vacib işlə məşğuldurlar. Bizim növbəti müsahibimiz kimi.

Pedaqoji fəaliyyətinə Quba rayonunun Xınalıq kənd Rüfət Kəlbiyev adına orta məktəbində başlayan Ülviyyə Bəyəliyeva ilə müsahibəni təqdim edirik.

- Əvvəlcə sizinlə tanış olaq...

- Sumqayıt şəhərində anadan olmuşam. 2007-ci ildə Sumqayıt şəhər 16 saylı orta məktəbi bitirdikdən sonra Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Kollecinə daxil olmuşam. 2009-cu ildə ailə qurmuşam və 2 övladım dünyaya gəlib. Buna görə də pedaqoji fəaliyyətə başlamaq fürsətim olmayıb. Ötən il Təhsil Nazirliyinin müəllimlərin işə qəbulu ilə bağlı keçirdiyi müsabiqədə iştirak etmək qərarına gəldim. Müsabiqədən uğurla keçərək Xınalıq kənd Rüfət Kəlbiyev adına orta məktəbdə pedaqoji fəaliyyətə başladım. Hazırda Xınalıqda 2 övladımla bərabər yaşayıram və ibtidai sinif müəlliməsi kimi fəaliyyətimi davam etdirirəm.

- Ucqar kənd məktəbində pedaqoji fəaliyyətlə başlamağınızı ailə üzvləriniz necə qarşıladı?

- Ailə həyatımdakı uğursuzluğa görə tək qaldım. İki körpə övladımı böyütmək mənim valideynlik borcumdur. Onları istədikləri hər bir şeylə təmin etməliyəm. Doğrudur, işlədiyim kənd Sumqayıtdan çox uzaqdır. Öncə bura gəlib işləmək mənə çox çətin gəlirdi. Xınalıq kənd orta məktəbini görənə qədər bura haqqındakı təsəvvürlərim tam başqa cür idi. Lakin dövlət başçımızın yüksək qayğıkeşliyi sayəsində Azərbaycanın hər yerində gözəl məktəb binaları tikilib istifadəyə verilib. Xınalıq məktəbi də belələrindən biridir. Bunun üçün prezidentimiz İlham Əliyev və Azərbaycanın birinci xanımı Mehriban Əliyevaya təşəkkür edirəm.
Ailəmin narazılığına gəldikdə, burada təkbaşına işləməyimə onların razılıqları yox idi. Lakin anam məni dəstəklədi. Hazırda anamla burada birlikdə yaşayırıq və övladlarımı saxlamaqda mənə çox kömək edir.

- Başqa yerlərdən müəllim işləmək üçün sizə təkliflər oldumu? Olubsa, niyə imtina etmisiniz?

- Xeyr, bu vaxta kimi heç bir yerdə işləməmişəm. Bu, ilk işimdir. Əgər yaşadığım şəhərdə, yaxud Bakıda iş təklifi olsaydı, mütləq dəyərləndirərdim.

-Nə vaxta qədər Xınalıq kənd orta məktəbində qalıb işləməyi düşünürsünüz?

- Təhsil Naziri Mikayıl Cabbarovun qərarına görə 3 il ucqar kənddə işləyəndən sonra şəhər məktəbinə yerdəyişmə mümkündür. Yəqin ki, bu müddət ərzində Xınalıq kənd orta məktəbində qalıb işləyəcəyəm. Lakin övladlarımın məşğuliyyəti üçün burda heç bir şərait yoxdur. Şəhərə qayıtdıqdan sonra o mühitə adaptasiya olmaları çətin olacaq. Bu məsələ məni çox narahat edir.

Övladlarımdan birinin 4, digərinin 2 yaşı var. Burda bağça olmadığı üçün mən işdə olanda onlara anam nəzarət edir. Anam bir dəfə insult keçirib. Bu kəndin havası anamın səhhəti üçün əlverişsizdir. Özüm isə astma xəstəsiyəm. Təngnəfəslikdən çox əziyyət çəkirəm. Ancaq nə etməli, övladlarımı böyütmək üçün həyatımı belə davam etdirirəm. Yenə də təhsil naziri Mikayıl Cabbarova təşəkkürümü bildirirəm ki, təhsil sahəsində bu qədər obyektivlik var və mən öz biliyim hesabına bu işlə təmin olunmuşam.

- Belə başa düşdüm ki, Xınalıq kənd orta məktəbindəki dərs şəraiti sizi qane edir. Ancaq orada qalıb pedaqoji fəaliyyətinizi davam etdirmək üçün istənilən şərait yoxdur. Ümumiyyətlə, qaldığınız yer barədə ümumi təəssüratlarınızı bizimlə bölüşmənizi istəyərdik. Hazırda yaşadığınız yeri ilk dəfə görəndə geriyə qayıtmaq barədə düşündünüzmü?

- Bəli, burada dərs şəraiti çox yaxşıdır. Lakin anadan olandan şəhərdə yaşadığıma görə kəndə uyğunlaşmağım çətin oldu. İşlədiyim məktəb internat tiplidir. Quba rayonunun bir çox dağlıq kəndlərindən burda uşaqlar oxuyur. Onlar mənə doğmalaşıb. Əlimdən gəldiyi qədər onlara isti münasibət göstərməyə çalışıram.

