Ölkəni mənəvi fəlakətə yuvarlamaqda olan fahişəliyə qarşı mübarizə aktuallaşsa da, bu bəlanın qarşısını almaq mümkünsüzləşib. Məsələ ətrafında gedən müzakirələr gündəmdən düşmür, lakin hansısa irəliləyişdən danışmaq da tezdir. Cəmiyyəti narahat edən bu ciddi problemin həllini hərə bir cür təsəvvür edir.

Aparılan fikir mübadilələrində məsələyə müxtəlif prizmadan baxılır. Fahişəlik probleminin həllini qanunların sərtləşdirilməsində deyil, bu qədim sənətin leqallaşdırılmasında görənlər və cəmiyyətin bəlası kimi fahişəliyə qarşı qətiyyətlə mübarizə aparmağın, eynən də müvafiq hüquqi bazanın daha da sərtləşdirilməsinin zəruriliyini vurğulayanlar hansısa effektə ümid edir.

Ümid isə hələ ki, reallıq demək deyil. Yenə insan alveri maşını öz işindədir. Fahişəliyi isə gəlirli sahəyə çevirərək qazanc götürən sutenyor şəbəkələşməsi artıq təhlükəli tendensiya kimi qiymətləndirilə bilər. Polisin gözü qarşısında gedən bu neqativ prosesdə kimlərinsə varlanmaq marağı var. Ona görə də ərtafınızda sıra-sıra düzülmüş fahişəxanalar arxayınca öz üşində-gücündədi. Sadə bir qənaət var: əxlaqsızlıq yuvaları saxlayanlara qarşı mübarizənin kəsəri yox dərəcəsindədir. Burdan bağlanırsa, o biri başdan yenidən açırlar. Ona görə də düşünürük ki, nə qədər ki, bu sahə ilə birbaşa işləyən qurum effektli şəkildə formalaşdırılmayıb, Azərbaycanda qadın alveri və fahişəliyin miqyasını az da olsa azaltmaq belə mümkünsüz olacaq. Azərbaycan mentalitetinə yad olan bu mənəviyyatsızlıq çirkabından cəmiyyətin canını qurtarmaq vacib olduğu qədər xeyirxah bir işdir.

Başa düşürük, fahişəlik çirkabına bulaşanlar oradan çıxmağa nə qədər çalışsalar da, sonradan ruhdan düşür, öz acı taleləri ilə barışmalı olurlar. Belə insanlarımıza dəstək vermək üçün yaradılmış reablitasiya mərkəzlərini barmaqla saymaq olar. Eyni zamanda bu mərkəzlər əsasən dövlət xətti ilə yaradılıb. İctimai maraqların bu sahədə artırılmasına maddi dəstək verilmədiyindən bir çox qeyri-hökumət təşkilatları fahişəliklə yetərincə mübarizə apara bilmir, daha doğrusu, bu mübarizədən kənarda qalıb. Fahişəxanalar isə bəzən diqqət cəlb etdirməmək üçün müxtəlif xidmət təklifləri ilə yarımleqal fəaliyyət göstərməkdə davam edir.

Əhalisi 10 milyonu haqlamış bir ölkədə qadın alveri və fahişəliyə qarşı görülmüş tədbirlərin statistikası acı gülüş doğurur.

Bu sahədə mübarizənin effektini artırmaq üçün isə QHT-ləri cəlb etmək, onlar arasında qrant müsabiqəsi yolu ilə reablitasiya mərkəzləri şəbəkəsi yaratmaq məgər çətin işdir? Bir çox QHT-lər məhz rəsmi orqanların rəhbərlərinin fahişəliklə mübarizədə maraqlı olmadığını sübuta yetirən xeyli dəlil-sübut ortaya qoyur. Mənəviyyatsızlıq böyük bir bədbəxtlikdir. Onun metastazları cəmiyyətmizi caynağına alıb uçuruma sürükləyir.

Bizim hər birimizə dəxli olan bu məsələnin müzakirəsi deyəsən hələ uzun çəkəcək. Əxlaqda isə korroziya prosesi gedir. Milli mənəviyyatımızı aşağılayan, gəncliyin tərbiyəsini korlayan bu prosesin qarşısına təcili sədd çəkilməlidir. Qanunla, cəzalarla deyil, maarifçiliklə, mənəvi saflaşmalara real şərait yaratmaqla çəkilməlidir bu sədd. Bu mənada düşünürük ki, dövlət orqanları vətəndaş cəmiyyəti institutlarının imkanlarından istifadə etməli, bu sahəyə ictimai nəzarətə mənəvi dəstək verməlidir.
R.ZEYNALLI