Kəndin problemlərindən biri də internet və qaz xəttinin olmamasıdır. Bəli, ilk dəfə bura gələndə elə bildim başqa planetdəyəm. Buranın insanları ayrı dildə, yəni Xınalıq dilində danışır. Bu da dərs prosesində mənə çox mane olur. Təbii ki, uşaq anadan olandan valideynləri ilə o dildə ünsiyyət qurub, məktəbə gedəndə də dərslikləri mənimsəməsi, müəllimi başa düşməsi çətin olur.

- Mühüm bir məsələyə toxundunuz. Baxmayaraq ki, dərs dediyiniz məkan Azərbaycan ərazisidir və burada azərbaycanlılar yaşayır, amma buranın da özünəməxsus dili var. İstərdim ki, bu məsələdən danışaq. Bu problemi necə aradan qaldırmağa çalışırsınız, yaxud problemin həllinə nə dərəcədə nail ola bilmisiz? Şagirdlərlə bir-birinizi anlamaqda çətinliklər həllə də davam edirmi?

- Kənddə bacardığım qədər valideynlərlə söhbətlər aparıram ki, övladları ilə evdə Azərbaycan dilində danışsınlar. Əks halda, gələcəkdə onların uşaqlarına böyük çətinliklər törədəcək.

Bəli, şagirdlər məni anlayır, lakin kitabdakı mövzuları dərk edə bilmirlər. Mənim əlaçı şagirdlərim də var. Ən böyük problem də odur ki , valideynlər evdə uşaqları ilə məşğul olmur. Uşaqlar dərs prosesində nə öyrənirlərsə, onunla kifayətlənirlər. Şagirdlərin nitqini inkişaf etdirmək üçün kitabxanadan kitablar alıram, sinifdənxaric oxu keçirəm. Bu da öz faydasını verir.

- Dil məsələsinə toxundunuz, ümumiyyətlə, Xınalıq kəndi orta məktəbində sizi qane etməyən daha hansı məqamlar var?

- Məktəb müasir standartlara cavab verir. Məktəbin direktoru Ənvər Məmmədovdan çox razıyam. Bura gəldiyim gündən mənə çox qayğı göstərib. Kənd camaatı da çox gözəl insanlardı. Ümumiyyətlə, burda özümü yad hesab etmirəm. Belə yerdə pedaqoji fəaliyyətə başladığım üçün özümü şanslı hesab edirəm. Burda işləmək mənə hərtərəfli köməkdir. Çünki şəhərdə 2 körpə uşaqla alacağım məvaciblə kirayə yaşamaq çətindir. Burda hər bir ehtiyacım qarşılanır. Əgər övladlarımın gələcək təhsili, yaşayışı məni narahat etməsəydi gələcək pedaqoji fəaliyyətimi burda davam etdirərdim.

- Maaşınız sizi qane edirmi? 

- Bəli. Şəhər müəllimlərinin aldığı məvacibə baxanda bizdə maaş normaldır.

- Dərsdən əlavə repetitorluqla məşğul olursunuzmu?

- Xeyir, məşğul olmuram. Belə fikrim də yoxdur. Çünki kənddə yaşayanların həyat səviyyəsi çox yüksək deyil, iş yeri yoxdur. Məşğuliyyət yalnız heyvandarlıqdır.  Bu səbəbdən də uşaqlar məhz heyvandarlığa daha çox maraq göstərir. Çünki kənddə mal-qarasının sayı çox olanlar yaxşı dolanır. Uşaqlar da bunu özlərinə nümunə götürür. Nə qədər tənqidi yanaşsam da, təhsilə maraq göstərmirlər. Ən acınacaqlı hal isə köçəri həyat tərzi sürən kəndlilərin uşaqları özləri ilə bərabər qışlağa aparmasıdır. Bu vəziyyət uşaqları təhsildən birmənalı şəkildə uzaqlaşdırıb köçəri həyatına uyğunlaşdırır. Yaxşı oxuyan şagirdlərlə də əlavə məşğul olmağa ehtiyac görmürəm.

- Şübhəsiz ki, hər peşənin problemləri, sıxıntıları olur. Sizin peşənin sıxıntılı və problemli tərəfləri nədir?

- Şübhəsiz, bizim peşənin problemləri var. İlk dəfə sinfə girəndə dərsə necə və haradan başlayacağımı bilmirdim. Çünki uzun müddət təhsil sistemindən uzaq qalmışdım. Lakin işləyə-işləyə bu çətinliklərin öhdəsindən gəlməyi bacardım. Yeni metodlarla dərs keçmək kənd şəraitində əlverişsizdir. Məcburən köhnə üsulla gedirik. Ancaq şagirdlərin dərs prosesində sıxılmamaları üçün əyləncəli proqramlar da tətbiq edirik.

- Hansı halda müəllimlikdən vaz keçərdiniz?

- Uşaqlarla işləmək maraqlıdır. Peşəmi sevirəm. Lakin yaxşı yaşamaq da vacib amillərdəndir. Əgər məni qane edəcək iş təklifi olarsa, müəllimlikdən vaz keçə bilərəm. Çünki mən tənha qadınam. Övladlarımı müasir zamanın tələblərinə uyğun böyütmək üçün pula ehtiyacım var. 

- Təhsil naziri Mikayıl Cabbarovun görüşündə olmusunuzmu?

- Xeyir, olmamışam. Bu mənim arzularımdan biridir.  (modern.az)